Cut Copy, Roxy, vrijdag 18 april 2014.
Paaspop 2014: Cut Copy zet Roxy in lichterlaaie
Australische synthpopformatie voor a lucky few
Een vreemde eend in de bijt zo op de vrijdagavond: tussen al het Nedergeweld van Chef'Special en Jett Rebel staan opeens de Australiërs van Cut Copy in de Roxy. De viermansformatie is met haar mengelmoes van synthpop en indie dance een grote uitzondering in het vrijdagprogramma, maar met bakken ervaring, sterke nummers en een enthousiasme die menig glimlach uitlokt, is deze act een onbetwist hoogtepunt van de avond.
HET CONCERT
DE ACT
Hun voorganger Thomas Azier was nog maar een pubertje van 14 toen ze begonnen. In 2001 besloten vier vrienden in Melbourne om een band te beginnen en noemden het 'Cut Copy'. De muziek? Een heerlijke mix van synthpop, indie dance en veel knipogen naar de jaren 80. New Order, Depeche Mode, The Cure, maar dan zeer dansbaar. Het debuutalbum mag je vergeten, tweede plaat 'In Ghost Colours' is het tegenovergestelde van de moeilijke tweede, opvolgers 'Zonoscope' en 'Free Your Mind' grijpen terug op de acid-rave cultu ur van de jaren 90. Op podium vertaalt zich dat naar drummer met een arsenaal aan drumpads, frontman Dan Whitford op zang, gitaar en toetsen, een bassist/toetsenist en gitarist die ook nog eens zo nu en dan de timbales geselt. Genoeg om te zien en te horen.
HET NUMMER
De extase is vooral voelbaar bij alle hits van 'In Ghost Colours'. Wat een prachtplaten blijven 'Out There On The Ice', 'Lights & Music' en 'So Haunted' toch. Ware festivalanthems die Nederland volledig voorbij zijn gegaan. Maar oh oh oh... 'Hearts On Fire' met dat onweerstaanbare refreintje, de samples die voorafgaan aan dat refrein, alles klopt aan dat nummer. Dat het al zes jaar oud is, is niet te horen, zeker met de huidige lichting van indie dance is dit toch een prototype geweest, waar menig band een punt aan kan zuigen. Als je het nummer niet kent, zet het verdomme nú op.
HET MOMENT
Een vreemd moment al bij het derde nummer: de bas staat zo verschrikkelijk hard dat alles wat daarboven uit probeert te komen, meteen in het diepe zinkt. Dat valt iedereen op, behalve de band die vrolijk doorspeelt. Het doet pijn aan de oren en de refreintjes, waarbij de bas even wegblijft, zijn maar van korte duur. Daarnaast is zeker de eerste helft sprake van overmatig strobegebruik terwijl de muziek daar helemaal niet om vraagt.
HET PUBLIEK
Even lijkt de Roxy op Williamsburg, Brooklyn, de hipsterhoofdstad van New York. Snorretjes, beanies, kleurige kleren; niets lijkt hier op de volkse toestanden die zich later bij Guus Meeuwis voltrekken. Waar in het begin de voorste rijen nog enigszins zijn gevuld met publiek van divers pluimage, blijft er na drie nummers weinig over, maar wie er nog blijft, staat zo hard te genieten. De nummers van 'In Ghost Colours' en 'Free Your Mind' worden met volste vermogen meegezongen. En ja, hoe smerig ook om te zeggen: de liefde is voelbaar.
HET OORDEEL
Het is lichtelijk vervelend om te concluderen, maar Cut Copy moet het van oud materiaal hebben. Vijf van de elf nummers komen van 'In Ghost Colours' terwijl de nummers van 'Zonoscope' en 'Free Your Mind' redelijk onsamenhangend overkomen. Dat wordt ruimschoots goedgemaakt met de rest van de set en het plezier waarmee deze Australiërs voor een select gezelschap staan te spelen. Het is een band die niemand echt zal associëren met Paaspop, maar wat boeit het ook. Dit was gewoon goed. Heel. Erg. Goed.