Albumrecensie Hunting The Robot – Celebration Moderation

Oude belofte wordt ingelost met fraai debuutalbum

Patric Muris ,

3voor12/Eindhoven volgt Hunting The Robot al sinds 2009 en heeft de hele doorontwikkeling van de band meegemaakt: van demo ‘Note To Jane’ naar debuut-EP ‘Our Ocean Is Illuminated’, tot aan de dag van vandaag: de release van het langverwachte debuutalbum: ‘Celebration Moderation’. Bij iedere mijlpaal werd de centrale vraag er weer bij gepakt, duidende op de belofte van 2009: “Nederland heeft nieuwe muziek nodig.” Wordt de belofte ingelost? Met het verschijnen van een eerste full-length kan het antwoord definitief gegeven worden.

De belofte: live versus studio

In de uitzending van 3voor12/Eindhoven radio op 12 maart 2014 gaf zanger Elvin Usidame aan dat als het interview van 2009 nogmaals gegeven zou worden, de nadruk meer op de liveperformance zou komen te liggen. Dat daarin de ware belofte nu schuilt. Nederland heeft volgens de frontman van de band te weinig acts die het maximale uit hun live-optredens halen. Dat Hunting The Robot daar erg veel waarde aan hecht is wel gebleken tijdens de albumpresentie in de Effenaar op 29 maart. Met extra percussie, een bassist en twee blazers is de band op het podium opeens twee keer zo groot. Worden de nummers live dan zoveel anders gespeeld dan op plaat? Dat niet eens. De lijst van gastbijdragen op ‘Celebration Moderation’ is dan ook enorm. Evenals de lijst van mensen die via crowdfunding hebben geholpen in het financieren van het album. Maar die krijgen wel waar voor hun geld hoor.

Hoe zit het dan met de initiële belofte uit 2009? Belofte maakt immers schuld, jongens. Nou, die belofte wordt grotendeels ingelost. Indiebands zijn er genoeg, maar niet in deze vorm. ‘Celebration Moderation’ is wars van ieder sjabloon binnen het genre en de band vindt zich voortdurend opnieuw uit. Hunting The Robot is op dit debuut geëvolueerd van experimentele indieband in de stijl van Foals en Bloc Party tot een eigenzinnige allegaar van Afrikaanse ritmiek, groovy baslijnen, aanstekelijke dubbing en bevlogen zang. Luister maar eens naar de bombastische percussie en de schaterende trompet in ‘Dog Faced Girl’: net als veel andere nummers niet voor één gat te vangen. Niet de meest gangbare titel ook, maar met het verzinnen daarvan heeft de band altijd wel iets gehad (‘Get Pregnant’, ‘Routine = Ocean’ en ‘Bright Mind Horse’). Het geluid van de vorige releases heeft de band echter wel voor een groot deel achter zich gelaten. Het feit dat oude nummers zelden of nooit meer live worden gespeeld, geeft ook wel aan dat het hoofdstuk waar die bij horen definitief is afgesloten. Het nadeel daarvan is dat sterke single ‘Carnival’ niet meer wordt gespeeld, het voordeel is dat de overdaad aan complexiteit verleden tijd lijkt.
 

Liefhebbers versus het grote publiek

Het grote publiek bereiken, dat is altijd de droom geweest van de band, maar of dat hiermee gaat lukken is toch nog wel even de vraag. Het grote publiek houdt van hapklare brokken en die staan hier niet al te veel op. ‘In The Morning’ is de enige echte single op het album. Het even dansbare ‘Trip The Light Fantastic’, voorloper van het album, is een goede tweede, maar daarna houdt het toch wel vrij snel op. ‘Pur Gris’ en ‘Rigor Mortis’ hebben eenzelfde kracht en planten zich ook gemakkelijk in het geheugen, maar of het mantra “certainty is for sinners” nu massaal meegezongen gaat worden… Weinig singles (lees: hits) dus, maar wel allemaal stuk voor stuk goed op zichzelf staande tracks met eenzelfde vibe die zorgen voor een album met een duidelijke stijlidentiteit, die in Nederland best wel uniek genoemd mag worden.

Dat de nummers niet altijd hapklaar zijn zorgt wel meteen voor een lange houdbaarheid ervan. Iedere luisterbeurt groeit de waardering voor dit eigenzinnige debuut. De vele muzikale elementen die het album rijk is zorgen er bovendien voor dat er voortdurend wat te ontdekken valt. ‘Celebration Moderation’ is door het drietal zelf opgenomen en geproduceerd. Thuis. Onvoorstelbaar knap als goed wordt geluisterd naar de verfijnde productie en de diepgang van het geluid.

De flirt met poëzie en het slotakkoord

Over het geluid van ‘Celebration Moderation’: de band heeft een goede balans gevonden in experimenteren en toegankelijk blijven binnen de indierock met funk- en dance-invloeden. Soms is het gebaar echter nog net iets te groots. Of zijn de zanglijnen te veel op het scherpst van de snede. Zoals in ‘Close’ bijvoorbeeld, waarin de wrange zanglijn dik is aangezet, terwijl op de rest van de plaat juist de verfijning zo goed gevonden is. Het bereik en de impact van de excentrieke stem van Elvin Usidame zijn vele malen groter in tegenstelling tot iedere vorige productie van de band. In ‘Night With The Wolf’ en ‘Pur Gris’ heeft hij alle kracht en het volume om de energie van het nummer over te brengen, in ‘Heroin’ en ‘Day In The Whale’ de beheersing en techniek om echt door te dringen tot de ziel. 

Hoe graag de band ook swingt, de sterkste liedjes van het album zijn toch wel deze twee downtempo nummers, met ‘Day In The Whale’ als kopstuk. Wat een parel is dat, van begin tot eind. Een veel mooier nummer wordt dit jaar niet meer in Eindhoven uitgebracht. Conceptueel ijzersterk: de ouverture met een soundscape bijgestaan door een shaker, het ijlende gitaarspel en de smekende stem, vol van emotie en ernst in precies de juiste dosering die onvermijdelijk binnenkomt. En raakt. Waar de rest van de plaat mijmert in algemene zin wordt de luisteraar hierin onmiddellijk deelgenoot. Het is een persoonlijk cri de coeur van de zanger die alle teksten heeft geschreven. Ook ‘Heroin’ is zo’n autobiografische luchting van het hart, met de mooiste zinsnede van het hele album: “A lot less talking, a lot more doing it. But we feel awful when we’re doing it. Separated by lights and lights and lights and buildings.” ‘Celebration Moderation’ flirt in meerdere opzichten met poëzie: muzikaal en tekstueel. Het boeit, het raakt en het heeft een afsluiter die er iedere keer weer voor zorgt dat de plaat opnieuw wordt opgezet. 

‘Celebration Moderation’ is op 28 maart 2014 verschenen op cd, lp en in digitale formats bij PIAS.