Waar normaal gesproken Don Diablo tijdens de primetime uren staat te draaien, moet hij nu plaatsmaken voor het steeds populairder wordende Digitalism. Zijn collega’s uit Duitsland stonden dit jaar al op veel grote festivals waaronder Rock Werchter, Lowlands en I Love Techno. Deze avond zijn ze dan ook terecht de hoofdact in Club Rembrandt wat absoluut als exclusief betiteld mag worden want dat is iets wat ze niet vaak doen. Met een fraai eigen album op zak passen zij makkelijk tussen de nieuwe generatie Dance-grootheden als Justice, Crystal Castles en Does It Offend You Yeah?.
Het is al vroeg druk in de hoofdzaal van de Rembrandt. Jaimie Fanatic draait vrij funky electro en krijgt daarmee al vroeg het publiek in beweging. Het blijkt een goede opwarming voor Digitalism dat om 01.00 uur start. Aanvankelijk verloopt de onaangekondigde wissel achter de draaitafels vrij geruisloos, maar dat verandert wanneer na de eerste nummers de tijdelijke MC ´Digitalism´ alsnog aankondigt.
Dan is het even zoeken naar de keyboards, drumcomputers en laptops totdat het besef doordringt dat ze vanavond niet live spelen, maar geboekt zijn voor een dj-set. Ook al is het niet aangegeven op de flyers van deze Electrocute, de naam ´Digitalism´ doet hopen en misschien ook wel vermoeden op een liveshow. Van enige teleurstelling is bij het publiek echter geen enkele sprake, wanneer de show wordt vervolgd na de aankondiging. Op aanvraag van de host gaan de armen de lucht in; het publiek heeft er duidelijk zin in.
Dat de twee heren van Digitalism beatkunstenaars zijn is goed te horen op hun album ´Idealism´. Ze bewijzen hier ook een goed geluid met platen van anderen te kunnen creëren. Tussen de perfecte overgangen door laten ze een herkenbaar geluid horen. Het valt op dat ze een voorkeur hebben voor de wat oudere, misschien zelfs wel gedateerde, danceplaten. De herkenning valt goed bij het publiek dat zo nu en dan de melodieën meezingt wat voor hen geen aanleiding vormt om dit te veranderen. Veel gehoorde ‘nieuwe klassiekers’ in het clubcircuit blijven achterwege, evenals het eigen materiaal. Het sterke ‘Idealistic’ met de bekende loop van New Order’s’ ‘Blue Monday’, ook afkomstig van ‘Idealism’ komt wel voorbij. Aangezien de organisatie deze naam vanavond ook aan de hoofdzaal heeft toegekend, kan dat ook eigenlijk niet uitblijven.
De set van twee uur kent voornamelijk instrumentale, wat rauwere, electro. Het is dan erg moeilijk om het publiek, dat in de Rembrandt kan kiezen uit twee zalen en een foyer, te blijven vermaken. De lage doorstroom naar andere zalen toont echter aan dat zowel ‘Digitalism’, als het publiek, daar geen hinder van ondervindt. Al is een dj-set lang niet zo spectaculair als hun liveshow, Digitalism vermaakt het publiek, weet te blijven boeien en krijgt dan ook terecht een grote blijk van waardering.
Het is aan Don Diablo na deze twee uur om het verwende publiek de zwaarste uurtjes door te slepen. Hij lijkt dit zelf ook aan te voelen en vraagt dan ook maar even of ‘Eindhoven er nog wel zin in heeft’. Een verbale reactie blijft uit, maar wanneer hij zijn set vervolgt met een erg toegankelijke electrotune met vocalen, die op dat moment al een tijdje niet meer gehoord zijn, bevestigt het publiek dat graag met lichaamstaal. De nieuwe weg die Don Diablo in is geslagen met zijn samenwerkingen op Sellout Sessions, waarbij hij dance heeft gecombineerd met allerlei live ingespeelde muziekstijlen, is vanavond duidelijk hoorbaar in zijn dj-set.
De verfrissing die deze combinatie lijkt in te brengen is precies wat deze avond nodig heeft. Met Jamiroquai lukt dat aardig, maar wanneer ‘Geht Noch’ en 'Hey Boy, Hey Girl' te snel achter elkaar gedraaid worden, lijkt de creativiteit snel af te nemen. Of het publiek dáár op reageerde door langzaam aan richting garderobe te gaan óf dat het kwam door het late tijdstip is nooit met zekerheid vast te stellen, wel kan zonder twijfel gezegd worden dat deze mensen op het hoogtepunt gestopt zijn.
Electrocute met Don Diabo en Digitalism , gezien 6 december in de Rembrandt.