Drieënhalf uur. Dat is de tijd die Hank III uittrekt voor een show. Aan de ruime kant, maar een concert van de countrypunker bestaat uit meerdere delen. Na een volwaardige countryset volgt wat psychobilly om af te sluiten met een show van Hank’s band Assjack. Deze speelt een mix van metalcore, industrial en punk. De enorme rij versterkers op het podium duidt erop dat dit ook vanavond gaat gebeuren.
Om klokslag 20.00 uur – wel erg stipt voor een bad boy – komt de band het podium op. Hank begroet het publiek en meteen wordt duidelijk dat het geluid in de zaal enorm hard staat. Het maakt de uitverkochte Effenaar niets uit; zodra de band ‘Straight To Hell’ inzet, barst het feest los. Gewapend met banjo, pedal steel, contrabas en gitaar ramt de band de ene na de andere countrystamper de zaal in. Het gaat vanavond maar om één ding: zoveel mogelijk spelen. Voor enige interactie op het podium of met het publiek is geen ruimte.
Voor romantiek ook niet. Als een vrouwelijke fan na vier nummers haar vriend op het podium ten huwelijk vraagt, is de reactie vanuit de zaal: ”Niet lullen, spelen!” En gespeeld wordt er. Na een minuut of twintig begint het gebrek aan variatie in het materiaal echter sterk op te vallen. In elk nummer volgt eenzelfde opbouw: Intro, couplet, refrein, hysterische vioolsolo (soms in een battle met pedal steel of banjo), couplet, refrein, outro.
Voeg daarbij een drumgeluid waar de gemiddelde hairmetalband uit de jaren 80 een moord voor zou doen en de chaos is compleet. De vreemde blastbeats van de drummer en de constante aanwezigheid van viool beginnen al snel op de zenuwen te werken.
Hank III zingt intussen over bier, coke, whiskey, de hel en de duivel. Het publiek vindt het prachtig. Alle teksten worden meegeschreeuwd en de sfeer is opperbest. Toch is het fijn dat er heel af en toe gas terug genomen wordt. Na ongeveer een uur wordt ‘Ghost To A Ghost’ ingezet. Een dreigend, traag prijsnummer met cajun invloeden dat doet denken aan Calexico en Tom Waits. Ook het tragere ‘3 Shades Of Black’, dat wel heel erg op ‘Ghostriders In The Sky’ van Johnny Cash lijkt, is een hoogtepunt van het eerste gedeelte van de show.
Hank III’s country-psychobilly-punk-doom-metal-marathon in Effenaar
Er is veel voor nodig om drieënhalf uur te kunnen boeien
Curb Records zag de gouden bergen al voor zich; Shelton Hank Williams (kleinzoon van) zou het repertoire van zijn opa nogmaals te gelde maken. Het liep echter anders. Na één plaat, waarop Hank III en zijn vader meezongen met de echte Hank Williams, hield de jongste Hank het voor gezien. Hij zag het niet zitten de zoveelste brave country artiest te worden. Hij brak met Curb, werd het enfant terrible van de country en ging zijn eigen weg. Een weg vol whiskey en coke die hem vandaag naar de Effenaar leidt.
Na anderhalf uur luidt publieksfavoriet ‘Dick In Dixie’ de overgang naar het tweede gedeelte van de show in. De lichten gaan uit en alle muzikanten, behalve Hank en de drummer, verdwijnen van het podium. Er wordt een ‘waargebeurde’ film geprojecteerd over de naderende Apocalyps die het duo van een passende soundtrack voorziet. Wat volgt is een soort loodzware doom metal. Lang uitgesponnen nummers op repeterende riffs, alsof Alice In Chains op een laag toerental wordt afgespeeld. Traag, log, hard, bevreemdend; een groter contrast met de country van tien minuten geleden is nauwelijks denkbaar.
Een groot deel van het publiek kan het niet waarderen en de zaal stroomt in snel tempo leeg. Als het niet aan de muziek ligt, zal het wel het volume zijn. Dat is namelijk zo hard, dat nog langer luisteren een steeds zwaardere opgave wordt. De show duurt na 45 slopende minuten nog een uur en dan haken ook wij af, met piepende oren. Tweeënhalf uur Hank III blijkt meer dan genoeg en die uitzitten, is eigenlijk al teveel gevraagd.
Hank III verdient krediet voor zijn eigenzinnigheid en de manier waarop hij zeer uiteenlopende muziekstijlen blijft maken en uitbrengen. Wat zelfreflectie is echter gewenst; om een publiek drieënhalf uur lang te boeien, is veel meer nodig dan vanavond is geboden.
Gezien: Hank III, op 2 juli 2012, in de Effenaar.