Die locatie, het Ketelhuis. Laat daar meteen mee begonnen worden: het karakteristieke, industriële pand geeft ieder evenement al snel extra cachet, maar muzikaal gezien moeten de nodige concessies gedaan worden. De bovenzaal is simpelweg niet ingericht op livemuziek. Er is geen vaste geluidsapparatuur en er zijn geen maatregelen genomen om de akoestiek te verbeteren. En dan gaat hoog en laag op geheel eigen wijze in het rond zingen. De mechanische sound van capcap… cap kan dat nog wel hebben, maar Kid Totem heeft er ernstig onder te lijden. De zang klinkt net als de gitaren erg schel en de toetsen zijn het merendeel van de set niet eens te horen. Alle exotische elementen, zoals de shaker en de tamboerijn, die vorig jaar nog zorgden voor zo’n fris geluid, zijn verdwenen.
Kid Totem heeft dus een rauwer, minder speels karakter gekregen. Gelaagd is het wel nog steeds. Een beetje als een rock-‘n’-roll versie van Radiohead. Muzikaal is het heel behoorlijk, met vanavond het venijn in de staart. De liedjes krijgen steeds meer structuur en een hook, die eerder in de set behoorlijk gemist blijken te zijn. Begin volgend jaar komt het album van Kid Totem uit en daar wordt vanavond veel materiaal van gespeeld. Prima band, maar niet altijd even goede liedjes. Maar wellicht dat daar onder andere omstandigheden heel anders over wordt gedacht.
Zelfs de open haard krijgt kou niet uit de lucht bij EP-presentatie capcap… cap
Gemetamorfoseerd Kid Totem heeft ernstig te lijden onder dramatische akoestiek Ketelhuis
De open haard is aan, het hout wordt live gehakt, de kaarsjes branden en af en toe komt er nog een bordje eten van beneden naar de bovenverdieping van het Ketelhuis. Klinkt warm en gezellig, maar zodra de bands beginnen te spelen, verdwijnt die warmte als sneeuw voor de zon. capcap… cap staat bekend om zijn industriële sound en heeft voor de EP-presentatie van ‘Shards’ niet alleen een goed passende locatie uitgekozen, maar ook de sfeer ernaar gecreëerd. Vijf nieuwe liedjes staan er op de tweede EP van de Helmonds/Eindhovense formatie en die worden vanavond alle vijf officieel gepresenteerd. Voorprogramma is het hoogtepunt van Popronde Helmond vorig jaar: Kid Totem.
Kid Totem
capcap... cap
De nummers van capcap… cap zijn meestal al lang, maar ze worden live vaak nog eens behoorlijk uitgerekt. Dat gebeurt vanavond in mindere mate. Na de opening van de set met twee liedjes van eerder werk, volgt ‘Shards’ integraal. Zangeres Lydia Roos houdt de EP (gedrukt op prachtig wit vinyl) omhoog met de volgende woorden: “Hier zijn jullie voor gekomen. Vanaf nu is dit de playlist.” En dus wordt er begonnen met ‘Deja Vu’. De onzekerheid die nog zo goed zichtbaar was in The Rambler tijdens de presentatie van ‘Resonance’ is volledig verdwenen. Voornamelijk de zang van Roos komt dat ten goede. Ze heeft vanavond de verfijnde timing die zo vereist is bij deze muziek en ze zingt bovendien erg zuiver. De rest van de band heeft een afstandelijke, in zichzelf gekeerde presentatie. Vanavond is het hun feestje, maar van feeststemming is geen moment sprake.
Het is donker in het voorste gedeelde van de zaal, waar de band speelt. Alleen de figuurtjes van de abstracte visuals krioelen in het rond, boven de hoofden van de band. Het zorgt voor een wat naargeestige, zwartgallige, sfeer die de bezoeker omhelst. De trip naar het onderbewuste is ingezet, maar niet iedereen heeft zijn koffers gepakt. Enige ontvankelijkheid is dan ook wel nodig om in deze tendens mee te kunnen gaan. capcap… cap nodigt niet uit, maar wil bespelen. Hypnotiseren. De mechanische stem uit ‘Suburb’ past daar perfect bij. Mooi hoe de band de stem steeds meer bijvalt met soundscapes en andere elektronica en het nummer uiteindelijk helemaal laat openbreken, met dat typische The xx-gitaargeluid. Daar houdt de vergelijking ook wel meteen op, want van het sex appeal van The xx is weinig te zien in dit optreden. Ook al knispert de open haard, capcap… cap blijft kil en afstandelijk.
Tijdens ‘Limbus’ ontstaat een fraaie symbiose tussen audio en video, waarbij de elektronische drums worden ingeruild voor clean drums. Op een echt drumstel. Er wordt regelmatig van instrument gewisseld en dat zorgt voor een rijk geluid en de nodige variatie, maar het geheel blijft desondanks wat eendimensionaal. En het voorkomen iets te machinaal. De vier bandleden lijken wel robots, die geen connectie kunnen maken, maar hey, heeft dat een andere elektronica-act niet ook het nodige succes opgeleverd?
Gezien: EP-presentatie ‘Shards’ met Kid Totem en capcap… cap, op 30 november 2013, in het Ketelhuis.