“Ik ben geboren in 1986, het tijdperk van de opmars van de cd-speler. In elk huishouden was de cd-collectie toen vergelijkbaar: Graceland van Paul Simon, Greatest Hits van Queen en later We Can’t Dance van Genesis. Stones Story, Desire van Bob Dylan. Dat soort platen luisterde ik toen veel. Toen ik acht of negen was, zond MTV het Queen Weekend uit en dat nam ik toen helemaal op video op. Another One Bites The Dust playbackte ik op school en toen ik in groep 8 zat, ging ik naar de Stones kijken tijdens de Bridges To Babylon-tournee. Ik zong altijd, bijvoorbeeld op school in de kleedkamer van gym. Gitaar spelen ging ik pas op mijn dertiende. Ik ben blij dat ik dat vanuit mijzelf ben gaan doen, in plaats van dat ik door mijn ouders op les ben gezet. Als dat geforceerd was gegaan, dan was gitaar spelen mij wellicht gaan tegenstaan en was ik gestopt. Op een gegeven moment wilde ik een gitaar of een drumstel en mijn ouders vonden dat meteen goed. Ik kreeg meteen een goede klassieke gitaar. Een Yamaha Spaanse gitaar, ik heb ‘m nog steeds. Die gaat nooit meer weg.”
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?