Zaterdag pas echt los op STRP

Van expositieruimte in de middag naar knalfeest in de nacht

In de middag zijn het de robotica en andere technologische kunstvormen die STRP in hun ijzeren greep hebben. Maar 's nacht komen de freaks weer te voorschijn om het festival te voorzien van een passend hoogtepunt. Muzikaal en productioneel valt alles vanavond op zijn plaats. Het wachten is op een tweede editie.

Van expositieruimte in de middag naar knalfeest in de nacht

In de middag worden de hallen van STRP bevolkt door androïden van verschillend allooi. Her en der spelen kinderen met de technische foefjes die door de hallen verspreid zijn, terwijl hun ouders zich verwonderen over de rondwarende robots. Levensechte exemplaren verkleed als zwerver met karretje, of als vierkoppige processie, jagen je bij een eerste blik de stuipen op het lijf. In de ene hal speelt een film, in de andere doorspeuren bezoekers de platenbakken en boekenplanken van een uitstalling. In de kleine zaal wordt een theremin workshop gegeven en in het restaurant kun je rustig genieten van je broodnodige kop koffie. Het festival heeft nu meer weg van een grote expositie. Maar dan doemen alweer de eerste soundchecks op voor de zaterdagnacht. Die begint met een optreden van het kolderieke theatercollectief Pipslab en een veejayset van filmer Peter Greenaway, begeleid door deejay Radar. Greenaway is vooral bekend van arthousefilms als The Cook, The Thief, His Wife And Her Lover. Maar onlangs toonde hij in de Amsterdamse 11 ook directere vormen van videokunst meester te zijn. Vanavond laat hij op drie schermen een batterij aan indringende beelden ritmisch in elkaar over vloeien. In de filmzaal wordt ook veel aandacht besteed aan audiovisuele kunst. De sfeer doet er denken aan de cinema van de Melkweg zo'n tien jaar terug. Bezoekers voeren gesprekken en draaien joints bij de vleet, terwijl op het scherm de meest bizarre beelden worden vertoond. Hier is de symbiose tussen muziek. kunst en techniek nog het meest evident. In de kleine zaal staat de New Yorkse disco-aziaat Daniel Wang als een bezetene de ene na de andere hit op te leggen. Zijn ongegeneerde uitbundigheid staat in schril contrast met de bijna obligate norsheid waarmee de meeste anderen hier het podium beklimmen. Om nog wat extra olie op het vuur te gooien, roept Wang af en toe dingen als: "So, anybody wanna hear some minimal techno?" ...stilte... "Oh, okay." En dan speelt hij weer airviool bij zijn volgende plaat. Als blijkt dat Geigercounting de volgende op het program is, wordt het tijd om weg te rennen. Na zijn tenenkrommende show in Club 3VOOR12 heeft hij het bij een aantal mensen voorgoed verbruid. Some people don't deserve a second chance. Maar Drillem wel. Vroegere scepsis over hun zorgvuldig uitgekiende marketingcampagne (compleet met custom made poppetjes en al die rijmwoorden op -illem) maakt vanavond plaats voor ontzag. Drillem rockt en staat als een huis. De beats zijn knisperig, de chick is stoer en de show entertainend. Nu eens pakt Arjo een gitaar, dan weer een megafoon. De eenkoppige DMX Krew borduurt hierop voort. In zijn laptopset ontbreekt de funk niet en hij weet dan ook de hele dansvloer aan zijn voeten te krijgen, met een hele reeks oude ravesamples en nieuwe beats. Het wachten is nu op Derrick May, de onbetwiste technokoning van Detroit en de headliner voor vanavond. Niemand weet precies waar hij te vinden is. Geruchten over gemiste vluchten en ongelukken op de snelweg doen de rondte. De deejay die voor hem invalt lijkt zich niet voorbereid te hebben op een draaibeurt voor een hal met duizenden afwachtende mensen. Daar sta je dan met je tas vol clickhouse... Meer dan een uur te laat komt May eindelijk op de proppen en levert dan ook nog een weinig bijzondere set af. Als beloning voor zijn sterallures biedt 3VOOR12 deze held op sokken zijn welverdiende trofee aan. Joris Voorn in de kleine zaal weet zo te horen nog steeds hoe je degelijke techno draait. Wel jammer dat hij nooit wordt geboekt voor een houseset, want Voorn heeft een fantastische collectie diepere platen waar hij gewoonlijk nooit aan toe komt. De beats zijn net iets te heftig voor de benen die na twee dagen struinen meer dan op zijn. Afsluiter en drum 'n bass held Krust moet uiteindelijk worden overgeslagen. Tevreden begeeft 3VOOR12 zich naar de uitgang. Vanavond is niet alleen de muziek beter tot zijn recht gekomen, ook de rest van dit productionele monnikenwerk is bijna vlekkeloos verlopen. De sfeer en de bezoekersaantallen logen er in ieder geval niet om. STRP is uit de kosten, Eindhoven slaapt voldaan zijn roes uit en 3VOOR12 wacht met smart op een tweede editie.