Eerste editie Sonic Boom doet alweer naar tweede verlangen

Festival in PopEi biedt veel variatie in stoner- en doom genre

Tekst: Paul Knippenberg ,

Het najaarsprogramma gaat in de concertzalen weer van start. PopEi luidt het seizoen in met een eerste editie van ‘Sonic Boom’. Een heftig festival met maar liefst zes bands uit het stoner- en doom genre met volop Eindhovense inbreng van The Harlets en Komatsu. Laatstgenoemde werd woensdag in 3voor12/Eindhoven radio nog door de programmeur van PopEi genoemd als belangrijkste tip voor het festival, spelend in een nieuwe bezetting. 3voor12/Eindhoven was aanwezig om verslag te doen van een lange dag stevige live muziek.

The Harlets

De bezoeker die op Sonic Boom enkel drones en doom verwacht, wordt wellicht verrast door The Harlets. Deze Eindhovense band brengt stevige stonerrock in een meer melodieuze, bluesy en bij tijd en wijle zelfs dansbare variant. Deze bijzondere sound wordt voorzien van rauwe zangpartijen, zo nu en dan vergelijkbaar met het Belgische Walace Vanborn. 

Niet alle nummers zijn voorzien van een duidelijke structuur. Vergeet het standaard principe Couplet * Refrein * Couplet * Refrein * Bridge * Refrein. Verschillende keren lijken de nummers te ontsporen in een intense jamsessie. 
Zanger en gitarist Yack Groenendijk oogt duidelijk als de leider van de band. Wat betreft zijn gitaarsound en dansmoves is hij de mosterd gaan halen bij Josh Homme van onder andere The Queens Of The Stone Age. Met deze twee elementen houdt de vergelijking overigens wel op. Deze band heeft een duidelijke eigen smoel. Aan podiumpresentatie wordt niet of nauwelijks gedaan. Ogenschijnlijk onverschillig denderen The Harlets door hun korte set.

The Sleeper

Podiumpresentatie en show vinden we wel bij de tweede band van het festival. Het uit Utrecht en Den Bosch afkomstige The Sleeper opent zijn set met een dikke groovende stoner riff. En dat grooven zullen ze de gehele set blijven doen. Het meest in het oog springend op het podium is de zanger. Zeer energiek en met veel expressie zingt en brult hij zijn teksten de zaal in. De frontman lijkt weg gelopen uit een hardcore band, maar het moet gezegd, de combinatie werkt erg goed.  

Een ander opvallend element is de bas. Niet de standaard basgitaar, maar een elektrische contrabas die soms zelfs met strijkstok bespeeld wordt. Het geluid van The Sleeper is daarentegen wel vrij standaard. Niets nieuws onder de stonerrock zon. Dit is overigens helemaal niet erg, want voor dat geluid is immers het merendeel van het publiek gekomen. De strakke show wordt besloten met het nummer 'Killing Machines'. Een nummer van de gelijknamige EP van de band.
 

Komatsu

Het zijn drukke tijden voor Komatsu uit Eindhoven: Gisteren stonden ze als Popronde act op de planken in Nijmegen, vandaag spelen ze op Sonic Boom en later op de dag delen ze het podium met Peter Pan Speedrock en stoner grootheden Karma To Burn in Bergen Op Zoom. Dit alles doen ze in een nieuwe bezetting.
Na het vertrek van de zanger heeft gitarist Mo Truijens de vocalen overgenomen en is Stephan Quint als nieuwe gitarist geworven. De zang van Truijens is net iets rauwer dan van zijn voorganger. Iets wat goed bij het geluid van de band past, al lijkt de nieuwbakken zanger zelf nog wat oncomfortabel in zijn huidige rol. Het geluid van Komatsu is als vanouds: Vuige en alles verschroeiende stoner en sludge. Speciaal voor de stoner kenners op het festival spelen ze de klassieker van Slo Burn, ‘July’. De heren en dame duiken komende maand de studio in en laten op Sonic Boom al behoorlijk wat nieuw materiaal horen. Zoals het afsluitende nummer, een heftige brok agressie met de titel ‘Kamikaze’.
 

