En, heb je al zin om te spelen in de Effenaar vanavond? Sean: “Ja, we hebben er echt zin in, het is voor ons altijd leuk om in Nederland te spelen!” Ben je al eerder hier geweest? Sean: “Niet dat ik me kan herinneren, maar ik heb wel het slechtste geheugen van de hele band. Ik weet wel dat we een keer in de Melkweg in Amsterdam hebben gespeeld en ik neem aan dat het ongeveer hetzelfde publiek zal zijn, tenminste dat hoop ik wel. We hadden er een last minute show een paar maanden geleden en het was echt fantastisch.” Kwamen er veel mensen opdagen toen? Sean: “Ja, er kwamen echt ontzettend veel mensen ondanks het feit dat het maar een dag van tevoren was aangekondigd! Dat was echt te gek, dus het is altijd leuk voor ons om in Nederland te spelen, daar hebben we altijd zin in.” Je hebt al gedeeltelijk mijn volgende vraag beantwoord, maar wat verwacht je van de reacties vandaag en hoe zijn de reacties tot nu toe geweest deze tour? Sean: “Ik verwacht dat het een gekkenhuis gaat worden. Ja, het zal echt te gek worden, mensen gaan altijd uit hun dak voor ons hier. De tour is geweldig geweest tot nu toe, iedereen zingt altijd mee, mensen dansen, moshen, stagediven, iedereen gaat uit zijn dak. Het zijn geweldige hardcoreshows geweest en we hebben het ontzettend naar onze zin gehad. Ik verwacht een zelfde reactie ook vanavond, jullie vertegenwoordigen hardcore!” Nou, dat sluit aan op mijn volgende vraag… Sean: “Wauw, ik ben hier goed in! Haha…” Haha, ja inderdaad! Zou je de verschillen en overeenkomsten in hardcore in Nederland/Europa en hardcore in de V.S. kunnen benoemen? Sean: “Nou weet je, eerlijk gezegd...(er valt een stilte), voor mij is het allemaal hetzelfde. Ik wil geen vaag antwoord geven, maar altijd als ik een dergelijke vraag krijg, is dat alsof je een ouder vraagt wie zijn favoriete kind is. Maar het is wel echt waar, In elke stad en in elk land zijn we blij dat we een fanbase hebben, die het iedere show weer waard maakt om te spelen. Of dat nu Japan, Europa of Amerika is.” Nou, ik bedoelde ook niet te vragen of je een voorkeur had, maar of je -zonder te oordelen- verschillen en overeenkomsten ziet tussen de scenes. Sean: “Nou, er zijn eigenlijk niet veel verschillen…, met de muziek die we spelen, we komen uit de hardcorescene, hebben we een soort gemeenschap opgebouwd. Iedereen is echt gelijk. En we willen daarmee eigenlijk een oversteek maken in die zin dat we geen enkel vooroordeel hebben tegen welke muziekstijl of welke mensen dan ook. Wij verwelkomen iedereen met open armen.” Ik las laatst in Upmagazine in een interview met jou, dat jij het nutteloos vond, te proberen jullie muziek in een hokje te plaatsen. Tegelijkertijd zei je wel dat Hatebreed een echte hardcoreband is. Wat maakt Hatebreed een hardcoreband? Sean: “Elk lid van Hatebreed komt uit de hardcorescene. Dat is waar wij zijn opgegroeid. Wij zijn opgegroeid met het gaan naar allerlei soorten shows. Dat betrof hardcore, metal, death metal, hiphop, thrash, van alles. Maar als het ging om onze gemeenschap, onze vrienden, dan ging het altijd om een hardcore show. Alle vrienden die ik in mijn leven heb gehad, kende ik van hardcore shows. En in de eerste plaats zijn wij een hardcoreband, we beschouwen onszelf als hardcoreband omdat we trots zijn dat we uit die scene komen. Maar we hebben ook grote fans in thrash metal, death metal en andere muziekstijlen, dus als we nummers schrijven, proberen we daarvan van alles wat in te bouwen. Ons sjabloon voor het schrijven van nummers blijft hardcore punk: kort, geen gitaarsolo's, we proberen de essentie van hardcore te gebruiken en dat steeds een niveau hoger te tillen. Maar onze oorsprong is altijd hardcore, daarom noemen we onszelf een hardcoreband, ook al is het moeilijk onze muziek te categoriseren.” Dus dat is hoe jij hardcore definieert...Wat betekent hardcore voor jou persoonlijk? Sean: “Voor mij persoonlijk…, dat is mijn gemeenschap, mijn vrienden, mijn familie en het is een hele hoop muziek waar ik mee ben opgegroeid en waar ik van houd. Maar zoals ik al zei, het is mijn sociale leven, al mijn vrienden thuis zijn nog steeds allemaal heel erg actief binnen de scene. We worden allemaal ouder, maar we zijn er