Het Rock-In-Stock podium trapt de regenachtige zaterdagmiddag af met een flinke portie punkrock van eigen bodem. Het is aan het Erpse punkrock kwartet The 101’s om de trommelvliezen van het FestyLand-publiek voor het eerst op de proef te stellen op deze tweede dag van het festival. De band geeft vanaf het begin vol gas. Helaas lopen de nummers niet altijd lekker in elkaar over, waardoor soms het gevoel ontstaat dat de band niet echt over de setlist heeft nagedacht. Desalniettemin is het prima toeven bij de voor het thuispubliek zo bekende punk-show. In een aantal nummers neemt de band wat gas terug en met name de stem van frontman Andy klinkt dan meteen een stuk volwassener. Hij komt in de naar het blijkt nieuwe nummers los van het schreeuwerige punkgeluid, dat plaats maakt voor een boeiende rock-stem. Het is te hopen dat dit een voorproefje is van de weg die de band in is geslagen wanneer zij de komende periode gaan schrijven aan een nieuw album. Of dat zo is, zal in 2013 blijken.
FestyLand zaterdag biedt feest der herkenning
Met recensies van the 101’s, Tim Akkerman, Mattanja Joy Bradley, Nielson, Go Back To The Zoo, Splendid en BZB
Met negen podia, ruim honderd acts en in totaal 30.000 bezoekers wordt op FestyLand in Volkel het festivalseizoen afgesloten. Het is inmiddels de vijfde editie van het festival, dat is ontstaan naar aanleiding van het jubileumfeest van het uit Volkel afkomstige BZB. Met een uur durende greatest hits show gaven de gastheren vrijdag al het startschot voor het allerlaatste festivalweekend van het jaar, maar natuurlijk speelde er veel meer. 3voor12/Eindhoven was erbij en doet verslag van de FestyLand zaterdag.
Met op de achtergrond het door de vele regenval verzuipende festivalterrein is het Acoustic Stage ongetwijfeld het meest knusse podium van het festival. De kleine tipi is een rustpunt midden in het geweld van de omliggende podia. Voor de kleine sessies die hier gepland staan, zijn het alles behalve ideale omstandigheden. Singer-songwriter Tim Akkerman is de eerste die deze test mag ondergaan. Het is bij aanvang van het optreden niet helemaal duidelijk of het publiek vooral komt schuilen voor de bakken regen die buiten de tent uit de lucht vallen, voor de luxe kop koffie die in de tent te krijgen is, of voor het optreden van de Hagenees. De breekbare en verhalende liedjes bereiken met moeite het wat rumoerige publiek. Akkerman laat zich hier nauwelijks door beïnvloeden en speelt onverstoord zijn nummers, al kan ook hij uiteindelijk niet voorkomen dat zijn eigen aandacht even verslapt. Hij vergeet halverwege een nummer een stuk tekst en aan het slot van het optreden zet hij zowaar een verkeerd couplet van een nummer in. Het lijkt onoverkomelijk in deze omgeving en het wordt hem dan ook niet kwalijk genomen door het publiek, dat dankbaar een aantal extra nummers voor zich laat spelen.
De tweede artiest die de strijd met het omgevingsgeluid aan mag is de Eindhovense Mattanja Joy Bradley. Waar ze eerder met haar band het Serious Talent-podium veroverde, is het aan haar om ook in een kleinere setting overeind te blijven. Gewapend met een akoestische- een elektrische gitaar en een bassdrum trekt zij ten strijde. Alleen de laatste twee blijken echter bestand tegen het geweld van de omliggende podia, waardoor de akoestische gitaar er niet aan te pas komt. Ze besluit alles te gooien op het vuige geluid van haar gitaar en haar bluesy stem. Het kost haar nog even een kleine stoeipartij met haar setlist die ter plekke wordt omgegooid, maar de keuze voor een elektrische gitaar en de bassdrum blijkt een goede. Bradley behoudt de aandacht van het publiek en hier en daar vallen zelfs wat meedeinende heupen te bespeuren. Een prima prestatie als je in de rook speelt van een tent die op dat moment door de Handsome Poets wordt afgebroken.
