Vrijdag zal in het Area 51 skatepark een heuse album releaseparty gehouden worden. Erwin van Moll alias TJ Kong zal hier samen met Nuno dos Santos zijn nieuwe album ‘After Dark, My Sweet’ presenteren. Het zomerse album op het gerespecteerde Compost label zal hier aan het Eindhovense publiek gepresenteerd worden. Om er achter te komen waar TJ Kong zijn inspiratie vandaan haalt vroegen we hem om zijn Gouwe Lempkes met ons te delen. Het werden er niet zoals gebruikelijk vijf maar zeven.
Brian Eno - Ambient 4: On land (1982)
De twee laatste albums van Talk talk zijn werkelijk van een pijnlijke schoonheid. En (bij het grote publiek) totaal onbekend. Respect ook voor het feit dat ze als stadion-pop-act het lef hadden om hun hart te volgen en steeds verder af te wijken van het maken van makkelijk mee te zingen compacte popliedjes. Weinig bands die dat durven als ze zo succesvol zijn.
Heather Woods Broderick - From the ground (2009)
Een album dat ik net ontdekt heb. Heel breekbare, verstilde liedjes met telkens net een afwijkende structuur of een abstract klanktapijtje waardoor het heel spannend wordt. Zou ik graag eens live zien.
Global Communication - 76:14 (1994)
Misschien verwacht je dancemuziek in mijn gouwe lempkes lijst....maar hoewel ik ook heel veel dance waardeer (naast soul, jazz, klassiek, singer songwriter... eigenlijk vind ik in elk genre veel moois) kom ik voor mijn allerfavorietste muziek toch uit bij wat esoterische, stemmige muziek. Mark Pritchard en Tom Middleton hebben samen en solo heel veel mooie muziek in de meest uiteenlopende genres gemaakt (waaronder ook veel dance) maar dit ambient album, het mooiste van de electronica/ambient revival van de jaren 90, springt er wel uit.
Yello - Solid pleasure (1980)
Als ik mezelf een muzikale schop onder de kont wil geven zet ik dit album van Yello op. Ongelofelijk wat een explosie aan originaliteit en een rijkdom aan ideeen en klanken in krap veertig minuten voorbijkomt. Te bizar ook dat ze dit album in 1980 maakten, want het klinkt nog steeds volledig actueel. Nog bizarder dat het hun debuut was. Het inspireert me altijd enorm en zorgt voor de drang om beter mijn best te willen gaan doen. Ambitie wordt tegenwoordig bijna als een vies woord gezien, maar ik hou heel erg van muziek die ambitie heeft. Sterker nog: ik snap niks van mensen die muziek maken die als enige kenmerk heeft dat het klinkt als alle andere muziek.
Jóhann Jóhannsson - Fordlandia (2008)
Fordlandia was de stad die Henry Ford in 1928 liet bouwen midden in de Amazone om de rubberproductie veilig te stellen. Liep op een catastrofe uit omdat hij er met allerlei strenge regels zijn eigen op Amerikaanse leest geschoeide utopia van wilde maken (zo waren alcohol en tabak verboden). De Ijslander maakt er een episch conceptalbum over waarbij hij een 50-koppig orkest combineert met electronica en ambient geluiden.
Arvo Pärt - Tabula Rasa (1984)
Al jaren mijn allerfavorietste album. Vier geweldige emotionele klassieke stukken. Het 26 minuten durende titelstuk begint ongelofelijk spannend, ontaardt daarna in volledige chaos om je in de tweede helft langzaam maar zeker richting de stilte te brengen. Ik heb dit album in de negentiger jaren zo vaak geluisterd dat ik die behoefte niet zo vaak meer heb: het is een geruststellende gedachte om te weten dat het er gewoon altijd is.