wel allemaal nog steeds. Lui die wel of niet in een grote band zitten, ze gaan nog elk weekend naar shows, gaan kijken naar nieuwe bands die spelen. We trekken nog steeds met elkaar op…” Je bedoelt dus dat je altijd een band blijft houden met de scene en de muziek? Sean: “Ja, altijd…, het is er altijd voor mij geweest en dus ben ik er ook altijd voor de scene en de muziek.” Je zei ook in datzelfde interview met Upmagazine, dat je je nooit zou moeten schamen voor je 'roots'. Wat zijn jouw roots? Met welke muziek ben jij opgegroeid? Sean: “Ik ben opgegroeid met van alles…, de eerste muziek waarmee ik in aanraking kwam was hiphop, ik was een hele jonge breakdancer. Maar toen ik een gitaar kreeg, wilde ik heavy metal spelen. Ik wilde als Metallica zijn, of als Slayer, Exodus, Mercyfull Fate. Datzelfde jaar dat ik kennis maakte met die muziek, ontdekte ik Suicidal Tendencies, Cro-Mags, Agnostic Front, dat soort muziek. Dat was de zomer dat ik in aanraking kwam met heavy metal en hardcore, dat zijn nu mijn roots. Ik ben er erg trots op dat ik erbij was in de jaren tachtig en dat ik deel kon zijn van die muziekstroming. Mijn roots zijn dus een combinatie van hiphop, hardcore en thrash, haha.” Speelde je op dat moment ook al in bands? Sean: “Toen ik voor het eerst in een band kwam was ik vijftien. We waren een thrash metal coverband. We speelden Megadeth, Slayer, Overkill weet je, we jamden in de garage. Toen de band het wat serieuzer wilde gaan aanpakken, was ik al meer hardcore minded en begon ik al naar hardcoreshows te gaan. Ik ben wel altijd naar thrash blijven luisteren, zelfs nu. Daardoor heb ik gitaar leren spelen! Maar tot ik twintig, eenentwintig jaar was, heb ik niet meer in andere bands gespeeld, daarna speelde ik in lokale hardcorebands en begon ik pas serieuzer na te denken over het spelen in een band.” Jij behoort niet tot de oprichters van Hatebreed, hoe kwam je uiteindelijk terecht in Hatebreed? Sean: “Ik ken Jamey (zanger, red.) sinds begin jaren negentig, ik ontmoette hem toen ik in lokale bands speelde en hij speelde in zijn voormalige band Jasta 14. Hij boekte shows en hij was toen nog heel jong, veertien of vijftien jaar oud en ik was twintig, eenentwintig jaar oud. Toen Jamey's nieuwe band Hatebreed de opnames van 'Satisfaction is the death of desire' af had, kapte de gitarist ermee en kreeg ik een telefoontje van Hatebreed met de vraag of ik zin had bij hen te komen spelen. Ik was destijds druk met mijn eigen dingen, maar omdat we zo'n goeie vrienden waren, heb ik meegespeeld op de tour die ze gepland hadden. Dat klikte en ik besloot definitief lid te worden van Hatebreed. Weet je, Boulder, onze oude gitarist, was een hele goede vriend van me en hij is degene die me vroeg om bij Hatebreed te komen spelen. Dat vond ik toen prima.” En Boulder is degene die onlangs is overleden? Sean: “Inderdaad…, hij is recentelijk overleden.” Dat spijt me voor je Sean: “Dank je.” Jamey stelt regelmatig dat Hatebreed een beweging is geworden, wat vind jij daarvan? Sean: “Daar ben ik het mee eens. Na meer dan tien jaar als band, is het niet gewoon maar een hobby of nevenproject, we doen dit niet omdat we ons vervelen. We zijn volwassen mensen met families en we nemen het allemaal heel serieus, we nemen onze vrienden en fans ook heel serieus, dus als we zeggen dat Hatebreed een beweging is, bedoelen we niet zozeer een politieke beweging, maar we beschouwen Hatebreed na bijna twaalf jaar als een instituut waar de fans en de muziek deel van zijn. Het is meer dan muziek voor ons op dit moment.” Veel mensen laten ook teksten van Hatebreed tatoeëren. Wat vind je ervan dat jongeren rondlopen met jullie teksten en hoe zie jij jouw rol daarin? Sean: “Dat is de grootste eer voor mij en ik denk voor iedereen in de band, dat iemand iets permanents op zijn lichaam heeft van iets wat wij hebben gemaakt. Dat het zoveel voor mensen betekent, is nog een verklaring waarom wij onszelf een beweging noemen. Onze fans zijn de beste fans ter wereld, het kan me niks schelen wat iemand anders daarvan vindt. Ik weet dat iedere band dat zegt, maar wij nemen het echt heel serieus en genieten ervan. Dat iemand Hatebreed teksten of een Hatebreed logo laat