Rewire 2019: Curl, Tirzah, Julia Holter & Low Rewire 2019: Curl, Tirzah, Julia Holter & Low

De zaterdag van Rewire begint voor ons in de kleine zaal van het Paard. We starten daar met Curl. Het Britse collectief met een aantal namen die we later op de avond ook nog een keer tegen zullen komen. Op Rewire hoef je nergens van op te kijken. Alle instrumenten op het podium verpakt in aluminiumfolie? No biggie. Komt daar een verklaring voor? Ook niet. Hoeft ook niet want dat is Rewire, je kan van de ene verbazing in de andere vallen.

Laten we de aandacht op de muziek vestigen, daar zijn we hier tenslotte voor. Curl is een verzameling van een aantal Britse talenten, onder andere Coby Sey, Mica Levi, ook bekend als Micachu, en Brother May staan op het podium en worden versterkt door twee nog onbekende gezichten. Met de boodschap Work Hard, Work Fast start een stevige beat. Het is even inkomen maar gaandeweg zorgen de gitaarriffs en drums voor dansbare melodieën. Na twee nummers houden een aantal mensen uit het publiek het al voor gezien, zonde want net op dat moment komt ook de soul om het hoekje kijken. Naast de soul, komt er ook wat licht tevoorschijn waardoor we eindelijk een glimp van de talenten kunnen opvangen.

Het voelt als een jamsessie maar dan erg strak en vooral goed, wat wil je ook met een handvol muzikanten die klaarblijkelijk weten wat ze doen. Curl zoekt de grenzen op binnen alle muzieksoorten, hiphop, soul, r&b, jazz en experimentele pop. De eerste band overleeft, en het viel nog mee ook. Door naar de volgende uitdaging.

Vanavond is de tweede keer tijdens deze editie van Rewire dat Julia Holter het podium bestijgt. Vrijdag deed de zangeres en songwriter dat al als ondersteunend personeel van Tashi Wada, die net als zij zelf uit Los Angeles is komen overvliegen. Vanavond zijn de rollen omgedraaid; Julia Holter speelt haar solowerk en Tashi Wada ondersteunt. Zij achter de vleugel, hij achter een synthesizer. “I never play like this. It’s fun though!”

Tijd voor Low, de band heeft al behoorlijk wat kilometers gemaakt en zullen ook nog wel even door kunnen. In de 25 jaar dat ze bestaan, hebben ze een flinke fanbase op kunnen bouwen en de grote zaal in het Paard is dan ook nagenoeg vol. Maar wat kunnen we verwachten? 

Met het laatste album, Double Negative sloeg de band een andere weg in. Onder leiding van producer BJ Burton die ook Bon Iver een andere kant op stuurde met het album 22, A Million, ontstond het album waarbij elektronisch de boventoon voert. Het Amerikaanse trio vertrok van de vertrouwde combinatie gitaar, drums en bas. Het resulteerde in een grensoverschrijdend album waarbij de elektronische tonen op zijn allerminst gedurfd zijn te noemen.

Waar de samenzang van het echtpaar Mimi Parker en Alan Sparkhawk kenmerkend is voor Low, wordt ook deze soms weggedrukt door de sonische elementen. Hoe komt dit nieuwe album live dan tot uiting vraag je je af? Niet echt eigenlijk. Low is groot geworden met een minimalistische set. Gitaar, drums, bas en de harmonieuze samenzang van Mimi en Alan. Het nieuwe album zo ten gehore brengen zoals op de plaat, vergt een andere setting op het podium. Een setting die de bandleden nog niet gevonden lijken te hebben. Maar wie weet zijn ze over 25 jaar wel zo ver. Wel nieuw zijn de visuals. Drie grote schermen, bestaande uit inklapbare lcd-schermen staan achter de bandleden. Af en toe wat overweldigend maar gelukkig bevat de set ook rustige nummers om bij te komen van het geweld dat een lichtshow heet. ‘One more reason to forget’ is bijvoorbeeld een van die prachtige nummers dat er voor kan zorgen dat zelfs een overvolle zaal stil blijft.

Over het algemeen is het veel nieuw materiaal van zowel Double Negative als het album dat in 2015 uitkwam, Ones and Sixes maar met ‘Lazy’ springt de band ook weer terug de tijd in. Naar het jaar 1994 om exact te zijn. Zo gaat de set diverse kanten uit en kunnen we het onvoorspelbaar noemen maar dat is ook wel typerend voor Low.

Hoewel Low altijd de grenzen opzoekt en die bij het album Double Negative misschien wel overschreed, kleuren ze vanavond netjes binnen de lijntjes. De lijntjes die ze weliswaar voorgaande jaren al zorgvuldig buiten het kader hadden geplaatst.