Ondanks deze ongein blijft het geluid van de Origin overeind. Elektronische elementen en cleane passages geven een invulling aan het ‘space’ thema dat de band zich eigen heeft gemaakt. Het brute death metal geluid lijdt er niet onder. Origin mag dan wel de opener zijn van de dag, het is ook meteen één van de meest overtuigende acts van de dag.
Eindhoven Metal Meeting Dag 2: Beukende gitaren en vermoeide bezoekers
Verslag van dag 2 met o.a. recensies over Morbid Angel, Blasphemy en Bölzer
Het nadeel van een tweedaags festival is vaak dat niet iedereen op tijd zijn bed vindt op de eerste dag. Enkele bezoekers struinen op dag twee wat verdwaasd rond door Eindhoven. Het is nog even doorzetten, want de tweede dag belooft flink wat interessante klassiekers, maar ook nieuw bloed. Vooral de death metal fan komt vandaag aan prima zijn trekken met oude rotten als Exhumed, Thanatos, Unleashed en Morbid Angel. Bands als Bölzer en One Tail, One Head zij nieuwe namen die het goed doen bij de pers. Daarnaast staan er nog bands als Holy Moses, Cruachan en de black metal skinheads van Blasphemy op het programma.
Origin
Ondanks deze ongein blijft het geluid van de Origin overeind. Elektronische elementen en cleane passages geven een invulling aan het ‘space’ thema dat de band zich eigen heeft gemaakt. Het brute death metal geluid lijdt er niet onder. Origin mag dan wel de opener zijn van de dag, het is ook meteen één van de meest overtuigende acts van de dag.
Dust Bolt
Het geluid van Dust Bolt lijkt op dat van Kreator, maar dan met meer hit potentie. Het is hierdoor een raadsel waarom de band niet meer faam heeft vergaard tot dusverre. Het tweede album ‘Awake The Riot’ kwam eerder dit jaar uit op Napalm Records, niet de minste naam in het genre. Met knetterende riffs en een stuiterende performance maakt de band deze status waar.
De kleine zaal lijkt nog kleiner te worden en te veranderen in een zweterige club tijdens het intense optreden van Dust Bolt. De melodieën zijn catchy en het gitaarwerk fenomenaal. Ook zijn de songs prima geschikt om mee te brullen. Dust Bolt is een frisse, plezierige wind door het een wat verjaard genre.
Thanatos
Thanatos produceert veelal zompige, zware death metal. De riffs doen meer aan black metal denken, maar het moordende drumtempo laat geen twijfel over de roots van het geluid. Frontman en grondlegger van de band, Stephan Gebédi brult over deze klanken zijn furieuze teksten. Veel oud werk, maar ook songs van de nieuwe plaat komen langs voor een duidelijk aanwezige fanbase.
De bandleden nemen ruim de tijd en genieten duidelijk zelf van het optreden. Het lijkt hierdoor soms meer een gezellig samenzijn met het Nederlandse publiek. Leuk, maar daardoor wordt de set meer gezellig, intens. En intens, dat kan een band als Thanatos zeker zijn. Hier zal waarschijnlijk niemand problemen mee hebben, zolang de songs maar even krachtig klinken als drie decennia voorheen.
Thyrfing
Met bijpassende outfits, schmink en belichting wordt meteen een intense sfeer neergezet. De krachtige sound van de band is theatraal en opgevuld met synthesizers om het folkgevoel te benadrukken. Frontman Jens Rýden vertolkt de teksten op gepassioneerde wijze, met veel overtuigingskracht. Ook de muziek is bijzonder beeldend. Je waant je als luisteraar in mythische Noorse landschappen.
Het optreden van deze band is misschien wel één van de beste op de Eindhoven Metal Meeting. Toch wordt de band al jaren vaak over het hoofd gezien, en staat Thyrfing steeds de schaduw van ogenschijnlijk grotere namen. Een onterecht lot, zo laten ze vandaag zien.
Holy Moses
Sabina Classen was de eerste dame die op plaat aan het grunten sloeg. Inmiddels weet iedereen dat, al dachten vele liefhebbers jarenlang dat Angela Gossow van Arch Enemy de eerste vaandeldraagster der gruntende vrouwen was. Hoewel de band goed speelt, lijkt Classen vooral teksten op te lezen, en teert ze flink op haar roemruchte verleden. Holy Moses is hierdoor de ontgoocheling van de dag, zeker voor de bezoekers die het eerste deel van de set zien.
Tijdens het restant van de set is er iets meer passie te zien, en duikt de frontdame nog het publiek in. Het kwaad is helaas al geschied en heel wat festivalgangers zijn naar de kleine zaal getrokken, waar Bölzer zijn opwachting maakt.
Bölzer
Dit is wellicht wel de meest intieme show van de avond. De kleine zaal puilt uit en iedereen staat lekker knus op elkaar. Begrijpelijk, want deze band weet met zijn occulte, gitzwarte death metal een turbulente ervaring te bewerkstelligen. Het eerste deel van de set bestaat vooral uit een bak herrie, pas later komen de details meer naar voren.
Bölzer overweldigt de kleine zaal bij tijden. Helaas verlaten toch heel wat mensen vroegtijdig de zaal. 45 minuten Bölzer gebeuk is schijnbaar zelfs wat veel voor de grootste metal-minnaars.
