De blauwdruk van de conventionele (rock)band is allang aan flarden. Duo-acts worden steeds populairder en de bezetting ervan maakt niet eens zoveel meer uit. Royal Blood weet zelfs zonder gitarist door te breken. Those Foreign Kids zal niet zo snel uit de niche kruipen, omdat het geluid daarvoor echt te extreem en te obscuur is. Maar dat is precies waarvoor de mensen in het Stroomhuis vanavond komen. Het klimaat voor de buitenbeentjes is goed in Eindhoven en daar bloeit Those Foreign Kids helemaal van op. Het is te merken aan de furie die in het spel ligt. De band krijst het uit, letterlijk. Zowel de drummer als de gitarist zingen en dat doen ze allebei met een kracht die op de lange termijn onmogelijk gezond kan zijn. Daarbij schudt de drummer bijna het hoofd van zijn romp, op het razende tempo dat hijzelf blijft opvoeren. Soms klinken Those Foreign Kids als een olifant die moet bevallen, soms is daar opeens een catchy hook, maar bijna altijd is het heerlijk obsceen. Niet het venijn, maar het vernuft zit hem hier in de staart, waarbij powerakkoorden worden verruild voor gekietel van de gitaarhals en drumexplosies afgewisseld worden met knappe breaks en spannende variatie. Het Stroomhuis staat bol van adrenaline als de twee mannen het podium verruilen voor een plek op de eerste rij bij Girl Band.

Dat een tweemansband ook zijn beperkingen heeft, laat Girl Band horen. De band kent heel wat meer verfijning en variatie in het bandgeluid, dat bovendien een stuk minder agressief klinkt. Het voorkomen is ongeveer even verknipt, met de als een autist aan zijn snaren plukkende bassist als boegbeeld. De zanger van Girl Band maakt voornamelijk het verschil. Zijn stem klinkt helder, golvend in een vrije rol over dat harde bed van noisepunk en krautrock. De nonchalante (sexy, jazeker wel) intonatie doet wat denken aan de zang van Balthazar en meer in hetzelfde straatje Disappears. Als het accent komt te liggen op de noise klinkt Girl Band als een wasmachine die op maximale toeren centrifugeert. En wat weerkaatst die ruis goed binnen de dicht op elkaar staande muren van het Stroomhuis.

‘Lawman’ is het hitje, dat live extra rauw wordt gespeeld. En toch: veel poppier dan dit wordt het vanavond niet. Het nummer heeft iets ernstig verstoords in zich, dat de zanger perfect weet uit te beelden. De drumslagen botsen als doffe klappen op de tegenoverstaande muren. En dan die distortionuitbarsting. Iedere televisie zou overslaan op ruis gevolgd door ‘even geduld a.u.b.’, maar het Stroomhuis laat niets tussen band en publiek komen.

Het is vanavond de perfecte locatie gebleken voor deze twee bands en het is dan ook goed om te weten dat er nog meer van dit soort shows aan zitten te komen in datzelfde gebouw waarvan de buitenwereld geen idee heeft wat er zich daarbinnen allemaal afspeelt. Ze zouden eens moeten weten…

Gezien: Girl Band en Those Foreign Kids, op 11 september 2014, in het Stroomhuis.