Chris Isaak zet Muziekgebouw in vuur en vlam

Amerikaanse singer-songwriter toont ware muzikale aard

Tekst: Pieter Reijven / Fotografie: Patric Muris ,

Na een afwezigheid van twee jaar keert Chris Isaak met zijn begeleidingsband op 11 oktober terug naar Nederland. Al dertig jaar verovert hij de harten van vele muziekliefhebbers met zijn unieke sound, die diep geworteld is in de rock-’n-roll uit de jaren 50. Chris Isaak verwierf begin jaren 90 internationale faam met de song ‘Wicked Game’, die door regisseur David Lynch gebruikt werd voor de film ‘Wild At Heart’. Vier jaar na het melancholische ‘Blue Hotel’, betekende het zijn tweede hit in ons land. Hoewel grote commerciële successen na Wicked Game uitbleven, hebben Isaak en zijn bandleden allerminst stilgezeten. Zo brachten ze eind vorig jaar nog het coveralbum ‘Beyond The Sun’ uit. Ook daar worden vanavond nummers van gespeeld.

Paul Freeman

Het Muziekgebouw is al aardig volgelopen wanneer voorprogramma Paul Freeman rond 20.15 uur het podium betreedt. Zonder begeleidingsband begint hij direct met enthousiasme aan een reeks folky popnummers. De ene keer ingetogen, dan weer uitbundig. De jonge artiest uit Wales heeft samengewerkt met onder meer James Blunt en krijgt naarmate het optreden vordert, steeds vaker de handen op elkaar bij het aanwezige publiek. Uiteindelijk volgt er nog een soort medley waarin bestaande songs van onder meer U2, Oasis, Snow Patrol en Journey langskomen. De zanger gebruikt deze nummers om te bewijzen dat je prima liedjes kan schrijven met niet meer dan drie akkoorden. Wereldhits zelfs dus het bewijs is geleverd. Na een half uur bedankt Freeman het publiek en verlaat hij het podium, maar niet voordat hij nog even aangeeft dat er cd’s en andere artikelen van hem te koop zijn buiten de zaal.

Chris Isaak

Wanneer Chris Isaak en zijn band om 21.15 uur dan eindelijk opkomen, worden zij op een massaal applaus getrakteerd. In een lichtblauw pak, dat door de vele glitters bijna pijn doet aan de ogen, begint Isaak de show met ‘American Boy’, ‘Pretty Girls Don’t Cry’ en het welbekende ‘Blue Hotel’. Al snel blijkt dat de tand des tijds nog altijd geen vat heeft op het karakteristieke stemgeluid van Isaak, die nog altijd even overtuigend en herkenbaar klinkt als in de beginjaren. Vol bravoure bespeelt hij vervolgens het publiek door te benadrukken dat de show in Eindhoven top moet zijn, daar waar je in de “kleine steden” als Amsterdam en Parijs nog wel eens een steekje kan laten vallen. Wanneer Isaak vervolgens al zingend langs de toeschouwers loopt, is het publiek helemaal om. Het is een wisselwerking die de hele show stand zal blijven houden. Met volle overgave wordt vervolgens de ene na de andere song gespeeld, waaronder de hits ‘Wicked Game’ en ‘Somebody’s Crying’. Een daverend applaus volgt steevast. De anekdotes van Isaak tussen de nummers door zijn soms wat overbodig, maar door het hoge niveau van de composities worden deze ruimschoots gecompenseerd.

In de tweede helft van het optreden volgt een aantal smaakvolle covers van grote namen uit het verleden. Zo is tijdens ‘Great Balls Of Fire’ van Jerry Lee Lewis op spectaculaire wijze vuur te zien vanaf de piano van hoofdrolspeler Scotty en passeren verder onder andere ‘Pretty Woman’ van Roy Orbison, ‘Ring Of Fire’ van Johnny Cash en een gospeluitvoering van ‘Worked Out Wrong’ - met een hoofdrol voor drummer Johnson - de revue. Voor wie het nog niet duidelijk was, benadrukt een nog steeds in vorm zijnde Isaak vanavond nog maar eens dat de roots van zijn muziek duidelijk in de jaren 50 liggen.

Gezien: Paul Freeman en Chris Isaak, op 11 oktober 2012, in Muziekgebouw Eindhoven.