HET CONCERT
Lubomyr Melnyk, in het Muziekgebouw tijdens Cross-Linx, op 7 februari 2014.
DE ACT
Lubomyr Melnyk is inmiddels aardig op leeftijd. Hij heeft lang haar en een grijswitte baard. De looks van een onbegrepen genie in de klassieke wereld heeft hij in ieder geval. Melnyk speelt slechts twee nummers, die hij beiden introduceert. Ook vertelt hij kort over zijn manier van spelen, en dat hij – helaas – zelden samenspeelt omdat maar weinige pianisten hem kunnen volgen. Wanneer hij dan eindelijk plaatsneemt achter zijn instrument wordt pas duidelijk wat men bedoelt met die speciale en pijlsnelle speelstijl. Het is werkelijk verbluffend om de man te zien spelen: man en piano worden één.
De snelheid en souplesse waarmee hij de toetsen raakt, is haast onwerkelijk. De patronen en melodieën die hij uit zijn piano haalt, zorgen voor een welhaast trippy effect.
HET NUMMER
Windmills is een recente compositie van Melnyk. Een lang stuk dat vooraf een uitgebreide introductie krijgt. Het stuk gaat over een windmolen die na jaren van trouwe dienst instort na een zware storm. De ziel uit de molen stijgt op en zingt een dankwoord over al de mooie zaken die de molen heeft mogen zien. De Disney-animatie ‘The Old Mill’ uit 1937 diende als inspiratie voor dit stuk. De introductie was zeer waardevol om het muziekstuk beter te vatten. Zeker de onheilspellende tonen stonden prachtig symbool voor de storm. Het stuk dat ongeveer een half uur duurde, bestond louter uit herhalingen van zeer complexe patronen, die langzaam van thema veranderen. Als een soort van mantra.