Als je dit artikel leest, kan het je niet ontgaan zijn dat we hier en daar aandacht willen vragen op onze website voor de nieuwe ‘Club 3VOOR12/Eindhoven presenteert’ avond in de Effenaar. Zoals ook bekend zal Hunting The Robot op het podium staan: een brutaal, piepjong kwartet uit Eindhoven. Hun muzikale voorkeur geven ze hier prijs. Toen we vanuit 3VOOR12/Eindhoven met het verzoek kwamen om een lijstje te maken waren ze bereid hun muzikale voorkeur te delen, maar voegden ze er meteen aan toe dat, omdat ze nog in hun tienerjaren zitten, hun muzikale voorkeur zo’n beetje iedere minuut verandert. Het is ze uiteindelijk toch gelukt om een momentopname te maken met het volgende resultaat: Bloc Party | Intimacy (2008) Dit is de derde plaat van de Britse indie rockband Bloc Party. In dit album besloot de band meer te gaan experimenteren met elektronische muziek. Niet heel toevallig heeft juist dit album ertoe geleid dat wij aan de beginfase van onze band ook de elektronische richting opgingen. Dit is niet het enige waar dit album ons toe zette, het bracht ons ook naar het concert van Bloc Party in Paradiso. Dat was op zich al een hele ervaring, maar we hadden nooit verwacht dat de demo'tjes, die we altijd voor de zekerheid naar optredens meebrengen, hier hun dienst zouden bewijzen. Maar liefst twee van onze versgebrande demo's bereikten de band; één voor het optreden via drummer Matt Tong en één tíjdens het optreden! Frontman Kele Okereke besloot dat het wel de moeite waar was om van een wildspringende fan op de eerste rij het cd'tje aan te nemen, om vervolgens in een uitverkocht Paradiso reclame voor ons te maken. Daarvoor zijn wij hem eeuwig dankbaar. Met zo'n historie met deze band konden we het natuurlijk niet maken om ze niet in onze lijst op te nemen. Radiohead | Kid A (2000) Toen dit album uitkwam, zo'n negen jaar geleden, speelden wij nog zoet met onze lego in een knus hoekje van de woonkamer. Des te specialer dat in onze frisse 'nieuwe' muziek, dit prehistorisch album zo veel invloed heeft gehad. Om eerlijk te zijn liepen wij een lange tijd achter met Radiohead, dat wil zeggen; tot een half jaar geleden hadden wij nog niks anders van Radiohead gehoord dan The Bends... Gelukkig ontdekte we dat we veel misten en begonnen we (toevallig) in chronologische volgorde onze achterstand in te halen. Men sprak over Radiohead als over een gift van God, maar O.K. Computer maakte niet meteen onze verwachtingen waar. Totaal verrast waren we, net als iedereen negen jaar geleden, toen we Kid A hoorde. Dit was na Intimacy het tweede album wat een serieuze verandering betekende in de muziek van onze band; het experimenteren bleef niet meer bij sounds, maar sprong over naar zang, songstructuren en ritmes. Natuurlijk heeft de rest van de muziek van Radiohead (zelfs de oudere albums) uiteindelijk ook voor veel inspiratie gezorgd, maar Kid A veroorzaakte een keerpunt. The National | Fake Empire (Single) (2007) Totdat we dit nummer hadden gehoord dachten we dat we een ontdekking gedaan hadden met onze polyritmes, maar helaas bleek dit slechts een illusie. Ondanks deze teleurstelling was het toch fijn om te weten dat je het er ver mee kon schoppen. Verder heeft The National wel heel perfect hun polyrimte verwerkt, waar wij hopelijk ook nog wat van op gestoken hebben. Maar er is meer aan het nummer wat ons inspireerde; de gigantische hoeveelheid emotie die zanger Matt Berninger in zijn bariton stemgeluid kan leggen. In het 'hele' halve jaar dat onze band bestond voordat we The National ontdekte, neigden we altijd naar hoge zanglijnen om onze diepste gevoelens uit te drukken. Nu zijn we reflecterend de laatste maanden toch echt - onbewust - bezig geweest onze gevoelens ook in de lagere regionen te vertegenwoordigen. Misschien een minder ingrijpende verandering in onze muziek dan bij de voorgaande twee albums, maar het blijft een indrukwekkend nummer. Net als genoeg andere nummers weliswaar, maar die konden op dit moment niet opwegen tegen Fake Empire. TV on the Radio | Dear Science (2008) Eén van de weinige albums die nog niet verveelt na één keer afluisteren! Hoe goed sommige andere platen ook zijn, soms heb je gewoon nooit zin om een bepaalde plaat voor de tweede keer op te zetten, om één of andere mysterieuze reden. Bij Dear Science is bij ons allemaal gebleken dat je hem minstens anderhalf keer kan luisteren voor je eraan gaat denken andere muziek op te zetten. Een goede reden daarvoor zou kunnen zijn dat de muziek gevarieerd is, wat voor ons weer bevestigde dat het goed is om als band verschillende kanten te hebben. Het werk van producer/gitarist/soundmagiër Dave Sitek verdiend hier ook een woordje. Echt ongelooflijk hoe hij de elementen van de muziek laat samensmelten en hoe treffend hij zijn sounds creëert. Misschien dat het ook door Dear Science kwam dat wij steeds meer de waarde van een individuele sound zijn gaan inzien, waardoor we nu in de repetitieruimte een sound vaak beschrijven als een emotie. Foals | Antidotes (2008) Blijkbaar heeft muziek bij ons, jeugdige zielen, wat tijd nodig om indruk te maken. Deze afsluiter van de lijst weet namelijk ook niet de 2009 te halen. Bij nader inzien ligt het misschien eerder aan de vele stemmingswisselingen die met deze levensfase komen, waardoor we wat tijd nodig hebben om te bevestigen of iets wel echt zo is als we eerder dachten. Antidotes is de tweede 'teleurstelling' die het tot in de lijst maakte. Totdat we Foals gehoord hadden dachten we namelijk dat we pioniers waren met onze zelfgedoopte 'feeling-wisselingen', waarbij midden in een nummer een maat ergens halverwege de vorige maar al word ingezet, waardoor een doorlopend melodietje of ritme een heel andere 'feeling' krijgt. Na Foals zijn we dit verschijnsel steeds vaker bij wat meer alternatieve en onbekende bands tegengekomen, maar gelukkig hebben wij alweer iets nieuws waarin wij denken de eerste te zijn en zo zal het wel altijd door blijven gaan. De genialiteit van Antidotes woog ruim op tegen onze teleurstelling, wat ervoor zorgde dat dit album hier kwam te staan. Qua muziek heeft Antidotes ons het meest met de dynamische drums en mathrock gitaar riffs geprikkeld. Tot zover onze Gouwe Lempkes van donderdag 27 augustus om 15.34 uur. Voor een meer recente versie kun je het ons toch maar beter persoonlijk vragen.