HET CONCERT
Jameszoo, in het Muziekgebouw tijdens Cross-Linx, op 12 februari 2015.
DE ACT
Achter de naam Jameszoo schuilt Mitchel van Dinther, een jonge beatmaker uit Den Bosch. Van Dinther stond met enkel wat EP'tjes op zak al op Lowlands, Pitch, Eurosonic, Motel Mozaïque en Incubate en werd in 2013 een bescheiden hype in Nederland. Dat is niet verwonderlijk als je je realiseert dat zijn onderkoelde en haast tropische beats behoorlijk genre-overstijgend zijn. Net als bijvoorbeeld een Flying Lotus smelt Jameszoo flardes hiphop, jazz, dance, dubstep, pop en house samen in straffe en spannende composities. En dat mag binnen onze landsgrenzen redelijk uniek genoemd worden.
Cross-Linx 2015: Jameszoo (trio): de moeilijke Nederlandse Flying Lotus
Na letterlijk valse start gaat het bergopwaarts met Bossenaar
Fans laten wachten, dat is altijd al een riskante marketingstrategie geweest. Toch past beatmaker Jameszoo het doodleuk toe. Zijn langverwachte debuut werd eigenlijk voor begin 2013 aangekondigd maar heeft tot op heden het levenslicht nog niet gezien. Interesse van grote labels wordt er gezegd. In het geheim sleutelde hij jaren verder aan een plaat maar raakte Jameszoo tevens een beetje in de vergetelheid. Eerlijk is eerlijk: ook wij waren hem even uit het vizier verloren. Dat dit onterecht is bewijst de jonge geluidstovenaar vanavond in de tweede foyer van het Muziekgebouw.
HET NUMMER
Dat is er niet. Althans niet zo duidelijk. Wat Jameszoo vanavond laat horen is een gestroomlijnde en flink experimentele set. Een ware dj-set welteverstaan. Dit is voor Cross-Linx-begrippen iets zeldzaams wat je maar zelden ziet op het festival. Daar was Van Dinther zich klaarblijkelijk ook van bewust, getuige de gastmuzikanten die hij exclusief voor deze gelegenheid heeft meegnomen. Rapheal Vanoli speelt gitaar en bas terwijl Niels Broos de toetsen voor zijn rekening neemt. Hun aandeel is er eentje in de breedte. Bij vlagen inspelend op sensatie, vaker wat zweverig. Maar ook: gedurfd.
HET MOMENT
Goed, zweverig is het bij wijlen zeker. De markante en excentrieke bewegingen ondersteunen de beleving ten volste. Alsof we even in een andere wereld zijn. Waar iedereen aan de LSD zit. Jawel.
OOK OPMERKELIJK
De opening is wat je noemt "ook opmerkelijk". Terwijl de helft van het aanwezige publiek in de vooronderstelling is dat de soundcheck nog ten volste bezig is, neemt het Jameszoo trio je mee op een ruim tien minuten durende trip. Een die dissonant klinkt, wringt en geen rode draad bevat. Beatloos. Wat je noemt een lastige opening.
HET PUBLIEK
Daarna gaat het bergopwaarts, ondanks dat enige vorm van samenhang vaak lijkt te ontbreken. Dansbaar en dromerig is het wel, en daar heeft het publiek wel trek in na die starre Mark Lanegan. De voetjes gaan bescheiden van de vloer. Niet dat het los gaat hoor, maar voor Cross-Limx begrippen? Een heel klein beetje dan.
HET OORDEEL
Wat Jameszoo hier op Cross-Linx te zoeken heeft mag een klein raadseltje genoemd worden. We horen haast iedere denkbare muziekstijl wel terug, met uitzondering van klassieke muziek. Op zijn beste momenten doet Jameszoo - ook in deze exclusieve triobezetting - aan een Nederlansse variant van Flying Lotus denken. Grensverleggend, kleurrijk en gestroomlijnd. Toch komt de set lastig van de grond door een bij vlagen storend gebrek aan vaste contouren en een wel heel experimentele opening. Later laat hij deze zweverigheid enigszins varen met een tweede helft die enkel bergopwaarts gaat. Dit optreden biedt voor het geoefende oor daardoor - gelukkig - ook ook veel fraais.