tatoeëren, omdat die zoveel voor hem betekenen, is de ultieme eer.” Kun jij je zelf identificeren met de teksten die Jamey schrijft? Sean: “Zeker! De teksten die Jamey schrijft, werken hetzelfde voor mij als voor fans. Ik vind het geweldig wat hij schrijft. Dat vond ik zelfs al voor ik in deze band zat. Wat ik er zo aan waardeer is dat de essentie van de teksten niet negatief is maar juist positief; hij neemt altijd een negatieve situatie en zoekt daar een positieve reactie op. Het gaat niet om haat of om moord. Het gaat om: “Hee dit is een klote situatie, vecht, klim eruit en verbeter jezelf.” Mensen zeggen vaak dat we een negatieve band zijn, maar we proberen juist negativiteit om te draaien in iets positiefs.” Frank Novinec (voormalig Congress, Ringworm, Integrity gitarist) heeft zich niet lang geleden bij Hatebreed gevoegd. Wat is volgens jou de toegevoegde waarde daarvan? Sean: “Ik vind hem geweldig, man…, we hebben hem bij de band gevraagd, omdat we weer een tweede gitarist wilde hebben zodat we onze live shows konden waarmaken zoals we vonden dat het zou moeten. Het is te gek om hem op het podium te hebben en het klinkt heel goed.” Beïnvloedt hij ook je gitaarspel? En zo ja hoe? Sean: “Ja, dat doet hij. Hij is bad ass, man!! Hij heeft de beste riffs in hardcore gemaakt, vind ik. Ik leer al jaren van hem en van zijn platen. Nu heb ik hem recht in mijn gezicht, hahahaha!!” Je hoort vaak geluiden uit de scene, maar ook van bands als Warzone 'Hardcore should stay out of big business, and stay in the streets, where it belongs.'' Wat vind jij ervan om als Hardcore band zo groot te zijn? Sean: “We proberen altijd met een voet “in the street” te blijven staan. We zijn er trots op dat we zo groot zijn, omdat we het allemaal zelf hebben gedaan, op onze eigen voorwaarden. We hebben nooit onze muzikale integriteit of persoonlijke opvattingen opgeofferd. We hebben ons nooit laten vertellen wat we moesten doen en het is niet zo dat we zijn getekend door een megalabel en vervolgens zijn veranderd.” Jullie hebben allemaal een hele drukke individuele planning. Jij hebt nog een band -House Of Blow'n- en een tattoo shop. Jamey heeft een eigen label –Etcetera-. Wat verbindt jullie nog met elkaar buiten Hatebreed? Sean: “Wat ons verbindt? (Sean pakt zijn telefoon uit zijn zak en houdt hem omhoog) Ik denk dit!, hahaha. Nee, ik denk dat we beste vrienden zijn. We toeren zo veel samen en we leven zo veel met elkaar samen, ik bedoel, we spelen echt het hele jaar door, we zijn niet vaak thuis. Ik denk dat we een hele sterkte broederschap hebben ontwikkeld door de jaren heen en dat schept een hele sterke band. We hebben het hartstikke druk en als we thuis komen, hebben we wel onze eigen dingen te doen.” Hebben jullie allemaal een gezin? Sean: “Nou, eh iedereen heeft wel iets…, ja eigenlijk wel. Iedereen heeft wel een vriendin of een kind. Ik heb een hond, hahaha! En ik heb mijn ma en een hoop vrienden thuis.” Zijn er na meer dan 10 jaar Hatebreed nog specifieke dingen die jij zou willen doen met Hatebreed of zonder Hatebreed? Sean: “Met Hatebreed niet. Ik denk dat Hatebreed moet blijven doen wat het doet, we willen gewoon alleen maar beter worden. Buiten Hatebreed, doe ik wat andere dingen zoals House Of Blow, nog een andere band en mijn tattoo shop runnen... Dat blijven toch mijn passies.” Jullie laten elkaar dus wel de ruimte om andere dingen te doen. Ik verbaasde me erover dat Jamey ook nog zo druk kon zijn met zijn andere hardcoreproject Icepick. Beinvloedt dat Hatebreed nooit op een negatieve manier? Sean: “Nee, we geven elkaar lucht om te ademen, dat is waarom we zo goed kunnen samenwerken, Hatebreed is Hatebreed en dat zal altijd onze prioriteit zijn. Maar het is niet alsof we in het leger zitten en regels gelden die verbieden om andere dingen te doen. Het is juist goed om ook wat andere dingen buiten Hatebreed te doen en daarvan te genieten.” Hoe kijk je naar de toekomst van Hatebreed? Sean: “Ik hoop dat het een lange, lange toekomst zal zijn. Ik hoop dat we goede platen blijven maken, dat we blijven toeren en dat we nog minstens tien jaar blijven bestaan, dat zou te gek zijn. We willen gewoon de Rolling Stones van de Hardcore zijn!”