Weggespeeld worden door je voorprogramma. Het is de grootste angst van elke band. Als Bird voor je opent, neemt die kans aanzienlijk toe. Gewapend met een akoestische gitaar en slechts bijgestaan door een violiste vuurt Bird zijn schitterende liedjes op de zaal af. Prachtige zanglijnen worden aangevuld met langgerekte vioolpartijen. Het werkt perfect. Singer-songwritermuziek op hoog niveau.
Dat zanger Bardt van der Dennen zichtbaar nerveus is – gitaar per ongeluk in D gestemd, kapodaster op de verkeerde fret – doet geen afbreuk aan de geweldige set. Het blijft lastig om akoestisch te spelen in een zaal als de Effenaar, maar Bird scoort een vette voldoende en de meeste bezoekers hangen aan zijn lippen. Op het Naked Song Festival zou Bird een doorslaand succes zijn.
Er zit meer in Dry the River
Slecht opgebouwde setlist doet band bijna de das om
Tattoos, baarden, ruitjesoverhemden en mooie samenzang; de alternatieve folkscene zit er vol mee. Het Engelse Dry the River is er niet vies van en behoort tot een van de nieuwe vaandeldragers van het genre. Vanavond is het vijftal in de Effenaar neergestreken om te laten zien hoe goed ze zijn. Eindhovense folkband Bird staat in het voorprogramma.
Bird
Dry the River
Aan Dry the River de zware taak om Bird te overtreffen. Dat het Engelse vijftal niet eerder in Eindhoven stond mag een klein wonder heten. De band toert constant en deed Nederland al vaak aan. Tussen het toeren door, slaagde Dry the River erin debuutalbum ‘Shallow Bed’, uit te brengen. Het leverde de band lovende kritieken en vergelijkingen met bands als Mumford & Sons op.
Het vijftal wint in ieder geval de originaliteitsprijs door op te komen met ‘Will You Be There’ van the King of Pop. De connectie met de muziek van de Britten is ver te zoeken, maar amusant is het wel. Dry the River opent met ‘No Rest’, één van de beste nummers van het album. Helaas is het geluid nog niet optimaal, een klein minpunt dat na de opening gelukkig meteen verholpen blijkt.
Dat de band veel kilometers op de teller heeft, is duidelijk te zien en te horen. Dry the River speelt zonder overbodige franje en er gebeurt weinig op het podium, maar het klopt allemaal wel; de vijf ex-punkers zijn goed op elkaar ingespeeld. Wat vooral opvalt, is dat de falset van zanger Peter Liddle live overeind blijft. Ook de samenzang met gitarist Matt Taylor en bassist Scott Miller is van een zeer hoog niveau.
Het eerste gedeelte van de setlist bevat de beste nummers van de plaat: ‘Shield Your Eyes’, ‘History Book’ en ‘New Ceremony’ worden achter elkaar gespeeld. Het tweede gedeelte van de set is niet slecht, maar bevat toch wat inwisselbare nummers waardoor de aandacht verslapt.
Die aandacht pakt de band terug met een ijzersterke versie van ‘Weights & Measures’. Het intro wordt onversterkt gespeeld. Juist op die rustige momenten valt op hoe goed de samenzang van de drie is en waar de kracht van Dry the River ligt. Het is bijna jammer dat de band er na het intro weer bijkomt.
Het wat lijzige ‘Bible Belt’ is na iets meer dan een uur als laatste aan de beurt in de reguliere set. Afsluiter van de avond is ‘Lion’s Den’, ook de laatste track van de plaat. Het nummer werkt toe naar een chaotische climax waarin Dry the River de punkroots nog even de vrije loop laat.
Dry the River is een prima live act en er valt behalve de opbouw van de setlist niet veel op het optreden af te dingen. Toch blijf je als bezoeker wat onbevredigd achter. Het gevoel dat er meer in deze band zit, knaagt. Wat meer spanning, af en toe buiten de lijntjes kleuren, het zou de band nog interessanter maken. Zowel live als op plaat.
Gezien: Dry the River en Bird, op 14 mei 2012, in de Effenaar.