Bij binnenkomst valt direct op dat er alles aan gedaan is om een ontspannen, vrije sfeer te creëren. De organisatie kiest de vogel als boegbeeld voor deze editie te gebruiken Het dier representeert de term vrijheid in levende lijve.
Rue Royale bestaat uit het echtpaar Brookln en Ruth Dekker die prachtige en intieme liedjes ten gehore brengen. Met minimaal gebruik van instrumenten (gitaar, drum, xylofoon en sambaballen) ligt de nadruk vooral op de samenzang. Ze beginnen een tikkeltje zenuwachtig maar al snel ontstaat er een intieme sfeer onder het gemengde publiek. Het is een mooi gezicht om te zien dat zowel jong en oud dit genre van muziek weet te waarderen. De set van Rue Royale gaat uit van rust, ingetogen en wonderschoon als een parel in een oester. De nummers gedurende het optreden kabbelen heerlijk voort zonder een moment te vervelen. Hoogtepunt is het nummer ‘Stars’ wat Rue Royale intiem aan het publiek voorschotelt. Kippenvel.
17:00u. Tijd voor de eerste hoofdact. John Gorka wordt gezien als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de New Folk Movement waarin ook Tracy Chapman, Luka Bloom, Suzanne Vega en Ani DiFranco in zit. Rode draad in zijn oeuvre zijn de gebeurtenissen in zijn leven die hij in prachtige, kleine liedjes heeft vertaald. Met zijn warme bariton stem, humor en poëtische teksten weet hij de volle hoofdzaal gedurende zijn optreden op de automatische piloot te boeien. Want spannend is zijn optreden niet, de nummers lijken vrij veel op elkaar. Het schijnt niemand te deren. Als afsluiter komt de folkzangers Eliza Gilkyson het podium opgelopen en ‘Ignorance and Privilege’ word in samenzang ten gehore gebracht. Een mooi nummer, al voegt Eliza Gilkyson daar weinig aan toe.
In een goed gevuld Meneer Frits staat inmiddels Jonathan Jeremiah op de bühne. Normaal brengt zijn liedjes warme symfonie combinaties van akoestische gitaar en het bekende Heritage Orchestra. Zonder orkest, enkel gitaar en in samenzang met 2e stem en gitarist David weet hij helaas niet te boeien. Jonathan doet enorm zijn best maar slaagt er niet in. Gedurende de set zit een deel van de aanwezigen te kletsen aan de bar, of vertrekt. Tegen het einde van het optreden is de ambiance half leeg. Enigszins begrijpelijk, zijn liedjes bieden weinig variatie zonder orkest erbij. Jonathan probeert de boel nog te redden met zijn eigen versie van Massive Attack's ‘Protection’, maar op de vraag of iemand het nummer überhaupt kent gaan drie vingers de lucht in. Zonde.
Het optreden van eenmansband Spinvis is iets om even bij stil te staan. Alhoewel Erik de Jong alleen optreedt, weet hij het hele podium letterlijk en figuurlijk te vullen. Op drie grote videoschermen begeleiden medemuzikanten, waaronder celliste Saartje van Camp hem op een interactieve en eigenzinnige wijze. In drie kwartier brengt hij een mix van eenvoudig klinkende computermuziek, gecombineerd met zorgvuldig gekozen arrangementen. In combinatie met ijzersterke dichtteksten, wordt het publiek vermaakt met niet-alledaagse geluiden: een pak hagelslag, het geluid van een klok en zelfs een zwerm vogels. Nieuwe mixen worden ter plekke bedacht, anekdotes worden gedeeld: alles draagt bij aan een optreden vol muzikaliteit en energie. Het is dan ook niet zo gek dat deze zogenoemde Spinvis een Zilveren Harp, Annie M.G. Schmidt-prijs én Popprijs heeft gewonnen.
Rory Block voelt zich als een vis in het water met Blues muziek. Vanavond brengt ze dan ook een prachtig eerbetoon aan dit genre. Ze kan op onvervalste en authentieke wijze prachtige, intense blues riffs uit haar gitaar toveren. Indrukwekkend is om te zien hoe Rory met ogen dicht en met volle concentratie zich helemaal inleeft in de muziek. Haar vingers glijden vliegensvlug over de snaren en tegelijkertijd verschijnt er een pure, rauwe stem uit haar mond. Waanzinnig. Met volle overgave speelt ze eigen werk. Adembenemend en aangrijpend is de ballade ‘Like A Shotgun’. Geschreven naar aanleiding van het sterven van haar vriend. Een emotioneel moment. Afsluiter ‘From The Dust’ voert de zaal nog een laatste keer mee in de wereld van de blues.
Bij het binnenlopen van de Amvest Foyer is het al gezellig druk. De Rotterdammers Fuck The Writer & Sir Ian zijn bezig. De heren weten een hele fijne set neer te zetten met mooie gitaarrifjes, prachtige teksten en liedjes die onder je huid gaan zitten maar tegelijkertijd prettig in het gehoor liggen. De combinatie Fuck The Writer & Sir Ian is een pracht vondst. Ze wisselen elkaar gedurende de set af door elk een eigen nummer te zingen. De eerlijke akoestische singer-songwriter liedjes met een beatlesque randje hebben een herkenbaar geluid maar toch met een eigen sound. De combinatie van de fluwelen stemmen van de heren, de passie, de sfeer in de foyer en het knusse podium geeft Fuck The Writer & Sir Ian alle recht volgend jaar weder te keren.
En dan, le grande finale van het Naked Song Festival 2009, in de gedaante van Joost Zweegers. De frontman van de band ‘Novastar’. Hij is gewapend met niet meer dan een gitaar, piano en mondharmonica. Het is een plaatje om Zweegers tijdens opener ‘Mars Needs Woman’ met een akoestische gitaar in de hand en een mondharmonica die met een beugel in zijn nek klemt te zien staan.
Na ‘Making Waves’ word de gitaar verruild voor de piano en zet hij de eerste noten in van het bloedstollend mooie ‘Never Back Down’. De strakke setlist en de interactie met het publiek maakt het zowaar een huiskamerconcert. Het concert wordt waardig afgesloten met ‘God Only Knows’ van de Beach Boys, dat door de combinatie van de lichteffecten in de zaal en de voelbare passie in de stem van Joost een waar kippenvel moment bezorgd. Als toegift word ‘Because’ gespeeld en kan de zaal tevreden huiswaarts keren.
Helaas is er toch een kleine min op te merken gedurende de dag, in de vorm van de VPRO stage waar Radio 6 zich huisvest. Gelegen in de open en dus gehorig foyer van het muziekcentrum razen klanken van live optredens daar veelal als een scheermes door de optredens een verdieping hoger in de Amvest Foyer. En dat is vervelend als je lekker aan het genieten bent. Een verbeterpunt voor de volgende editie lijkt me.
De volgende editie van Naked Song vindt plaats op 29 mei 2010 met onder andere Iain Matthews & the Searing Quartet en Thad Beckman.