Volgens het persbericht dat ‘De Weg Is Een Vriend’ begeleidt, valt te lezen dat Van Meurs de nummers voor de plaat schreef tijdens ‘een soort retraite, zonder afleiding van internet en dergelijke’. Luisterend naar de elf nummers op de plaat valt dat goed te horen. Muzikaal is er niet zoveel veranderd ─ daarover later meer ─ maar tekstueel houdt de zanger het kleiner én persoonlijker dan ooit. Op ‘De Weg Is Een Vriend’ is geen plaats voor grote thema’s als politiek of oorlog. Wel voor mooie mijmeringen over het hebben van kinderen, de jazzkroeg in Beek En Donk en ­─ uiteraard ─ de liefde. Niet alleen voor de vrouw, maar vooral ook voor de muziek.

Die muziek toont aan dat Van Meurs en band in uitstekende vorm verkeren. Ook Ankie Keultjes drukt andermaal een belangrijk stempel op het eindresultaat. Niet alleen zorgt ze voor een piekfijne productie, ook haar vocalen, in het mooie ‘De Garnalenvissers’ zelfs solo, verdienen wederom een bijzondere vermelding. Ze geeft het album een lome, zomerse vibe mee die uiteraard ook voor een groot deel op het conto komt van de overige muzikanten. De partijen zijn mooi, maar nergens overdadig en ze staan volledig in dienst van de nummers van Van Meurs.

Het levert een aantal prima momenten op, waarbij opvalt dat de kleine folkliedjes wat beter overeind blijven dan de meer op de blues geënte nummers. ‘Staren In Het Vuur’, titelsong ‘De Weg Is Een Vriend’ en ‘Eva Maak Je Haar Maar Los’ tonen stuk voor stuk het vakmanschap en de liefde voor het ambacht van de Eindhovense zanger. Kleine, melancholische liedjes die gedragen worden door mooie refreinen die zich meteen in het hoofd van de luisteraar nestelen alsof ze er altijd al waren.

De duidelijk te horen liefde zorgt voor een prima plaat, al kent ‘De Weg Is Een Vriend’ ook enkele mindere momenten. Op ‘Tulsa’ pakt de blues goed uit voor Van Meurs & Co., maar de thema’s waarop ‘Pauwkes’ en ‘Door, Baby, Door’ zich baseren zijn, zeker vergeleken met de rest van de plaat, wat aan de magere kant. Ook tekstueel laat Van Meurs wat steken vallen. ‘Mijn naam is Ad van Meurs, ik ben geboren in het dorp Esch, Ik scheen wel goed te zijn op school, best wel bij de les’. Hoewel het past bij de persoonlijke aanpak van het album, toch wat matig.

Daar staat tegenover dat de zanger ook mooie tekstuele vondsten etaleert. Zoals in het ontroerende ‘Als Je Kind In De War Is’: ‘De fietsen zijn weg en ze zijn niet bij oma. Er is geld uit het potje en de telefoon doet raar. Waar kunnen ze nou toch zijn, och ze zuipen zich coma. Het hebben van kinderen, is het kennen van gevaar.’

‘De Weg Is Een Vriend’ bewijst eens te meer dat Van Meurs en partner in crime Keultjes de americana en folk tot in de finesse beheersen. In die zin is het oeuvre van de zanger dan ook verplichte kost voor liefhebbers van het genre. Ook in het Nederlands blijven de nummers moeiteloos overeind en laat de Eindhovense Amerikaan zien dat er aan zijn goede ideeën en zijn vakmanschap voorlopig nog geen einde komt. En dat is maar goed ook: Van Meurs is een artiest om te koesteren.

De Weg Is Een Vriend is in mei verschenen bij Monkeyman Originals en verkrijgbaar via www.monkeyman.nl en www.advanmeurs.nl