Inmiddels een herkenbare naam op grote feesten. Dit is wellicht de reden dat de Nederlandse Obey als eerste begint. Vanaf het begin legt hij de lat al gelijk hoog. Een aantal opzwepende nummers dat veel tempo bevat, wordt als het ware in een blender gegooid. Zijn stijl van mixen is direct, energiek en in een zekere mate transparant. De ‘drops’ worden in snelle en intense combinaties uit de speakers geblazen. Obey weet dusdanig de indruk te geven dat er door het mixen bijna een heel nieuw nummer ontstaat. Naarmate de set vordert wordt het vooral harder en meer gericht op filth. Dit geeft toch wel een stevige draai aan het begin van deze avond en schept contrast met de vorige dag.
Paaspop 2013: Oi! stage op de zondagavond
Iets andere aanpak van programmering houdt de mensen ook zondag aan het dansen
Waar de nadruk tijdens zaterdag vooral lag op diepte en opbouw, is het zondag eigenlijk de omgedraaide wereld. Artiesten uit Nederland en Engeland staan er om deze avond de vele bezoekers van Roxy te vermaken. Iets anders dan gister, maar hoe precies?
Obey
The Others
The Others begint sterk. Veelal is het een mix van stevige dubstep, maar nu met een duidelijke Dub Polce labelstempel. Tussendoor geeft wat breakbeat even ademruimte. Klassieker A.G.S. (Angie Got Stoned) van Emalkay doet toch even de tijd vergeten. Een man van de beveiliging die backstage staat, zoekt tussendoor wat privacy om even 'ongezien' los te gaan. De stempel op de avond is inmiddels gezet met de harde muziek. Mensen hebben gelukkig nog genoeg energie op dit tijdstip.
Gomes kiest er toch voor om een stap terug te doen wat betreft intensiteit. Een verstandige keuze volgens ons. Dit geeft uiteindelijk toch wel wat extra structuur aan de programmering in de avond. Overigens weet hij met dit besluit zijn set ook duidelijker te bouwen. Gomes is de man achter het label en de organisatie van Oi! Recordings. Nadat hij berekend heeft weten op te bouwen, geeft hij wat het publiek echt wilt. Zo ook muziek van eigen bodem: ‘Don’t Panic’ van Addergebroed voert de druk flink op.
Skism staat bekend om zijn hoge finesse van productie. Naast de Belgische Eptic (die vorige avond afsloot) is hij één van de hoofdrolspelers bij label 'Never Say Die'. Hij opent hard. Wellicht een koud kunstje, maar vaak moet nog blijken of een dj het publiek met zulk geweld kan blijven boeien. Dubstep wordt nog steeds vaak in hokjes geplaatst namelijk. Dit voor een groot deel mede door de commerciële toer die veel labels prefereren boven tijdloze kwaliteit. Artiesten kiezen daardoor geregeld ervoor om juist anderen te kopiëren.
Het is goed om dan te horen dat er nog producers zijn die zulke dingen naar het volgende level weten te brengen. Iets nieuws maken wat ook herkenbaar blijft. In principe is dat ook wel wat een dj doet. Hoe Skism dit weet te brengen? Zowel zijn stijl als selectie zijn van een doordacht niveau. Er is constant iets te horen wat de luisteraar weet te boeien. Hard, maar ook rijk aan variatie. Skism, Eptic en hun label zijn een schoon voorbeeld van de juiste beeldvorming in de hardere dubstep scene. Noisia hebben wij niet meer meegemaakt, maar mogelijk hebben de lezers hier een beeld bij, of sterker nog: de bezoekers zelf?