De voorgeschiedenis blijkt belangrijk vanavond. Ook voor het lezen van dit stuk wordt aangeraden enige voorkennis op te doen om het allemaal voor mogelijk te houden. Voorkennis geeft ‘One Pig’ live meer cachet en zorgt er vooral voor dat beter wordt begrepen wat er op het podium gebeurt. En er gebeurt daar veel. De minimalistische opzet van het podium, op de ‘varkensharp’ in de vorm van een boksring na, doen dat nog niet direct vermoeden, maar een blik dichterbij leert dat er een ingenieus elektronisch bolwerk van instrumenten en effecten staat opgesteld. Bij de start van de show wordt er muziek gemaakt met behulp van wat ogenschijnlijk decoratie is: hooi. Het knisperen ervan voor de microfoon luidt de ouverture in. Het geluid wordt geloopt en zo is het eerste effect ingezet. Er zullen er nog vele volgen: van vervormde drumslagen op de drum pad tot aan heftige oversturing van de synths. Herbert gebruikt een laptop en meerdere mini controllers.

Hij wordt begeleid door een percussionist, een toetsenist, een noise maker en de hoofdrolspeler in de uitvoering: de man in de ring. Het is niet bedenker Herbert, maar de uitvoerende die alle aandacht opeist. De man staat gedurende de hele show opgesteld in de ring die wordt gevormd door elektrodraden. Alle draden kunnen aangestuurd worden door deze hoofdrolspeler in het muzikale theaterstuk dat het leven van een varken vertelt. Hij streelt de draden, pulkt eraan, trekt eraan en doet dat afhankelijk van de levensfase van het varken heel zachtaardig of heel intens. Gevolg: geluiden van een knorrend varken tot aan een krijsend varken.

De biografie van het varken wordt uitgebeeld door het aantrekken van een witte veeartsjas met de naam van de maand waarin het varken ‘leeft’ erop. Het gevolg van de levensfase in de cyclus van geboorte tot aan consumptie wordt geuit door elektronische muziek en het functionele theaterspel van de man die de harp bedient. Er gaan voortdurend geluidsgolven door het Klokgebouw variërend van minimalistische samples tot aan onheilspellende techno. Totdat er op het eind van de cyclus niets overblijft dan het gedruppel van het bloed van het geslachte varken. Waar de hele show nog veel aan de verbeelding overliet, is de moord van het dier opeens wel heel opzichtig. Niet echt shockerend, ook niet echt luguber, maar wel degelijk confronterend.

Er worden geen visuele hulpmiddelen gebruikt dus de aandacht en de beleving van het publiek bepalen de mate waarin er wordt opgegaan in het abstracte stuk. De reacties zijn divers: gedesillusioneerde gezichten en enkele vertrekkende mensen zijn de meest voorkomende. Het slot eist het grootste incasseringsvermogen wanneer de ‘hoofdacteur’ als enige een rode jas draagt. Alle musici staan op dat moment in de ring totdat de man die de lijdensweg op expressieve wijze weergaf eruit stapt. Hij loopt weer naar de plek waar het allemaal begon met het onschuldig knisperen van hooi. Nu begint hij een bot van het varken door te zagen. Het geluid is tergend en onnodig smakeloos. Herbert zoekt graag de grenzen op en gaat er hier net even overheen. De grande finale van de klein uur durende trip is het koken van het varken dat live wordt gedaan door een kok achter een fornuis op het podium. Terwijl de geur van een goedbereide maaltijd het Klokgebouw bedwelmt, verrast Herbert nog het meest door een lieflijk liedje te zingen dat symbool staat voor het gebed voorafgaand aan het avondeten. Matthew Herbert’s ‘One Pig’ live is experimenteel, bijzonder muzikaal en kunstzinnig. Kortom alles waar STRP voor staat.

Gezien: Matthew Herbert, tijdens STRP in Klokgebouw, op 18 november 2011.