Wie als eerste deze woonkamer mag betreden, is Bram Stadhouders. Deze Tilburgse componist heeft dezelfde basisingrediënten onder de knie als Ólafur Arnalds: Een klassiek instrument, in dit geval een gitaar, een effectenrack en een computer. Het aanslaan van de snaar resulteert in een zeer aangenaam, bijna psychedelisch geluid. Het vele galmgeluid met sequentie piepjes zorgt ervoor dat je in een soort van trip raakt waarvan je niet weet wanneer die ophoudt. Op deze avond speelt hij slechts één nummer dat maar liefst twintig minuten duurt. Stadhouders is experimenteler dan Arnalds, maar hij zet de juiste toon en ambiance neer.
Ólafur Arnalds klassiek met elektronische weerklank in Muziekgebouw
Melige bui IJslander zorgt voor opklaring
Ólafur Arnalds weet wel hoe hij uit zijn klassieke piano en aanvullende elektronica een mooi kwetsbaar geluid kan krijgen. Op zijn laatste album ‘Living Room Songs’ neemt de IJslandse componist een week lang elke dag een lied op met een klein strijkensemble in zijn eigen woonkamer. Voor één keer is vanavond de uitverkochte Rabobank zaal in het Muziekgebouw de woonkamer van Ólafur Arnalds.
Bram Stadhouders
Ólafur Arnalds
Ólafur Arnalds is allang niet meer de verlegen IJslander. Stond hij een paar jaar geleden in hetzelfde Muziekgebouw samen met Ane Brun en Teitur ietwat gebogen en mompelend zijn muziekstukken aan te kondigen, heeft hij nu meteen al de lachers op zijn hand zonder maar één noot te hebben gespeeld. “I want you to sing a little bit, it can’t be worse than yesterday in Brussels” zegt hij met een dik IJslands accent. Het publiek moet al gelijk aan de bak door een toonhoogte te zingen terwijl Arnalds een recorder laat meelopen. “He shit ik verpruts het, jullie zingen goed maar ik zing op de verkeerde toon mee, nog een keer!”
Je zou denken dat je naar een cabaretshow van de IJslander zit te kijken, maar zodra Arnalds begint te spelen, verandert de melige sfeer in een serieuze aangelegenheid. Zijn muziek dwingt je om je niet te verroeren en aandachtig te luisteren. Een melancholisch gevoel ontstaat bij het horen van de langzame piano-aanslagen. Het toevoegen van een violist en een cellist zet het allemaal nog wat dikker aan. Het trage tempo zorgt ervoor dat de dramatiek en mineurstemming goed te voelen is. Wat verder uit zijn laptop komt, zijn lage beats die het nummer nog trager en donkerder maken.
IJslandse artiesten zijn heel goed in het creëren van een eigen beleving van muziek. Een goed voorbeeld komt van Arnalds zelf. Hij vertelt dat hij een nummer voor een commercial voor badkuipen heeft gemaakt. Het bedrijf heeft het nummer niet gebruikt, maar ondertussen is ‘Ljósið’ wel zijn meest populaire nummer. Hij kan enorm lachen om de reacties op dit nummer op YouTube. Zo staat er dat mensen aan de mooie natuur van IJsland moeten denken terwijl het nummer dus eigenlijk over badkuipen gaat.
De doorgewinterde Ólafur Arnalds fans zien wel verschil met het vorige werk. Het elektronische gedeelte is subtieler geworden waardoor zijn set meer klassiek georiënteerd is. Het strijkensemble heeft vanavond de overhand en dan is er geen betere locatie dan het Muziekgebouw om de tracks van ‘Living Room Songs’ live ten gehore te brengen.
Gezien: Bram Stadhouders en Ólafur Arnalds, op 15 maart 2012, in het Muziekgebouw.