Cruachan
Helaas klinkt het geluid van Cruachan wat verjaard. De combinatie van metal met tin whistle en viool lijkt vandaag niet helemaal te pakken. De band heeft er echter zin in en frontman Keith Fay schreeuwt zijn longen uit het lijf om de aandacht er bij te houden. Hierbij krijgt hij heel wat hulp van de aantrekkelijke zangeres die door Cruachan is meegenomen. Haar zang valt wat tegen, maar dat mag de pret niet drukken.
Fan favorieten, als ‘The Morrigan’s Call’, worden uiteraard gespeeld, ook een handvol nummers van de nieuwe plaat die dit jaar uitkwam komen voorbij. De band lijkt het vuur weer gevonden te hebben met de release dit album, maar overtuigen doen de heren en dame helaas niet op Eindhoven Metal Meeting.
Blasphemy
Wat voor een bak herrie komt er plots uit de speakers! De make-up van de heren doet anders verwachten, maar de performance van Blasphemy is vrij sober. Wel zeer doeltreffend en intensief. Slopende, eindeloos hakkende ritmes vullen de zaal, terwijl de frontman die zich graag Nocturnal Grave Desecrator and Black Winds laat noemen, zijn teksten uitbraakt over het publiek.
Zo raast de band een klein uur voort, zonder te stoppen of een praatje te maken. Het past goed bij de uitstraling en muziek van de band. Door de vele rook en fel flitsende lichten op het podium is er voldoende sfeer in de zaal, en hoeven de mannen niet veel meer te doen dan op hun instrumenten te rammen. En dat gaat Blasphemy zeer goed af. De ‘Black Metal Skinheads’ zijn een belevenis om te zien. Ze maken hun fraaie reputatie meer dan waar.
Unleashed
Nummers als ‘The Longboats are coming’, mogen dan niet meteen hoogstandjes zijn, Hedlund laat iedereen meezingen. De stevige, ongecompliceerde sound van de band ligt lekker in het gehoor en is erg toegankelijk. De rood aangelopen Hedlund slingert zijn bijna lege biertjes de zaal in en steekt ook nog een verhaal af over de winter die er aan zit te komen. Dit is vooral een reden om nog een grote drinkhoorn bier naar binnen te gieten, maar het mag de pret niet drukken als de eerste tonen van ‘Midvinterblut’ worden ingezet. De show is plezierig en energiek, een show die de bezoekers tegen het einde van dit soms slopende, zware festival wel even nodig hebben.
Morbid Angel
De frontman, David Vincent praat op een charismatische manier alle nummers aan elkaar. Tussendoor hebben de heren ook wel even een adempauze nodig, zo blijkt. De waanzinnige drumpartijen van Tim Yeung springen vallen vooral op bij de toch al hectische muziek van de band. De set is een bloemlezing uit het werk van de band in de laatste dertig jaar, al lijkt het oude werk ietwat de voorkeur te genieten vandaag. De set vervuld de behoeften van de fans merkbaar goed, in iets meer dan een uur krachtige death metal.
One Tail One Head
Wie denkt dat black metal een genre is dat in de jaren negentig stof veel stof deed opwaaien en verder niet veel zeggenschap meer heeft, kent deze band nog niet. Dit viertal uit Trondheim overtuigt vriend en vijand de laatste tijd. Waar de Verenigde Staten de laatste jaren hofleverancier was van nieuwe, vooruitstrevende bands, brengen deze Noren het genre weer terug naar waar het begon.
Het de lichten zijn uitgeschakeld, het podium is slechts gevuld met kaarsen wanneer het viertal het podium betreedt. De met bloed besmeurde gezichten vertonen agressieve grimassen, terwijl de band direct laat horen waar voor ze gekomen is. Dreigende, furieuze black metal knalt uit de speakers, vol wild gitaarspel.
De sfeer is ronduit angstaanjagend en de rondzwaaiende gitaren komen soms dichtbij de toeschouwers. De band is de afsluiter na een lange dag in de kleine zaal, maar deze Noren zijn het wachten dubbel en dwars waard.
In Solitude
De grote zaal van de Effenaar lijkt zoveel groter, nu deze nog maar voor een kwart gevuld is. Het publiek dat nog aanwezig is ziet er afgepeigerd uit. De laatste van vele biertjes worden getapt wanneer In Solitude zijn set aftrapt. Het podium is opgeleukt met bloemen en wierrook voor de slotact van de Eindhoven Metal Meeting 2014.
De melodische heavy metal van de band is vrij toegankelijk en open, en dat is maar goed ook want heel veel meer lijkt het vermoeide publiek niet meer te kunnen hebben. In Solitude, dat doorbrak in 2013 met ‘Sister’ weet met een gevoelige sound zelfs een enkeling aan het dansen te krijgen. Aan de heren zelf zal het niet liggen; ze dansen energiek over het podium.
Met krachtige songs als ‘Sister’ en ‘He Comes’ zetten de Zweden een betoverende, warme sfeer neer tijdens het slotakkoord van deze lange dag. Wellicht een vreemde eend op dit festival, maar zeker waardig als afsluiter. Dat de koek voor velen al lang op is, en de zaal langzaam leeg stroomt, ligt zeker niet aan In Solitude.
Gezien: trash metal, black metal, folk metal en heel veel meer, tijdens Eindhoven Metal Meeting op 12 en 13 december 2014, in de Effenaar.