Opener HAEVN roept beelden op. Van verlaten stranden, diepe valleien en verlaten straten in een donkere stad. Dit is zo'n act die je op het podium van Retropop over 30 jaar terugziet. De dromerige zanglijnen van Marijn van der Meer worden ingekleurd met pakkende gitaarlijntjes, spaarzame veelal elektronische drums en krachtige piano-akkoorden. Liedjes die in al hun eenvoud een enorme zeggingskracht uitstralen, met invloeden her en der van Talk Talk en zelfs Spectral Display. Tegen het einde van de set worden vooraan in het publiek de eerste danspasjes gemaakt, zij het wat schuivelend. Is het buiten de tent inmiddels bloedje heet, ook binnen stijgt de temperatuur snel, maar op het podium blijft het viertal evenveel warmte als koelte uitstralen. Nadat de diepe lagen van Finding Out More vol de tent in zijn gevlogen, is men overtuigd. Dit relaxte optreden van HAEVN is een prima start van deze tropische dag.
Retropop rockt, zweet en kijkt vooruit
HAEVN, Sven Hammond en My Baby blinken uit op Futurestage
Was de Futurestage vorig jaar jaar nog een experiment, dit jaar prijkt op de affiche van de 15e Retropop opnieuw een rijtje nieuwe namen. Wie het terrein oploopt, ziet zaterdag toch een andere Futurestage: geen open podium, maar een bodemloze tent van ongeveer formaatje India (Lowlands). Een prima zet van de organisatie, want het oogt niet alleen knusser, ook de 'geluidsoverlast' van de andere kant van het veld is hiermee verleden tijd.
HAEVN
Sven Hammond
Sven Hammond is van geheel andere orde. De groep geniet met name als liveband een reputatie en vandaag onderstrepen de leden waarom. Opzwepende rhythm and blues, doorspekt met southern rock en zwoele soul waarin het ronkende orgel van Sven Figee en de scheurende gitaar van Joost Eijmaal de toon zetten. Die gaat er bij het Retropop-publiek (oud én jong!) vanaf het begin in als koek. De groep wint punten op de zeer gevarieerde set en gezien de reacties zijn de mannen een publieksfavoriet van formaat: de handen gaan tot ver achter in de tent op elkaar. "We moeten vaker in Emmen spelen, geweldig dit!" lacht zanger Ivan Peroti tevreden. Hij zingt en passant zelfs een stukje Choosey Lover van The Isley Brothers soepel tussendoor. Als dan nog een aantal stukken van het recente album IV de sfeer verder verhoogt en de groep bijna tien minuten langer doorspeelt dan gepland, is de missie volledig geslaagd.
Causes
Bij Causes is het goed in het gehoor liggende indiepop dat de klok slaat. De bandleden laten horen dat ze prima op elkaar zijn ingespeeld en leveren - zonder teveel fratsen - een solide optreden af. Toch vertoont Causes na een half uur wat kreukels. Als frontman Rupert Blackman achter de piano plaatsneemt, verslapt de aandacht en begint het concert statische vormen aan te nemen. De songs beginnen ook steeds meer inwisselbaar te worden. Het lijkt allemaal wel heel erg op elkaar. Nieuwe single Sinking Ship en een cover van Ellie Gouldings On My Mind brengen wat meer leven in de brouwerij, maar voorkomen niet dat Causes een wat plichtmatig optreden aflevert. En natuurlijk wacht iedereen op Teach Me How To Dance With You. De doorbraak-single van de Utrechtenaren volgt tegen het einde, maar dan begeeft ineens de rechterzijde van de PA het. Dat deert de band gelukkig geen moment, ook niet dat veel mensen na de hit de tent verlaten.
My Baby
Van enige routine is bij My Baby totaal geen sprake. Het trio staat bekend om zijn improvisatierijke sets en Emmen valt op dat punt volledig in de boter. De Voodoo Ceremony trekt aandacht en het feest kan beginnen. Langzaam bouwt de spanning op en wat volgt is een solide rijdende trein van opzwellende psychedelische funk. Of trance boogie, geef het beestje maar een naam. Ook dit optreden gaat gepaard met technische problemen: na vijf minuten wordt het podiumlicht beperkt tot twee frontspots. De aggregaat heeft het begeven. "Iemand een zaklamp bij zich?", giechelt zangeres Cato van Dijck, die naast de fuzztone uit de gitaar ook prachtig tekeer gaat op haar elektrisch versterkte viool. Er gaan wat iPhones met 'lichtje aan' de lucht in. Gitarist Daniel Johnston pakt om de paar minuten een andere plank met snaren om er de één na de andere scherpe en geïnspireerde solo op te spelen. De muziek van My Baby heeft een hoog bluesgehalte, maar duikt net zo lief in de bluegrass en funk in de stijl van George Clinton. Nee, niemand hoeft naar Grolloo dit weekend. Meeslepend, opzwepend en qua performance volledig authentiek. Nummers die niet op een kopje thee zijn geschreven. Wat een sensationeel optreden. My Baby blijft een live-attractie van formaat om scherp in de gaten te houden.
Kovacs
Wat ook niet op een koppie thee is ontstaan: het debuutalbum Shades of Black van Kovacs. Al ruim voor het optreden druppelt de tent langzaam vol met bezoekers die The Waterboys laten voor wat ze zijn. In het eerste kwartier staat de band rondom Sharon Kovacs volledig in de dikke rook. Samen met het blauwe licht werkt dat erg sfeerverhogend. Als de rook om haar hoofd is verdwenen ontpopt Sharon Kovacs zich - zoals we van haar gewend zijn - als een langzaam en verhullend podiumdier, met de musici volledig in dienst van haar droomwereld. Buiten gaat de zon onder, binnen is de tent inmiddels verworden tot nachtclub. De echte verrassing mag er dan bij Kovacs wel van af zijn, de groep uit Eindhoven is een zeer effectieve afsluiter van het programma.
De Futurestage voldoet dit jaar aan alle verwachtingen en heeft zijn bestaansrecht dubbel en dwars bewezen. Net als vorig jaar kunnen de vijf concerten op veel belangstelling rekenen en passen ze stuk voor stuk in de muzikaal gefundeerde opzet van Retropop. De grote verdienste van dit jaar is dat deze line-up veel evenwichtiger uitpakt.
Nu op naar 10 juni 2017. Wellicht is er dan plek voor een 'Drentse krent in de pap' als opener? En wat te denken van DeWolff, Thijs Boontjes of Orange Skyline? Acts die Retropop passen, gezien hun affiniteit met classic rock en een - qua leeftijd - breed publiek aanspreken. Maar zo zijn er nog wel meer; immers, zoals mede-organisator Johan Lubbers onlangs nog tegenover 3voor12 drenthe onderstreepte: het barst in Nederland van de jonge talenten. De toekomst van Retropop ligt in hun handen.
Bekijk hieronder meer foto's van Retropop: