Klein, blond en vol talent; ingrediënten voor een snel uitverkocht concert. Selah Sue is een veelbelovende singer-songwriter uit Leuven, België, die met haar mix van reggae, soul, rap en pop een uniek geluid weet neer te zetten in de Effenaar.

Voorprogramma Kris Berry is een mix van jazz, pop en vleugjes funk; een kruising tussen Caro Emerald en Room Eleven. Volgens de Effenaar website is ze, net als het hoofdprogramma, retro op een moderne manier. Maar hoewel muzikaal sterk, is Kris Berry weinig vernieuwend. Daarnaast mist ze de soul die eigenlijk wel in het voorprogramma van Selah Sue aanwezig zou moeten zijn.

Selah laat flink op zich wachten, maar weet met haar eerste twee nummers ('Summertime' en 'Mommy') het publiek doodstil te krijgen. Ze durft zich kwetsbaar op te stellen wat, naast het verhogen van haar aaibaarheidsfactor, de muziekbeleving intens maakt. De grimassen die ze trekt, de breking in haar stem, de willekeurige kreetjes tussendoor; Selah Sue weet een intieme band op te bouwen met het publiek.

Die intimiteit ligt vooral in de subtiele timing, iets wat de band soms net mist. Bij het hitje 'Raggamuffin' zit de begeleiding er net naast bij het refrein, juist waar die timing cruciaal is. De nummers met band zijn hierdoor wat logger dan die waar Selah het alleen doet.

Naast de rustige nummers zet ze ook een show neer. Nummers zoals 'This World', waarbij de blazers nu nog van een bandje komen, doen verlangen naar Selah Sue met big band. Hoe bescheiden en lichtelijk verlegen ze is als ze tegen ons praat, zo energiek is ze zodra de muziek start. Dat was twee jaar geleden nog wel anders, net ontdekt door Milow, met een EP als voorproefje van het album.

Het album, wat grotendeels en dus zichtbaar terecht gaat over zelfacceptatie. Hoewel de meeste nummers van haar album nog niet allemaal luidkeels meegezongen kunnen worden door het publiek slaat het duidelijk beter aan dan de covers die ze voorheen deed (Duffy, Amy Winehouse). Dat wat Selah Sue zo’n fenomeen maakt is, naast haar unieke stemgeluid, de beleving van de tekst en de muziek; het straalt van haar af. Vooral met 'Break', wat naar eigen zeggen dicht bij haar hart ligt.

Met de intro van 'Peace of Mind 'is duidelijk te merken dat Selah Sue beschikt over aardig wat techniek. Ook de uithalen in de nummers zijn wellicht nog wel beter dan op het album. Toch doet het rauw stemgeluid vrezen dat dit geen eeuwen stand zal houden. Al te meer reden om dit Belgische talent zo snel en zo vaak mogelijk live te bewonderen.

Gezien: Kris Berry en Selah Sue, Effenaar, 22 mei 2011.