Bitcho

Wanneer de zon buiten langzaam begint te zakken, betreden de zes mannen van Bitcho het podium. Opvallend is dat de helft van de band de basgitaar bespeelt. Na een onheilspellend klinkende intro stort de band zich in een zeer logge, trage en intense doom set. De donkere drones van de band zijn zo hard en laag dat ze voor het publiek fysiek voelbaar zijn. Dit gaat door merg en been. De drie basgitaren worden ondersteund door trage drums en donkere soundscapes. Over dit muzikale geweld horen we geloopt, vervormd en maniakaal gekrijs van de opvallende frontman. Als een gekwelde ziel staat de gedreadlockte ‘Tresjer’ op het podium. 
De nummers van Bitcho zijn bombastisch, uitgesponnen en ontzettend repetitief. In een set van ongeveer een uur komen slechts een handvol nummers voorbij. Dit is de echte ‘Sonic Boom’. En dat lijkt niet voor iedereen in de zaal weggelegd. Murw gebeukt verlaten mensen het strijdperk. Dit is een band voor liefhebbers en doorbijters. Gelukkig zijn die er ook genoeg vandaag.
 

Yama

Yama tapt uit een heel ander vaatje dan zijn voorganger. De band overrompelt de zaal met vinnige en energieke nummers. Geen uitgesponnen psychedelica en rustpunten meer, maar heavy muziek met vooral elementen uit jaren zeventig hardrock, stoner en metal. ‘Gas er op’ lijkt het devies bij Yama. Dit doen ze onder leiding van zanger Alex Schenkels, de absolute blikvanger van de band. Met zijn theatrale gebaren en constante interactie met het publiek weet hij de zaal weer wakker te schudden en op te zwepen. Hij grunt, zingt en speelt tijdens enkele nummers mondharmonica. De andere bandleden lijken totaal gefocust op de muziek die soms wat rommelig, maar doorgaans strak en hard gebracht wordt. Gitarist Sjoerd Albers trakteert het publiek vanavond op enkele schurende solo’s. Een overtuigende set van een veelbelovende band.
  

Monomyth

Monomyth is de afsluiter van het eerste Sonic Boom festival. Een nog betrekkelijk onbekende naam aan het stoner en doom firmament. Met bandleden uit onder meer 35007, Incense en Gomer Pyle spreken we hier echter over grote jongens in de scene. Aan de heren van Monomyth de taak om die vooruit gesnelde reputatie waar te maken.

Bij deze band mogen we de podiumpresentatie weer vergeten. Misschien is het zelfs beter om je ogen te sluiten en je mee te laten slepen op de klanken van de instrumentale uitgesponnen, zwaar spacende kraut- en stonerrock. Ieder nummer wordt zorgvuldig opgebouwd tot een repetitief en hypnotiserend geheel. Die staat van hypnose wordt een tijdje volgehouden om het nummer naar een alles vernietigende en oorverdovende climax te brengen. De muzikanten op het podium gaan totaal op in hun creaties. De ritmesectie zorgt voor een zeer strakke en stuwende basis waar de toetsenist en gitarist telkens op voortborduren.

Vooral het laatste nummer van de Monomyth set maakt indruk. Met een repetitieve pianoriedel als basis bouwt de band naar een zwaar bezwerend en abstract geluid. Hier is de invloed van componist Steve Reich, die bekend staat om zijn repeterende en minimalistische aanpak en tevens een inspiratiebron voor Monomyth, het best hoorbaar. Het publiek kijkt een uur lang gebiologeerd naar het podium. Zeker headliner waardig, deze nieuwe naam.

Sonic Boom en PopEi kunnen terug kijken op een prima festival. De sfeer was gemoedelijk en de publieke belangstelling heel aardig. Natuurlijk hielp het weer mee. Tijdens opbouw werkzaamheden in de zaal konden de bezoekers zich buiten in de zon verpozen. Buiten het klokgebouw was namelijk voor het festival een barbecue en een whisky bar geopend. Toepasselijke muziek werd verzorgd door dj Hogwash.

Ook aan het visuele aspect is vandaag gedacht. Visuals zijn in de scene waarin we ons vandaag begeven dan ook eerder regel dan uitzondering. VJ Stalker is bij meerdere optredens betrokken. En dat met enkel eigen beelden die veelal in de natuur geschoten zijn. Deze beelden werken vooral tijdens de shows met een psychedelisch karakter sfeerverhogend.  

Programmatechnisch stak het festival sterk in elkaar. Binnen de opgelegde beperkingen - stoner, kraut en doom - bood het programma veel variatie. Op naar Sonic Boom 2! 

Gezien: The Harlets, The Sleeper, Komatsu, Bitcho, Yama en Monomyth op 8 september 2012, in PopEi.

PS Het festival eindigde voor Monomyth helaas in mineur: Een gitaar werd na het optreden gestolen. Vele oproepen via social media aan mogelijke getuigen volgden. Gelukkig is drie dagen later via diezelfde social media gemeld dat de gitaar terecht is en inmiddels weer in het bezit is van de eigenaar.