Na drie albums is het dan blijkbaar toch echt tijd voor een theatertournee. En niet omdat de mannen het beu zijn om constant te staan. Nee, Johan wil nog steeds muzikaal uitgedaagd worden. Terwijl ik bij aanvang bedenk hoe dat dan zou moeten gaan klinken, worden de lichten stipt om kwart over acht gedoofd. De sfeerverlichting gaat vervolgens aan en er verschijnt een herkenbare schaduw op het toneel. Jacob de Greeuw (voorheen graag “Jacco” genoemd) zit alleen met gitaar op het podium. Hij opent logischerwijs met Visions Of Johanna, de Dylan-compositie waarvan Jacob de titel in het begin van de jaren negentig als bandnaam besloot te gebruiken.
Het publiek is muisstil. Met de spotlight alleen gericht op de Greeuw voelt de zaal even nog kleiner en intiemer. Alle blikken zijn gericht op Jacob, zo ook die van de andere bandleden. Vervaagd tot schaduwen, kunnen zij alleen toekijken naar hoe de reis van Johan ook alweer begon. Als enig overgebleven bandlid van het eerste uur is de Greeuw dan ook de aangewezen persoon om dit verhaal te vertellen.
Na de opener voegen de andere vier bandleden zich bij de Greeuw. Frontman Jacob vertelt dat de geschiedenis van Johan chronologisch verteld gaat worden. Aangezien Johan niet tot één van de meest productieve bands van Nederland kan worden gerekend (slechts drie albums in 12, 5 jaar), acht ik de kans groot dat men snel door het oeuvre heen is. Een kort introductiepraatje door frontman Jacob over het eerste album bevestigt dat vermoeden. Nadat de introductie direct wordt opgevolgd door de eerste akkoorden van het nummer Swing, gaat het allemaal in rap tempo. Verschillende nummers worden vlot achter elkaar ingezet en praatjes worden achterwege gelaten. Wanneer Pergola wordt ingezet na een half uurtje, komt het besef dat we al (!) bij het tweede album zijn aangekomen. Die betreurenswaardigheid kan worden beschouwd als een zeer goed teken.
De wonderschone liedjes worden dan ook op verbluffende wijze uitgevoerd. Bijna elk nummer komt in sterk afwijkende arrangementen voorbij: meestal akoestisch, soms zonder een pauze tussen de liedjes, af en toe met wat meer elektronica, dan weer met een stevige gitaarsolo van gitarist Maarten Kooijman. Het zorgt voor dé variatie die zo’n theatertournee nodig heeft. Halverwege het oeuvre van het tweede album Pergola wordt een pauze aangekondigd. Na het overbodige verplichte uitstapje naar de foyer, keert men terug naar de zaal om verder te gaan waar Johan is gebleven. De abrupte stop werkt voor mij averechts en zorgt ervoor dat ik me niet direct weer mee kan laten slepen in de muzikale autobiografie die Johan heet.
De variatie binnen de arrangementen van de nieuwe liedjes voelen nu tevens wat beperkt aan. Rustige nummers worden opgevolgd door rustige nummers en snellere door nummers met meer rockelementen, zodat het totnogtoe korte concert wat lang aan begint te voelen. Liedjes als Coming In From The Cold worden gemist en er is voor het eerst heimwee naar het origineel van enkele nummers. Gelukkig maken de arrangementen en de herkenbaarheid van de singles Oceans en She’s Got A Way With Men heel veel goed.
Na de gespeelde liedjes afkomstig van het album THX Johan, is er nog tijd voor een toegift. Je weet het natuurlijk maar nooit met zo’n theaterconcert. Twee nieuwe liedjes worden gespeeld als voorproefje van het nieuwe album met de doeltreffende titel 4, dat 4 mei zal verschijnen. Het over-enthousiasme van mijn buurvrouw die zich gedraagt alsof ze bij een concert van AC/DC vooraan staat, herinnert me eraan dat een theatertour helemaal geen slecht idee is. Bij een band als Johan geniet ik liever in stilte dan dat ik hard meebrul met de hitjes. En als het dan ook nog eens op zo’n prachtige en creatieve wijze wordt uitgevoerd als Johan vanavond wist te doen, dan moedig ik dat alleen maar aan.
Johan, gezien 18 februari in Muziekcentrum Frits Philips.