De avond wordt geopend door de van oorsprong Russische Xenia Beliayeva (25). De term die het beste bij haar muziek past moet nog worden uitgevonden, maar minimal electro komt het best in de buurt. De wat statische vertoning hoort bij de act, evenals het sporadisch optillen van de armen om het publiek duidelijk te maken dat het einde van een break eraan zit te komen. Haar grootste kwaliteit blijkt haar platen keuze; de ene na de andere onbekende diepe plaat passeert de revu. Na een kleine fout raakt ze echter even van haar apropos en kapt haar set af om over te gaan op het vocale gedeelte van haar optreden. Het zingen over de platen heen, waarvan enkele eigen producties, is voor de liefhebber. Haar podium presentatie en zwarte jurk in combinatie met haar zang deed erg denken aan een niet nader te noemen Zwitserse electro diva. De kracht waarmee Xenia begon lijkt een klein beetje ingezakt, maar gelukkig is daar Anthony Rother om de boel wakker te schudden. Met ‘We are the youth’ kun je bijna niet anders dan dansen en dus een perfecte opener van de grote Anthony Rother show. Bijna meteen springen een aantal enthousiastelingen het podium op om de beste man een handje te geven of een vreugde dansje te doen. Gezien het moment een perfecte weerspiegeling van de sfeer, uitbundig! Rother doet wat hij moet doen en gaat ongestoord verder met zijn muziek. Hij maakt bovendien indruk achter zijn keyboards, effecten apparaten en wat al niet meer. De man die al zoveel gedaan heeft in het verleden stuwt de avond op naar een hoog niveau. Het is meteen duidelijk waarom iemand als Sven Väth hem ooit gevraagd heeft om twee albums te produceren en zelfs de legendarische Karl Bartos, ex Kraftwerk, heeft al eens om zijn hulp gevraagd. Aardig om te vermelden is dat de label baas – naast zijn eigen set - betrokken is bij alle acts van de avond. Is hij het publiek niet aan het vermaken met minimalistische danspasjes en een nimmer aflatende glimlach, dan staat hij wel vaderlijk met een arm om een van de andere artiesten heen om te laten zien hoe gezellig de familie Datapunk is. Rother schudt zonder moeite een lekker dansbaar half uur uit de mouw, daarna neemt hij gas terug en trakteert het publiek op lange instrumentale, beat loze, synthesizer stukken. Leuk voor even en ook absoluut van grote klasse, maar het haalt wel een beetje het tempo uit de avond. Gelukkig duurt het voor het over grote gedeelte van het publiek niet te lang en haalt hij met robotachtige stem weer een nieuwe beat te voorschijn. Telkens weer reageert het publiek enthousiast als de baslijn weer terug komt. Een enkeling wil voor de derde keer Rother een handje geven, maar de in een wit hemd gestoken jongen wordt vriendelijk doch dringend verzocht nu toch echt niet meer op het podium te klimmen. En zo is het na een uur gedaan met Rother en staat Billy Nasty in het midden van de dansvloer zijn opwachting te maken. De afsluiter van de avond is in Eindhoven geen onbekende, zo niet in naam bekender dan zijn legendarische voorganger. Met enkele optredens vorig jaar had het publiek al wel eens kennis met Billy gemaakt. Naast draaien, deze avond met 3 decks, produceert hij ook en wie zijn platen kent weet dat diversiteit gegarandeerd is tijdens zijn set. Beginnen we de set met een legendarisch Primal Scream nummer, in een sneltrein vaart schakelen we over op stevige diepe electro. Helaas is de man in het witte hemd ondertussen van het grote podium naar het nieuwe dj onderkomen verhuist en probeert ook hier weer handjes uit te delen. Dit was echter zeer tegen de zin van Billy in en door de capriolen van de nu toch wel erg irritante bezoeker slaan de platen regelmatig over. Nadat ook nog eens de apparatuur niet naar behoren blijkt te werken, iets waar de Effenaar vaker last van heeft gehad de laatste tijd, legt hij demonstratief de koptelefoon neer en weigert verder te draaien. De avond lijkt in een mineur vroegtijdig te eindigen, maar daar is de held van de avond weer aan om met een glimlach de problemen op te lossen. Rother dirigeert hoogstpersoonlijk Xenia achter de draaitafels om een plaat op te zetten. In allerijl pakte Nasty zijn platenkoffers, hij draaide evenals Xenia alleen met vinyl, en vertrekt naar het hoofdpodium. Daar mixt hij snel zijn plaat in en trakteert de zaal de rest van de avond alsnog op een set van electro en big beat. Aan het einde komen ook nog Agoria en Audion langs en daarna is het afgelopen. Geen minuut langer wordt er doorgespeeld, ondanks de inspanningen van Rother om de boel weer vlot te trekken met een leuk dansje. Op het podium is de sfeer en de stemming van Nasty goed verpest. Overigens loopt de man in het witte hemd tot aan het einde met een grote grijns op zijn gezicht door de zaal... Gezien: Datapunk label night @ Altr/ Effenaar 13 januari