Aanvankelijk voelt de verwarring na het integraal beluisteren van Stay. als frustrerend. Uitgelegd als eigen onvermogen om niet in staat te zijn de plaat te kunnen ontleden. Als een David Lynch film die vaker bekeken moet worden om hem echt te kunnen begrijpen. Of om zeker te weten dat alle details opgemerkt zijn. Voornamelijk de sterke samenhang van de nummers komt veel duidelijker naar voren bij het herhaald beluisteren ervan.

Het mysterieuze, instrumentale ‘Goodbye Heartbeat’ sluit de plaat af. Het nummer is in alles een antoniem van het openingsnummer ‘I Miss America’. En zo dun als de scheidingslijn kan zijn, zo nauw is de overgang van het eind naar het begin dat aanvoelt als een cirkel die zijn beginpunt opnieuw heeft gevonden. I Miss America is stevig en krachtig. Het is een van de snellere nummers van het album met een stimulerend effect dat een paar nummers verderop een averechtse werking blijkt te hebben.

De meeste akkoorden van Stay. zijn minimaal en nauw gezet. Dat is onder andere goed hoorbaar bij Your Pleasing Voice. Herhaling van toon binnen eenzelfde nummer is doordringing in dit geval. Stay. bouwt spanning en intensiteit op tot dat het je uiteindelijk bij je strot heeft, die langzaam dichtknijpt en je laat snakken naar adem. Die krijg je; onder andere in het prachtige ‘Startin a New’ dat uit een paar zinnen bestaat, maar ook niet meer nodig heeft. Geoefende luisteraars zullen ermee om kunnen gaan. Liefhebbers van bands met eenzelfde werking zullen er geen genoeg van krijgen. En met die herhaling komt het album het best tot zijn recht.

In de baslijn zit te allen tijde een soort dreiging. Soms onheilspellend, dan weer om weemoedig van te worden. Dit album is niet voor niets vlak voor de herfst uitgebracht. Niet alleen vanwege het nummer Octobersun dat over een maandje heel toepasselijk is, maar voornamelijk vanwege het donkere en volle totaal geluid. Vallende bladeren, donkere wolken en een zeldzaam doorbrekende zon vormen het landschap van dit album. Met niet al te veel moeite kunnen er dan ook kale bomen, al dan niet bedekt met sneeuw, uit het ontwerp van de hoes opgemaakt worden.

Stay. is niet alledaags en zeker niet licht verteerbaar. Wel eigenzinnig, authentiek en ijzersterk geproduceerd. Vooral dat laatste is niet altijd vanzelfsprekend bij lokale bands evenals de hoge kwaliteit van de opname. De keuze voor soberheid en minimale informatie op de omslag van de hoes is ongetwijfeld bewust gemaakt. ‘Dedicated to those who left us’ schrijven witte letters dan wel weer heel opzichtig op een zwarte ondergrond. De vragen die daarbij naar boven komen worden, net als de meest prangende vragen die het album oproept, naar verwachting volgende week beantwoord. Dan gaat 3VOOR12Eindhoven in gesprek met een van de bandleden. Tot dan is het genieten van de mysterie, het onbekende en de aanhoudende vraagtekens. Iedere luisterbeurt opnieuw.

Stay. is uitgebracht op Muze Records en vanaf 10 september verkrijgbaar. Op diezelfde dag zal de band het album presenteren in de kleine zaal van de Effenaar.