Vorige maandag kwam Fink’s vijfde langspeler ‘Perfect Darkness’ in de rekken van uw dichtstbijzijnde platenboer te liggen. Vandaag, amper een week later, komt hij hem persoonlijk voorstellen in een afgeladen Eindhoven Airport zaal.
GEZIEN:
Fink, Muziekgebouw Frits Philips, Eindhoven Airport Zaal, op 18 juni 2011.
MUZIEK:
Het komt al uit 2006, het debuutalbum ‘Biscuits for Breakfast’ van Fink als singer-songwriter. De man die zich eerder vormde als dj en producer brengt doordrenkte en loodzware folknummers. Met een bijna op flamenco gebaseerde gitaarhantering en sobere percussie weet hij moeiteloos José Gonzales te evenaren, laat staan de soul van Ray LaMontange. Fink is als Xavier Rudd, maar zonder zomers gevoel en blootsvoets gedans.
PLUS:
Dat de Eindhoven Airport zaal tot in de nokken gevuld is, is op zich al vreemd. De naam Fink doet weinig mensen een belletje rinkelen, laat staan dat ze na het beluisteren van enkele nummers weten over wie het gaat. Dat hij dan ook vanaf de eerste nummers een ijzingwekkende stilte en wederzijds respect weet te creëren, is op z’n minst wonderbaarlijk. Anderzijds is het niet meer dan logisch. Fink als singer-songwriter laat je het achterste van zijn ziel zien. Hij keert zijn hele leven binnenstebuiten. Van een nietszeggende gebeurtenis over het opgaan van de zon, tot hartverscheurende (familie)problemen. Het is een tederheid die perfect zijn doordrenkte stem verklaart. Dat hij zich ook nog eens in een eigen wereld opsluit, door net zoals Leonard Cohen, amper iets te zeggen en een hoofddeksel op te zetten, kan je alleen maar toejuichen.
MIN:
Het grote gemis aan de man uit Brighton is dat ieder nummer zich op dezelfde manier weet te ontplooien. Losstaand van sound- en genrebepaling, brengt Fink een monotoon geluid. Dat hij bijgevolg ook met een extra drummer en gitarist het explosieve niet weet te vinden, is uiterst jammer. Want hij speelt een set bestaande uit vooral nieuw materiaal, dat zich er uiterst leent tot deze explosiviteit.
CONCLUSIE:
Wat Fink doet, doet hij al jaren goed. Een klassiek en goed geordend optreden geven, waar de muziek zijn ding moet doen en het publiek al wiegend (en indommelend) van geniet. Vandaag niets anders; rechttoe, rechtaan. En met een hoop nieuwe nummers, zoals ‘Fear Is Like Fire’ en ‘Honesty’, belooft hij ons nu al plechtig dat hij nog altijd de toekomstmuziek van morgen is en wil blijven. Als je dan nog eens weet dat de muziek van Fink moet groeien, kunnen we niet anders dan een sierlijke buiging maken uit dankbaarheid.
CIJFER:
8-