Als hier een foto zou staan, dan zou het er een van een leeg podium moeten zijn. Maar voordat ik het daarover ga hebben: eerst even Josef van Wissem die in een lege kleine zaal zijn ding doet. Op een klein podium midden in de zaal bespeelt hij zijn luit zonder veel aandacht: er zijn amper toeschouwers . Er zijn er pakweg vier, maar dat maakt hem schijnbaar niets uit. Prachtige tonen gecombineerd met andere audio onder de naam Waxing & Waning. Een lust voor het oor, de muziek van deze minimalistische componist.
Over het optreden van de Tindersticks kunnen we eigenlijk heel kort zijn. Dat was het namelijk. De (ongeveer) zes nummers die ze gespeeld hebben waren erg mooi: daar lag het niet aan. Vooral “Peanuts” weet mij te plezieren. De timing is perfect en dat is niet gemakkelijk. Dat komt namelijk nogal nauw bij deze complexe band. De stem van Staples klinkt minder bars dan op de alom volprezen plaat ‘Curtains’. Het lijkt soms bijna zweverig en opbeurend in tegenstelling tot het zware, breekbare van voorheen. Langzaam stijgt er een rumoer op achter uit de zaal. Mensen zijn vrolijk aan het drinken en ouwehoeren met elkaar en het gaat steeds wat harder. De band poogt wat hints te geven dat het wel wat zachter mag, maar dit lijkt niet aan te komen.
Dan, na pakweg veertig minuten spelen, verlaten de Tindersticks het podium om te overleggen wat ze verder gaan doen. Dit lijkt na twintig minuten over te gaan in een overleg waarbij ze bespreken of ze uberhaupt nog wat gaan doen. Het publiek, wat gemiddeld ergens tussen de dertig en veertig zal zijn, begint massaal te twitteren. Als dan Tom Ketelaar het podium opkomt om mede te delen dat het optreden niet voortgezet zal worden weet het publiek nog enige beledigingen zijn richting op te slingeren. Niet erg netjes naar wat, als het aan mij ligt, de held van de avond is. Boos en gefrustreerd gaan de bezoekers naar huis. De bezoekers achterin lijken nu pas te ontdekken dat de band van het podium is. Een treurig einde voor het feestje.
Om nu het publiek de schuld te geven is natuurlijk ook niet eerlijk, maar hoe het komt dat juist bij dit optreden men zo luidruchtig is, blijft een raadsel. Misschien was de aandacht een beetje weg na een paar uur Cross-Linx. Ook de band had op een andere manier haar punt over kunnen brengen: deze oplossing is wel heel makkelijk, omdat iemand anders nu de hete kolen uit het vuur moet halen voor ze. Misschien is het wel een misser van de organisatie, die met stoelen wel een stille zaal had kunnen afdwingen. Een lastige situatie en ook niet eentje die ik ga veroordelen. Sommige mensen komen naar een concert voor de band, voor de muziek, maar andere puur voor de gezelligheid. Normaal gaat dat goed, maar vandaag even niet. Voor alle bezoekers valt het te hopen dat de eerdere avond leuk was. Waarschijnlijk kruipt er niemand met een heel fijn gevoel zijn bedje in vanavond, ik in ieder geval niet.

Gezien: Tindersticks, of ja een beetje@Effenaar, Grote zaal op 5 maart.