De opener is in ieder geval een schot in de roos. Thijs Boontjes loopt met een grote grijns het podium op en die komt in de ruim drie kwartier die volgen zelden van zijn gezicht af. Als organist in de band van Douwe Bob is hij al een eyecatcher van formaat, maar met zijn dans- en showorkest speelt hij soepele levensliedjes met een kolderieke ondertoon. Eigenzinnige smartlappen - vaak vol zelfspot - in een rock ’n roll-sausje dat soms aan Tröckener Kecks doet denken. De goed gevulde tent (zeker tot aan de mengtafel) haakt er goed op in, getuige het meezingen tijdens de hit Alleen Naar De Kermis en de vele dansjes tijdens zijn nieuwe single Casablanca. Met Het Spijt Me, Sophie haalt hij zelfs de strakke rock van Normaal aan. Dat valt rond twee uur ’s middags prima op een lege festivalmaag.
Pittige Futurestage houdt Retropop bij de les
Podium vol aanstormend talent blijft waardige aanvulling
Blijft Retropop qua bezoekersaantallen de laatste jaren op 17.500 staan, het steevast uitverkochte festival in Emmen steekt ieder jaar wel meer energie én ruimte in de Futurestage. Slim, want zo kan het overwegend oudere publiek kennismaken met nieuwe namen. Dit jaar zijn dat Thijs Boontjes, Sue The Night, Indian Askin, VANT en Lucas Hamming. Hoe vallen zij bij de Retropoppers in de smaak?
Thijs Boontjes Dans- en Showorkest
Sue The Night
Aan het einde van het festival is het voor de noeste Futurestage-bezoeker duidelijk: het optreden van Sue The Night bevat de meeste rustpuntjes. Niet dat het overigens een zachte ervaring is. De krachtige, dansbare rock van Suus de Groot en haar bandleden gaat gelijk aan het begin van hun set los.
Materiaal van de pas uitgekomen tweede plaat Wanderland voert de boventoon. Die laat een volwassenere groep horen dan op het debuut Mosaic. Toch overheersen de momenten dat het overwegend vlakke optreden verzadigt. Violist Matthijs Barnhoorn geeft de liedjes nog een zekere spanning, maar De Groot maakt af en toe een te zelfverzekerde indruk en is vooral veel met zichzelf bezig.
Aan het publiek ligt het niet: de tent stroomt zowaar bijna vol en blijft in beweging. Een teken aan de wand dat de populariteit van Sue The Night, mede dankzij haar rol als huisband bij De Wereld Draait Door, groeiende is. Wisselen de polka's bij Pater Moeskroen op dat moment elders op het veld elkaar snel af: Sue the Night zorgt voor minstens zoveel dansjes. Waarvan akte.
Indian Askin
Met ruim vijftig festivaloptredens op haar cv en supports voor o.a. De Staat en Kensington in binnen- en buitenland in the pocket is Indian Askin de festivalband bij uitstek. Eigenzinnig, wars van enige concessie en onversneden keihard. Dat harde volume zorgt bij vlagen in de tent voor wat vingers in de oren, maar wie daar doorheen luistert, hoort de beste alternatieve band van ons land op dit moment. De met garagerock en rauwe psychedelica besprenkelde songs gaan alle kanten op, maar blijven compact en boeien van begin tot eind. Het geeft precies hetzelfde effect als vorig jaar tijdens Sven Hammond en My Baby.
Wie de groep vandaag voor het eerst ziet, staat vooral met open mond dan wel een flinke glimlach te kijken. Na een klein uur gaan alle remmen echt los tijdens Answer, één van de prijsnummers van het veelgeprezen debuut Sea of Ethanol. Bassiste Jasja Offermans en drummer Ferry Kunst gaan in de muzikale vechthouding staan, hebben de grootste lol en bouwen naar die allesbepalende climax toe. Tegelijkertijd houdt frontman Chino alles onder controle en gooit nog wat spreekwoordelijke olie op het muzikale vuur, net als de heftig headbangende toetsenist Bart van der Elst. Totale extase. De missie is meer dan geslaagd. Indian Askin maakt met dat hybride en opzwepende geluid haar reputatie én haar plek op Retropop meer dan waar.
VANT
Politiek en Engeland. Het is deze tijd een gouden combinatie, vooral voor een vrij militante punkband als VANT. De enige (en eerste ooit) buitenlandse act op de Futurestage en vooraf als één van de beloftes genoemd, gezien hun zegetochten op Best Kept Secret en Paaspop. Vier jonge honden uit Londen maken met hun puntige songs die verwachtingen slechts deels waar. VANT speelt snel, soms wat sloppy, soms soepel en rond, dan weer retestrak, het zit er allemaal in. De zang van frontman Mattie Vant is dik in orde, zijn attitude deugt. Vooral als hij het publiek meerdere malen aanraadt om later op de dag zeker naar Roger Hodgson op de Mainstage te gaan kijken.
En toch: de vonk slaat niet echt over op de halfvolle tent. Is men nog te relaxed na het optreden van Doe Maar? Of zitten de oren nog dicht van Indian Askin? De leden van laatstgenoemde band staan vol bewondering VANT te bekijken aan de zijkant van het podium. Ook de net gearriveerde Lucas Hamming werpt een blik op het podium en spitst de oren. Alle lof aan de organisatie om zo’n eigenzinnige groep -toch met een punk-belofte uit Engeland - hier neer te zetten, maar Retropop is er nog niet klaar voor.
Lucas Hamming
De kaarten zijn geheel anders geschud bij Lucas Hamming. Even na tien uur bewijst hij dat - als er al sprake is van een headliner - de eer van afsluiter hem volledig tegemoet komt. ‘Ham’ kan rekenen op de grootste publieke belangstelling in de tent van de dag. Knap, als je weet dat Di-Rect even verderop een dampende show staat te geven.
'Wie heeft de grootste memmen van Emmen?' Lucas verschuilt zich even mooi achter een vraag die hij toedicht aan bassist Thomas Veenstra. Die heeft nog les gehad van een leraar in het publiek. 'Waar is het misgegaan?' grapt Hamming richting de onderwijzer, wijzend op Veenstra. Wat is deze band op dreef vandaag. Met Hamming als stralend middelpunt dat alles voor zijn toegewijde publiek over heeft. De houding, het juiste bravoure, de flirt met funk en blues, alles heeft de Blaricummer met zijn vier bandleden in huis.
Het is de rake afsluiter van een pittig en overwegend stevig programma op deze derde Futurestage. Als Roger Hodgson even later op de Mainstage voor de ultieme cool down zorgt, kan de festivaldag zich geen beter slot wensen. Ook wie de Futurestage gedurende de dag links liet liggen, kon zich prima vermaken met puike optredens van onder meer The Pretenders (met een in bloedvorm verkerende Chrissie Hynde!), Fischer-Z en Danny Vera.
Wie zullen er volgend jaar in de tent staan? Om na het ‘geweld’ van dit jaar ietwat gas terug te nemen tipt 3voor12 graag acts als Liam Pek, Kim Janssen, Dan Hair of Amber Arcades. Nieuwe namen die feilloos in het straatje van dit festival passen. Of toch maar Canshaker Pi of DeWolff?
Retropop moet nog steeds een beetje wennen aan dit relatief (en letterlijk) nieuwe podium, maar de Futurestage is haar plek na drie edities nog altijd bijzonder waardig.
Bekijk hieronder meer foto's van Retropop: