Psychedelic Party organiseert een avond met live muziek op twee podia in het kader van de psychedelische kunst. Deze stroming is in de tweede helft van de jaren '60 ontstaan vanuit de pop cultuur. De uiting werd toen gevoed door bepaalde schrijvers en drugs. De nadruk ligt op geestverruiming. Tegenwoordig valt er een grote diversiteit van bands te linken aan de psychedelica. Een avond als deze bewijst dat de term wel een erg breed vangnet is geworden. ~ Vunzige garagerock en emo-core in geestverruimend jasje Hijos de Mayo opent instrumentaal met de vlam in de pan in de tuinzaal. Vuige riffs ballen zich samen en overlappen elkaar. Zij schuwen geen wrange dissonanten, en weten goed spanning op te bouwen. De speedrock wordt genuanceerder wanneer de zangeres zich bij hen voegt. Haar theatrale optreden en punk zangstijl, duwen de muziek meer in de richting van gothic en emocore. In de muziek zou wat meer speling mogelijk zijn tussen de bandleden en de zangeres. De pijlen staan teveel dezelfde kant op. ~ Wild West Coniferen, rock en roll met cajunkruiden In de cafézaal speelt Wild West Coniferen een rijk geïnstrumenteerde mix van cajun, mariachi en aanverwante Midden-Amerikaanse muzieksoorten, met een Europese rock aanpak. Mooie heldere trompetklanken geven veel kleur aan de muziek. Zij spelen met pit, enthousiasme, humor en oog voor detail, getuige de fijne muzikale accenten en onalledaagse instrumentjes die zij af en toe van stal halen. De sfeer is al bij het eerste nummer gezet, de muziek vraagt daarna niet opnieuw speciaal de aandacht. Het blijven ludieke variaties op een thema, waardoor het naar het einde toe een beetje inkakt. Maar wat een goed gesmeerd, uitgebalanceerd orkestje... ~ Foam is prima op de psychedelische leest gesneden Foam rockt zich prima uit de voeten in de tuinzaal. De muziek is grillig en fragmentarisch, maar de band hunkert naar melodie en een groove. Ze lijken te kunnen componeren vanuit de intuïtie. Nummers transformeren continu. Wat dat betreft erg psychedelisch. Deze band onderzoekt wat ze zelf maakt. Opvallend is de soepelheid waarmee Iskaa met haar heldere stem de kar trekt. Dit levert een spannend stukje rockmuziek en een aandachtig publiek op. ~Donkere wolk Duffhuës Met een ernstig gezicht neemt Duffhuës plaats achter zijn elektronische piano in de cafézaal. Met zijn donkere stem en robuust pianospel brengt hij zwaarmoedige liederen. Heel even dreigt het nog mis te gaan wanneer hij onwel wordt, maar na een kleine pauze vervolgt hij zijn muzikale relaas. Met haast minimale muziek focust hij zich op stemmingen van bezinning, bezwering, en smart. Hij beheerst ze, dwelmt er niet in. Hij getuigt van ironie en humor, door dwaasheden de zaal in te mompelen die we amper verstaan en zijn spel op te blazen tot groteske proporties. Soms steekt hij de draak met zijn eigen smart, maar steeds blijft hij trouw aan een mooie balladevorm. ~ Vreemde sferen en spierballenrock Sweet Assembler geeft een optreden vol pathos in de tuinzaal. De band heeft gevoel voor mooie akkoordenschema's, en het neerzetten van een stemming. Ook kunnen ze het zaakje op zijn tijd lekker laten ontsporen. De zeggingskracht van de zanger en de vindingrijkheid van de band gaan echter gebukt onder te veel bombast. Soms is de rek er even uit. Anderzijds maken ze prachtige crescendo's waar de gitaar lekker doorheen scheurt. Een mooie schematische opbouw met een rol voor de piano weggelegd is steeds de gezonde basis. Daarna kiest de band het ruime sop. Stuurloos wordt ze echter niet. Maar ze kiezen vaak te vanzelfsprekend voor muzikaal geweld. ~ Achtertuinliedjes vol passie Een heel intiem optreden van Signe Tollefsen volgt in de cafézaal. Op blote voeten brengt zij samen met troubadour zoetgevooisde folksongs. Het geluid is doorgaans breekbaar en lieflijk, maar het venijn komt soms aan de oppervlakte met krachtig ijl stemgeluid. Dit wordt soms spookachtig begeleid met een viool. Er spreekt gevoeligheid uit de muziek van Signe, maar hetzelfde soort lyriek komt steeds terug. Omdat er verder weinig afwisseling in haar muziek zit wordt het optreden wat flets. En een publiek dat toch al in een andere stemming is haakt af. Daardoor speelt Signe helaas onder een toenemend geroezemoes uit de zaal. Zachtjes vraagt ze of het misschien wat minder mag. Misschien moet ze deze zelfonterende vraag niet meer stellen, maar ze neemt het toch op voor het publiek dat zich wel op haar muziek concentreert. Voor een luisterend oor valt er genoeg te beleven. ~ Flying Fortress, stevige rocknoise spaced out Vanuit de garage-rock en noise spint Flying Fortress lange improvisaties die het publiek overdonderen met geluid. Vuige riffjes gaan over in puur geluid, en weer terug. Het slagwerk is de ronkende motor die dit projectiel aandrijft.