Gezien
Lamb, op 1 maart 2013 tijdens Cross-Linx, in het Muziekgebouw.
Muziek
Als Cross-Linx wordt omschreven als indieclassical, dan is Lamb absoluut de vreemde eend in de bijt. Voor Cross-Linx is het beatgeoriënteerde duo aan het Amsterdam Sinfonietta gekoppeld, een strijkersorkest van zo’n twintig strijkers. “A clash of cultures”, zo noemt Andy Barlow, beatmaker en producer van Lamb, het tijdens een van de praatjes met het publiek tussendoor. Hoe groots het ensemble ook mag worden, Lamb wordt gedragen door zangeres Louis Rhodes. Haar podiumpresentatie is minimaal, haar praatjes zijn – hoe goed ook bedoeld – wat obligaat, maar haar stem… Mijn hemel, haar stem, wat heeft die een uniek geluid. Vergelijkbaar met die van de zangeres van This Mortal Coil’s ‘Song To The Siren’, daar is er ook geen tweede van.
Plus
Dat het samenbrengen van Lamb en Amsterdam Sinfonietta niet zo vreemd is als aanvankelijk misschien gedacht, blijkt wel tijdens ‘Gabriel’, dat al vroeg in de set wordt gespeeld. Het toch al verlichtende nummer krijgt bij de samenzwerende stukken een illuminerend effect. Het voorkomt meteen een valse start nadat eerst nog wat gezocht moest worden in de soundmix. Vanaf dan kunnen de strijkers en de contrabassisten hun meerwaarde tonen. En die is er wel degelijk. In ‘Nobody Else’, een nieuw nummer van een aankomend album waarvoor ze volgens Rhodes nog niet halverwege zijn, klinkt een vernieuwend Lamb. De dubstepinvloeden zijn subtiel ingeweven in de elektronica en zorgen even voor een fris elan zonder stijlbreuk te plegen.
Cross-Linx 2013: Clash of the cultures bij Lamb
Triphop en klassiek minder vreemde combinatie dan gedacht
Lamb maakt al sinds de jaren 90 triphop met invloeden vanuit elektronische muziekstromingen die toen en later opkwamen: Drum and bass, jungle, maar ook dubstep zoals blijkt tijdens het spelen van een nieuw nummer tijdens Cross-Linx. Dansbaar wordt het echter nooit. De downtempo van Lamb is af en toe opzwepend, maar blijft luistermuziek bij uitstek. Voor Cross-Linx is er gekozen voor een klassieke benadering door een samenwerking aan te gaan met Amsterdam Sinfonietta. Elektronische muziek en strijkers een vreemde match? In eerste instantie wel, maar is een van de grootste hits van Lamb, ‘Gorecki’, niet geïnspireerd door de 3de symfonie van de Poolse componist Henryk Górecki?
Min
Rhodes bezit een fenomenale stemtechniek. Maar het is niet nodig om die altijd te demonstreren. De trillende lipjes, het opzetten van een stem, de ‘vallende’ stem en dat regelmatig in de herhaling. Totdat het niet meer functioneel is en het gaat storen. Of zoals boven in de zaal op de lachspieren gaat werken. Rhodes, beheerst als altijd, en Barlow, energiek en liefhebber van het stuweffect, zijn tegenpolen. Tegenpolen werken het beste als ze elkaar meer opzoeken. De harde drums op een enkele kit in het slotnummer, pal naast de statische Rhodes, mogen vaker ingebracht worden. Gewoon, om even de boel op te zwepen.
Conclusie
Lamb en Amsterdam Sinfonietta hebben aangetoond dat haast alle muziekstijlen met elkaar gecombineerd kunnen worden, maar hebben wat weinig de contrasten opgezocht. Dat zou het spannender maken en dat zou de meerwaarde van dat enorme strijkersensemble meer accentueren. Bijzonder is het wel: vooraf alleen op papier, vanavond ook in de praktijk.
Cijfer
7+