De band Johnny Handsome and the Flexible Joints is ontstaan uit het initiatief van Mark van Dijk. Deze singer/songwriter was al een tijd op zoek naar muzikanten die samen met hem aan zijn liedjes wilden werken. In juli 2005 vond hij geschikte muzikanten in Hans Nelec (basgitaar) en Dave Hoeve-naars (drums). De band Johnny Handsome and The Flexible Joints was geboren! Het voornaamste doel van de band was het opnemen van een album, daarna zouden ze wel verder zien. Na een klein jaar flink repeteren is de band in maart 2006 de Edisound studio in Tilburg ingedoken. Ze werden bij de opname bijgestaan door Frank van den Hogenhof (gitarist) en Rob Geboers (Ham-mond). Begin juli 2006 is het schijfje, bestaande uit 12 nummers, uitgekomen. Hoe komt de band nou aan zijn opvallende bandnaam? Mark vond zijn eigen naam niet echt rocken. ‘Een vriend van me noemde me vaak Johnny Handsome als geintje dus toen ik een naam moest ver-zinnen….’ ‘The Flexible Joints’ komt van de drummer, die ooit toevallig deze eigenaardige term op een etiketje op een Kruidvat potje zag staan. De muziek wordt omschreven als een toegankelijke mix van pop en rock. Er zijn invloeden te horen van o.a. The Rolling Stones, Bob Dylan, John Mellencamp en Tom Petty. Benieuwd naar het geluid van deze relatief jonge band? De cd kan via de website worden besteld. Op MySpace zijn ook een paar nummers te beluisteren. Verder treden ze 1 april op in het Mezz café te Breda. De ‘Vijf Gouwe Lempkes ooit’ van Mark van Dijk: 1. The Rolling Stones - Exile on mainstreet ‘De Stones was vroeger bij ons thuis verplichte kost. Met de paplepel binnen gekregen. Wat mij be-treft is Mick Jagger de ultieme zanger en performer aller tijden. Keith Richards is rock ‘n roll. ‘Exile on mainstreet’ werd uitgebracht als dubbel elpee en is opgenomen in een mobiele studio in, als ik me niet vergis, een huis van Keith. Heel de bende bij elkaar inclusief verschillende muzikanten die destijds om de Stones heen hingen. Onder invloed van de nodige drank en drugs ontstond een album met vele, inmiddels klassiek geworden, nummers. De sound heeft een sfeer van: ruw opgenomen, repetitieachtig en spontaan vast gelegd. Naast de rock, is ook vooral de country kant van the Stones hier veelvuldig terug te vinden.’ 2. Bob Dylan - Blood on the tracks ‘Ook van Bob Dylan heb ik het nodige mee gekregen van huis uit. ‘The freewheelin'’, zijn tweede album, wat ik hier net zo goed had kunnen noemen, heb ik grijs gedraaid. Pas later ben ik echt in Dylan gedoken en ‘Blood on the tracks’ was een openbaring. Onlangs is er een cd uitgebracht met exact dezelfde nummers genaamd de ‘New York sessions versie’. Als je al blij bent dat je een nummer hebt geschreven en opgenomen; Bob vond het niet goed en deed het gewoon nog eens helemaal over (en had gelijk). Bijna alle songs op het album staan in open E en ondanks dat, of misschien juist daar-door, is het een prachtig album geworden wat een bepaalde, niet te grijpen sfeer uitademt waar ik erg melancholisch van kan worden. Nu nog steeds.’ 3. Eddie Cochran - verzameld werk ‘Rock ‘n roll in zijn pure vorm. Wat die gast op jonge leeftijd heeft geschreven en hoe het opgenomen is, is onvoorstelbaar. Luister eens naar ‘Something else’, ‘Jeanny Jeanny’ of ‘Drive in show’ om maar wat te noemen. Tijdloze muziek en aan de basis van onze hedendaagse pop muziek liggend.’ 4. AJ Croce - AJ Croce ‘De zoon van wijlen Jim Croce bracht op 21 jarige leeftijd zijn debuut album uit en had daarvoor de beschikking over een keur aan muzikanten. Met o.a. Jim Keltner op drums en Roben Ford op gitaar en de man zelf op piano en hammond ontstond er een prachtige cd met jazz en blues invloeden. Onder-tussen is AJ aan zijn vijfde of zesde album geraakt en is hij van Americana meer richting de pop kant gegaan, maar nog steeds maakt hij geweldige muziek.’ 5. Admiral Freebee - Wild dreams of new beginnings ‘Van iets recenter vind ik Admiral Freebee op het moment een van de betere singer/songwriters. Uit de buurt van Antwerpen komende, klinkt deze man onvervalst Amerikaans. Vooral zijn eerste cd met o.a. ‘Rags and run’ en ‘Get out of town’, was een sterk debuut. Zijn muzikale invloeden liggen voor een deel dicht bij die van mij, wat natuurlijk ook de reden is dat ik zijn muziek goed te pruimen vind. En live is hij gewoon geweldig. Met drie man sterk zo'n muur van geluid kunnen neerzetten en tegelijker-tijd heel ingetogen een nummer kunnen brengen behoort alleen tot de grotere en daar mag ‘den Admi-raal’ wat mij betreft gerust onder geschaard worden.’