Bij Welle:Erdball zien we twee stijlen samenkomen. Het uiterlijk ademt de jaren 50 uit met de strakke zwarte pakken, de zwarte handschoenen en zonnebrillen. De twee knappe vrouwelijke leden hebben het karakteristieke ‘bubblegum’ uiterlijk. Ze zijn er niet alleen voor het oog maar nemen ook actief deel in de zang. Centraal staat Honey (alle leden dragen pseudoniemen zoals A.L.F. (alien life form), Plastique en Frl Venus) die met regelmaat de stijve korte en houterige bewegingen van een robot maakt. Dit is de tweede stijl van Welle:Erdball: de opkomst van het computer tijdperk met de C64 in het centrum van de aandacht. Dit jaar staat in het teken van de Koude Oorlog met het verschijnen van het nieuwe album ‘Der Kalte Krieg’.
‘Es ist 18 Uhr. Guten Abend meine Damen und Herren, hier spricht Welle: Erdball’ Dit is het startschot van de show. Dat het klokslag negen uur is, zien we maar even door de vingers wanneer de band het podium betreedt. Dat podium is voorzien van drie grote bakken met een raam van transparante folie waar A.L.F., Plastique en Frl Venus achter gaan staan. Het licht van de lampjes rond het raamwerk geeft een bijzonder effect. Maar voor het begint krijgen we de mededeling dat het concert uit twee delen zal bestaan. Welle:Erdball verzorgt zo haar eigen voorprogramma.
het eerste deel bestaat volledig uit nummers van het album ‘Der Kalte Krieg.’ Tijdens het ‘James Bond Thema’ zijn de dames in silhouet te bewonderen geheel in stijl met pistool en bevallige vrouwelijke vormen. Van daar gaan we met de nummers ‘Der Kalte Krieg’, ‘Vor all den Jahren’, 'Das Kabinett' en ‘Amerika’ door de setlist heen. Dat gaat niet helemaal soepel. Soms gaat het voorspoedig en komt het lekker op gang, maar net zo vaak wordt de vaart eruit gehaald. Het dieptepunt komt met het trage ‘Hab Ich Dir Heute Schon Gesagt, Das Ich Dich Liebe?’ waarbij het niet vooruit te branden is. Wat uiterlijk vertoon betreft gaat het wel goed af.
De show is visueel leuk aangekleed en het thema komt goed naar voren met Plastique gehuld in de vlag van het voormalige USSR en Frl Venus in de tegenpool met de stars and stripes van de USA. Opvallend genoeg is het nummer ‘Karl der Käfer’ van de setlist geschrapt en Plastique kondigt ‘Ein Bischen Frieden’ aan (jawel, dat nummer waarmee Duitsland in 1982 het Eurovisie Songfestival won). Dit gebeurt met de nodige terughoudendheid waardoor het bijna als een verontschuldiging klinkt.
Het tweede deel bestaat uit nummers die gekozen zijn door het publiek. Bij binnenkomst heeft iedereen de gelegenheid gekregen om hun drie favoriete nummers op te schrijven. De pauze duurt zeker een half uur en wordt gebruikt wordt om het podium iets anders in te delen. Door deze pauze, met tijd voor een biertje of sigaret, is de sfeer opperbest als Welle:Erdball het podium voor de tweede keer betreedt samen met een lijstje van nummers die gekozen zijn door het publiek. Het lijkt bijna alsof we in de sfeer van het Eurovisie Songfestival blijven met de manier hoe Honey de nummers aankondigt. Met veertien stemmen begint deze tweede acte met het nummer ‘Arbeit Adelt’.
De keuzes van het publiek bestaan verder onder andere uit ‘23’, ‘Das Alpha Tier’, ‘Laß Uns Ein Computer Sein’, ‘Super 8’ en ‘Nyntändo-Schock’. Ergens tijdens de set slaat een moment van vermoeidheid toe en verliest de band even de energie. Gelukkig is dit van korte duur en pikt Welle:Erdball het tempo weer op. We krijgen de enorme ballonnen toegeworpen tijdens ‘Schweben, Fliegen, Fallen’ welke tussen publiek en band heen en weer gekaatst worden tot ze uiteen klappen en zijn we getuige van een striptease in silhouet tijdens ‘Computer Sex'. Iets na half elf lijkt het er even op dat het optreden van Welle:Erdball ten einde is. Maar de sfeer is opperbest en de band besluit tot groot plezier van het publiek om gewoon door te gaan met spelen. Met ruim veertig stemmen is ‘Monotone & Minimal’ de favoriet van het publiek die wordt gespeeld ter afsluiting van de avond. Het wordt beloond met een luid applaus terwijl de band het podium verlaat.
Gezien: Welle:Erdball op 25 november 2011 in Dynamo.