HET CONCERT
Lavinia Meijer, in het Muziekgebouw tijdens Cross-Linx, op 7 februari 2014.
DE ACT
Lavinia Meijer is een klassiek geschoolde muzikante met een enorm talent. Op jonge leeftijd pakte de in Zuid-Korea geboren Meijer de harp op en maakte van haar passie al snel haar beroep. Als elfjarig wonderkind werd ze toegelaten tot het conservatorium van Utrecht waar ze cum laude slaagde. Sindsdien ging het hard met haar carrière en wist ze internationale bekendheid te verkrijgen en zoekt ze dikwijls naar de grenzen van de klassieke muziek. Haar laatste twee platen stonden in het teken van de filmische muziek van Philip Glass en Ludovico Einaudi. Oh en ze deed ook mee op het veelomstreede koningslied, dat haar grootste hit tot dusver werd.
HET NUMMER
Meijer doet Radiohead. Radiohead! Een gewaagde keuze. Ze doet 'Karma Police' op de harp. Jawel. Daarbij wordt de uit duizenden herkenbare melodie lieflijk gespeeld en krijgt de harp er tegelijk ongenadig van langs. Meijer slaat erop wat zorgt voor schelle en dissonante tonen. Auw.
Cross-Linx 2014: Lavinia Meijer is de Yvon Jaspers van de klassieke muziek
Virtuoze harpiste geeft sprookjesachtig optreden
De harp. Één van de oudste muziekinstrumenten ter wereld. De oude Grieken speelden zo'n 2800 jaar voor Christus al op de aan de harp-verwante Psalterium, en ook vandaag de dag kent iedereen het prachtige snaarinstrument nog. Toch kan ondergetekende het aantal wereldberoemde harpisten op één hand tellen. Een eenvoudig instrument om te bespelen is het namelijk niet. Maar in Nederland hebben we ook een harpiste van internationale klasse: Lavinia Meijer. Vanavond gaat ze letterlijk verder waar Ólafur Arnalds ophield. Ja echt.
HET MOMENT
Aan het begin van het optreden komen er gesampelde stemmen uit een doosje, die een meer dynamisch geluid te werk moeten stellen. Het zijn beangstigende geluiden die klinken alsof er iemand vermoord wordt. Het resultaat rijmt totaal niet met die liefelijke klanken van de harp. Gadverdamme, wat lelijk.
OOK OPMERKELIJK
Meijer speelt vanavond een gevarieerde set. Ze begint waar Ólafur Arnalds enkele minuten geleden mee ophield: met 'Tommorrows Song'. Een relatief eenvoudig stuk op de harp. Daartegenover staan complexe en filmische stukken van Philp Glass met sfeervolle en vage sfeerbeelden. Grote contrasten met afwisselende resultaten.
HET PUBLIEK
Lavinia Meijers is de Yvon Jaspers van de klassieke muziek. Of je houdt van haar óf je krijgt er jeuk van. Een tussenoptie is niet mogelijk. Meijer is wat je noemt een markante persoonlijkheid. Enerzijds sympathiek maar anderzijds laat ze ook wel duidelijk merken dat ze zichzelf heel goed vindt...
HET OORDEEL
Nou is dat nog enigszins te begrijpen: ze kan namelijk wel heel goed harp spelen. Virtuoos, zo mag je het ook gerust noemen. Maar virtuositeit is niet altijd gelijk aan mooi. Vanavond wordt dit onderstreept. Hoewel dit natuurlijk een geheel subjectieve conclusie is.
Aan het begin van het optreden komen er gesampelde stemmen uit een doosje, die een meer dynamisch geluid te werk moeten stellen. Het zijn beangstigende geluiden die klinken alsof er iemand vermoord wordt. Het resultaat rijmt totaal niet met die liefelijke klanken van de harp. Gadverdamme, wat lelijk.
OOK OPMERKELIJK
Meijer speelt vanavond een gevarieerde set. Ze begint waar Ólafur Arnalds enkele minuten geleden mee ophield: met 'Tommorrows Song'. Een relatief eenvoudig stuk op de harp. Daartegenover staan complexe en filmische stukken van Philp Glass met sfeervolle en vage sfeerbeelden. Grote contrasten met afwisselende resultaten.
HET PUBLIEK
Lavinia Meijers is de Yvon Jaspers van de klassieke muziek. Of je houdt van haar óf je krijgt er jeuk van. Een tussenoptie is niet mogelijk. Meijer is wat je noemt een markante persoonlijkheid. Enerzijds sympathiek maar anderzijds laat ze ook wel duidelijk merken dat ze zichzelf heel goed vindt...
HET OORDEEL
Nou is dat nog enigszins te begrijpen: ze kan namelijk wel heel goed harp spelen. Virtuoos, zo mag je het ook gerust noemen. Maar virtuositeit is niet altijd gelijk aan mooi. Vanavond wordt dit onderstreept. Hoewel dit natuurlijk een geheel subjectieve conclusie is.