Stuurbaard Bakkebaard is een unieke band die ik nog nooit eerder had gezien, maar die via de gebruikelijke mond-tot-mond reclame al wel op mijn nog-te-zien-lijstje terecht was gekomen. Overigens net zoals Beck, the Beastie Boys en the White Stripes. Maar waar ik nog even op die bands moet wachten voordat ze weer eens een keer in Nederland komen, daar kon ik Stuurbaard Bakkebaard afgelopen dinsdag gewoon in de Alstadt zien: voor niks. En in verband met de Europese Week in Eindhoven was het bier was ook nog eens afgeprijsd naar 1 euro 50.
Stuurbaard Bakkebaard dus; een unieke band. Een band die vreemde geluiden niet schuwt, waarvan elk bandlid gedurende het optreden in zijn eigen wereld zit, maar toch ook een soort verbondenheid tentoonspreidt. Stuurbaard Bakkebaard maakt muziek die klinkt een beetje als Beck, een beetje als de Kift, een beetje als dEUS, een beetje Waits en toch ook een heleboel Stuurbaard Bakkebaard. En dat betekent dat ze klinken als troubadours die een soort alternatieve hoempa-disco-rock op eigenzinnig theatrale manier ten gehore brengen. Toch kun je het met een beetje goede wil zelfs classificeren onder het kopje popmuziek. Dit komt vooral doordat de minder voor de hand liggende melodieën zich toch in je hoofd nestelen alwaar het Beatlesque klassiekers betreffen.
Het is misschien al wel duidelijk, ik vond het een interessant optreden en Stuurbaard Bakkebaard een uitstekende band. Opmerkelijk is dat ‘s Neerlands meest gerespecteerde draaitafel specialist DJ DNA, bekend van Urban Dance Squad, zich onlangs bij het Eindhovens drietal Timo van Veen, Marc Koppen en Onno Kortland heeft gevoegd. De verandering die dat teweeg brengt is subtiel, doch immens. Zo komt er veel meer contrast in de muziek; een strakke beat van de plaat zorgt ervoor dat de beats van drummer Marc Koppen veel meer interessante accentverschuivingen kan plaatsen. Maar ook de rauwe gitaarlicks van Timo van Veen lijken je nog meer bij de keel te grijpen wanneer DNA er bossanova geluiden onder samplet.
De band was goed, DJ DNA was al helemaal “ingespeeld”, en de Altstadt was net zo vol als op een goede zaterdagavond. Toch steeg het optreden niet naar een memorabel hoog niveau, want het in grote getale opgekomen publiek kwam of voor de rustigere luisterliedjes, of waren Europese studenten die kwamen voor goedkoop bier. Stuurbaard Bakkebaard daarentegen wekte de indruk dat er gedààànst moest worden, maar dat gebeurde dus niet. Eigenlijk komt dit euvel uit een bredere trend in de rockmuziek die opkwam sinds Franz Ferdinand, bands die hun publiek aan het dansen willen krijgen. Maar slechts enkelen is dit gegeven en voor rest geldt: schoenmaker, blijf bij je leest. Dus Stuurbaard Bakkebaard, laat je niet weerhouden om die lekkere groovende muziek te blijven maken maar laat wel de hoop varen dat, hoewel een enkele fanatiekeling uitgezonderd, het publiek massaal met de voetjes van de vloer gaat.
Stuurbaard Bakkebaard, gezien 26 mei in Café Altstadt.