Het heeft even geduurd, bijna achttien jaar om precies te zijn, maar dan is daar eindelijk weer een album van de Eindhovense Rockabilly legende Bang Bang Bazooka. Wie denkt dat hun muziek na bijna twee decennia een onvermijdelijke make-over heeft ondergaan, komt bedrogen uit. Aan het originele Bang Bang Bazooka geluid is niks veranderd. De meeste nummers hadden ze nog liggen zelfs.   Tot voor kort zat het viertal in andere bandjes en Bang Bang Bazooka speelde soms voor vrienden en bekenden, meer niet. Sinds het optreden op Koninginnerock in café La Folie in 2003, stromen de aanvragen voor nog meer optredens binnen. Alleen was bassist Bart Gevers fulltime bezig met Peter Pan Speedrock en kon hij onmogelijk al die data spelen. Gitarist Jean-Francois Besson: We vonden het veel te leuk om weer aan de slag te gaan, dus we vroegen Bart of hij het erg vond als Karel Panjer voor hem inviel. Geen probleem en inmiddels is Karel onze bassist. Bart kan nooit, dus Karel valt in feite altijd in. Wanneer Bart er niet mee akkoord was gegaan, hadden we daar toch wel moeite mee gehad denk ik. Die jongen zat erbij vanaf zijn vijftiende. Dat vlak je niet zomaar uit.”   Inmiddels repeteert het viertal regelmatig in de Veldhovense Lava Lounge, het café van zanger/gitarist Marcel Hoitsema. Marcel: “We repeteren nu weer om op te treden. Tot vier jaar geleden gebeurde er naast de repetities niet veel. Na een tijdje ga je je afvragen waarvoor je het doet. Het is trouwens niet zo dat we vier jaar geleden besloten om meteen los te gaan en nieuwe nummers te gaan schrijven. Het is geleidelijk aan gegaan. We waren het zat om alleen maar oude nummers te spelen. Jezelf continu herhalen is voor niemand leuk. Dat doen al zoveel bands.”René: “Bovendien hadden we nu Karel erbij en het was eigenlijk gemakkelijker om nieuwe nummers met hem door te nemen dan om hem oude te laten klinken zoals ze vroeger klonken. We zijn al twintig jaar bezig, dus we hadden nog tientallen nummers liggen. De vierde plaat is zelfs al half af.” Sinds de jaren tachtig is er veel veranderd. Toch koos Bang Bang Bazooka er bewust voor om niks aan het originele geluid te veranderen. Marcel: “Wij hebben altijd andere invloeden in onze nummers verwerkt. Ons bestempelen als rockabillyband heeft geen zin. We spelen net zo lief country, blues en rock en roll..” Jean-Francois: “Wat wel veranderd is, is dat festivals nu diversere muziekstijlen programmeren. We speelden vroeger op festivals met alleen maar psychobilly en rockabillymuziek. Dat publiek bestond voornamelijk uit zeikerds, die vonden dat ‘hun’ muziek precies zo en zo moest klinken. Wij vielen een beetje buiten de boot, want als wij een bluesnummer speelden, begreep niemand wat we deden. Het publiek heeft nu duidelijk een bredere smaak dan vroeger.” Rene: Apart willen zijn, is wel altijd een beetje ons ding geweest.” Jean-Francois: “Klopt, we waren er daardoor alleen nooit zeker van of mensen het waardeerden wat we deden.”   Dat die onzekerheid ongegrond was, weten de heren inmiddels wel, al is de verbazing soms groot. Jean-Francois: We worden in het buitenland een legendarische band genoemd. Onze cd’s hebben meer invloed gehad dan we dachten. Als je in Japan een vinyl exemplaar weet te bemachtigen van ons eerste album, dan heb je goud in handen. We staan daar gewoon in één bak met de Straycats.” Marcel: die lui betalen 70 euro voor een plaat met krassen. Wel grappig, het enige wat je op de hoes kunt lezen is onze bandnaam, de rest is Japans.”René: Wij hebben altijd gedacht dat de Eindhovense muziekscene ons maar een stel broekies vond die ook zo nodig in een bandje moesten spelen. Nu maken mensen uit diezelfde muziekscene er ons op attent dat we destijds meer platen verkocht hebben dan welke Eindhovense band dan ook. Dat is best fijn om te horen.”   Om optredens heeft Bang Bang Bazooka nooit hoeven bedelen en ook platendeals kwamen aanwaaien. Ze hadden soms nog niet eens nummers en de labels stonden al op de stoep. Jean-Francois: “Het nadeel daarvan was dat we dus dingen kregen opgelegd en daardoor heel gehaast te werk gingen. Zo’n studio is imposant en wanneer je als band nooit iets anders hebt gehoord als repetitietapes, dan ben je al snel tevreden . Bovendien was tijd kostbaar en moest alles in vijf dagen op plaat staan. Nu hebben we zes nummers opgenomen, die hebben we zelf een maand geluisterd, vervolgens afgemixt en zijn toen gaan leuren.” Marcel: “We wilden dit keer een goede plaat maken, of geen plaat..” Rene: “Dit is de plaat die wij verdienen. Als die andere ook zo hadden geklonken als deze, dan hadden we veel beter werk gehad.” De eerste persing van Hell Yeah was al uitverkocht nog voor hij af was. Zulke taferelen waren twintig jaar geleden ondenkbaar Jean-Francois: “Dat er nu internet bestaat merken wij heel goed. Vroeger maakte je een plaat en vervolgens duurde het twee jaar voordat men daar lucht van kreeg. Nu weten mensen met een voorkeur voor jouw muziekstijl lang van tevoren wanneer je album eraan komt en kunnen ze hem bovendien meteen bestellen. Bookers kunnen naar je nummers luisteren via Myspace of Hyves en vervolgens is een overzees optreden zo geregeld.” Rene: vroeger speelden we vooral in Duitsland en België. We zijn destijds Europa niet uit geweest. Nu zijn we gevraagd voor Las Vegas, we gaan naar Zweden en waarschijnlijk naar Japan. Het heeft ons nooit zoveel uitgemaakt waar we stonden, als we maar konden spelen. Dat is nog steeds zo, maar we kunnen tegenwoordig de krenten uit de pap kiezen en dat is toch wel echt een voorrecht.”   Bang Bang Bazooka staat vrijdag 15 juni in de Rambler in Eindhoven