Sinds oktober 2010 bestaat Mozes and the Firstborn. 10 oktober 2010, om precies te zijn, de dag dat Melle verjaarde en we in het huis van Melle's moeder een klein optreden gaven. Twee jaar later zijn we weer terug in datzelfde huis met een geheel ander perspectief. Waar we in eerste instantie gingen peilen of überhaupt onze muziek aansloeg bij vrienden - ingecalculeerd dat we beleefde, positieve reacties zouden kunnen verwachten, maken we nu een album voor voornamelijk onbekenden - ingecalculeerd dat deze geen blad voor de mond zullen nemen.
Studioblog Mozes and the Firstborn: "Dit is net Dr. Phil"
Eerst Noorderslag, dan 2 maart albumpresentatie in Eindhoven
Kerst of geen kerst; oud-Hollandse Nieuwe van de Maand Mozes and the Firstborn zit in de studio, althans in de Eindhovense kelder van de moeder van zanger-gitarist Melle Dielesen. De garagerock 'n roll-band werkt voor het debuutalbum met Michel Schoots (producer van o.a. Racoon, Beef en ex-drummer Urban Dance Squad) en houdt voor 3voor12 een dagboek bij.
De band vertelt zelf hoe het allemaal begon in het huis van Melle's moeder
Zoals bij veel dingen moet je geluk hebben. De kelder onder dat huis van Melle's moeder is groot genoeg om met een band te repeteren en dusdanig geïsoleerd dat er amper last is voor de bewoonster. De kelder was in eerste instantie een betonnen galmbak waar de ArenA schril bij afstak. Via een oproep konden we een hele bazaar aan Perzische tapijten ophalen in en rondom Eindhoven. Een lokale boer verkocht de galmwerende eierdozen, die we met veel pijn en moeite stuk voor stuk hebben vastgelijmd aan het beton. Zet er een paar knusse lampjes neer en we kunnen aan de slag.
Tussen het eerste huisoptreden en de eerste huisopname deden we al veel optredens en bleef Melle maar demo's rondsturen. Hij schrijft de nummers, een redelijk ver uitgewerkte basis, en maakt hier met zijn viersporenrecorder een demo-versie van. Normaliter zouden we deze demo-versie overnemen en deze her en der nog bijschaven tot we een live-versie hadden. Nu we besloten hadden om aan een album te gaan werken, ons eerste échte wapenfeit, moest ook deze eenzijdige manier van songwriting anders. We moesten op zoek naar een manier om van deze live-band een nieuw organisme te maken. Een organisme dat op natuurlijke wijze de demo's om kan vormen tot iets waarvan we alle vier oprecht van konden zeggen dat 'wij' dit hebben gemaakt.
Hierbij komt onze producer Michel Schoots het verhaal binnen gewandeld. We zochten namelijk niet een producer die ons geluid zou gaan bepalen. We wisten zelf precies wat we wilden gaan doen, hoe we het zouden doen, het enige dat nog ontbrak was een soort hoog gezag dat ons zou corrigeren als we het zelf niet meer wisten. Een figuur die ons zou begeleiden bij het leren samenwerken als groep. Dit heeft iets weg van Dr. Phil, de mental coach van Metallica of iets in die richting, maar het is onmogelijk te beschrijven hoe goed het werkte. Vier net iets van elkaar verschillende visies over een nummer konden zo worden omgevormd tot één centrale ideologie. Eentje waar we allemaal tevreden over waren. Dit geeft vertrouwen in de groep en in elkaar, want je weet zeker dat iedereen er hetzelfde over denkt. Michel heeft dit proces in gang gezet en door middel van te werken aan een, voor ons als band, perfecte vorm van de nummers groeit iedereen naar elkaar toe.
Lange dagen en korte nachten, veel dingen afzeggen omdat je misschien toch nog even ergens aan gaat werken voor het album, opnemen is zeker niet de meest sociale bezigheid. Ook onder elkaar merk je dat wanneer perfectionisme en tijdsdruk elkaar dreigen te verdringen er spanning ontstaat. Desondanks wordt er altijd een oplossing gevonden en ook hierbij is Michel van belang, iemand die buiten de band staat en even opgebeld kan worden en als een soort ombudsman kan optreden. Gelukkig blijkt er na zo'n korte herfststorm altijd weer nieuw, vruchtbaar land te zijn blootgelegd.
Alles in eigen handen houden betekent trouwens niet dat we bang zijn om iets uit handen te geven. Het rolt voort uit een idee dat we hebben als we aan Mozes and the Firstborn denken. Een richting waarbinnen sommige dingen passen en andere dingen niet. Zo is onze hofleverancier voor het artwork Wolf Aartsen. Hij weet precies in beelden vast te leggen wat bij ons in klanken gebeurt. Natuurlijk gaat dit, net als in de muziek, niet meteen in een paar tellen, maar we komen er altijd uit. Zo ook met onze tourmanager Guus Ritzen. Vriend, chauffeur, na verloop van tijd ook tourmanager en criticaster. Remy Meijer, vriend en manager. Mozes and the Firstborn is een groep vrienden die hebben besloten om 'voor de band te gaan'. Een kelder vol semi-professioneel opnamemateriaal, een stapel goede liedjes, een pad door de Rode zeeën van tijd en vooral urgentie. Dat is ons leven nu en dat ga je horen op de plaat.
Mozes and the Firstborn speelt zaterdag 12 januari 2013 op Noorderslag in Groningen, heeft op zaterdag 2 maart de releaseparty in het Eindhovense Area 51 en speelt een week later (9 maart) op het al uitverkochte Where The Wild Things Are Festival. De band doet twee try-outs voor Noorderslag: 10 januari in Mezz Café te Breda en 11 januari in Podium Asteriks in Leeuwarden.