De laatste singer-songwriter die de strijd aan mag met het geweld van de omliggende podia is de Nederlandstalige Nielson. Evenals als Mattanja Joy Bradley werd hij vooral bekend door zijn deelname aan het tv-programma De Beste Singer-Songwriter van Nederland. Mede door dat programma heeft hij met ‘Beauty and the Brains’ een enorme hit op zijn naam staan. Alleen al dit nummer blijkt voor een heel groot (met name vrouwelijk) deel van het FestyLand-publiek reden om ook eens te komen kijken bij het kleinste podium van het terrein. De grootte van deze tent blijkt bij lange na niet afdoende, waardoor een groot deel van het publiek het tafereel van buiten de tent probeert te volgen. Een geluk: een tent vol meezingende vrouwen wil wel helpen het optreden wat op te stuwen. Wat volgt is namelijk niet anders te omschrijven dan een grote meezingende meute. Nummer na nummer wordt de twintig minuten durende set met oorverdovend volume meegezongen. Het kost de singer-songwriter ogenschijnlijk weinig moeite en zelfs door een kapotte snaar laat hij zich niet van de wijs brengen. Nielson vs het omgevingsgeluid: een ongelijke strijd die met maar een paar akkoorden en een zeer aanstekelijke tekst kan worden gewonnen.
Voor Go Back To The Zoo kon het dit festivalseizoen allemaal niet op. Overal waar ze speelden werden de harten van het aanwezige publiek veroverd. Ook voor de organisatie van FestyLand is het een zekerheid waar op gerekend kan worden. Traditiegetrouw heeft een groot deel van het FestyLand-publiek het drukker met elkaar en de gesprekken die achter in de tent plaats vinden, dan met de artiest op het podium. Een van de weinige bands die dit gegeven weet te doorbreken is die van de Nijmegenaren van Go Back To The Zoo. Veel moeite hoeft de band er niet voor te doen. Hits als 'Electric' worden ook door het druk ouwehoerende volk luidkeels meegezongen. Echt meespringen doen deze bezoekers nog niet en wellicht is dat te wijten aan het laatste stukje overtuigingskracht dat aan het optreden ontbreekt. De band zet niet echt flink aan om de tent uit zijn dak te krijgen, waardoor het optreden helaas geen onuitwisbare indruk achter laat.
Een andere band die dit jaar een serie succesvolle festivalbezoeken aflegde is het Haagse Splendid. Met hun combinatie van pop, reggae, rock en soms zelfs ska kregen zij afgelopen jaar verschillende festivalweides aan het dansen en ook bij de bezoekers van FestyLand brengen ze het gevoel van de zomer weer even helemaal terug. Dit alles gebeurt onder de bezielende leiding van de energieke frontman Pat Smith, die zoals bij zo veel optredens zijn show het liefst met ontbloot bovenlijf uitvoert. Even herkenbaar als het ontblote bovenlijf van Smith, zijn de danspasjes van de achtergrondzangeressen. Er passeren inmiddels diverse achtergrondzangeressen de revue bij de Haagse formatie. Mooi zijn ze allemaal, maar de danspasjes die zij uitvoeren blijven onnatuurlijk en daardoor bloedirritant. Wellicht betreft het een fetisj van een van de bandleden, maar ons advies voor de dames: doe lekker waar je zin in hebt. Het publiek danst met heel erg veel plezier en heeft ook niet op die pasjes gestudeerd.
Tot slot heb je thuiswedstrijden en thuiswedstrijden. Zo zou gastheer BZB vanavond al koprollend naar huis kunnen en dan zou het nog genoeg energie over hebben voor een toegift. Naast zijn functie als gastheer is BZB inmiddels een vaste waarde in de programmering van FestyLand. Ze openden het festival, sluiten de zaterdag af en brengen op zondag met veel gastartiesten het festival tot een einde. Je zou kunnen zeggen dat het arrogant is om jezelf drie keer op een eigen festival te programmeren, maar het publiek laat duidelijk blijken dat die gedachte totaal niet onder hen speelt. Op vrijdag wordt de tent afgebroken en op zaterdag doen de nederfolkers dat nog eens dunnetjes over. De bezoekers kunnen de show inmiddels wel dromen en weten dan ook precies wat er van hen verwacht wordt. Bij de drumsolo in het midden roepen we allemaal ‘boeren’ en als zanger Freddy van Dijk het woord sport in de mond neemt, weten we allemaal dat het nummer ‘Jazzballet’ zal volgen. Je denkt dat het ooit eens gaat vervelen, maar niets is minder waar en de tent gaat voor de tweede avond op rij plat. De enige verrassing volgt wanneer een aantal foute dansnummers uit de jaren 90 in een nieuw folk-jasje worden gestoken, wederom met veel succes en als er nog wat energie over was, dan is deze na dit intermezzo zeker vertrokken. Een dampend einde van een toch al natte zaterdag.
Gezien: Festyland op 13 oktober 2012, op landgoed Hendrickx in Volkel/Uden.