Dat de muziek bij voorbaat afwijkend is op Submarine is niet verrassend. Alleen dit jaar zijn sommige acts toch even wennen. Neem FLOWERS, die de brandende zon net wat warmer doet branden. De twee dames, Juanita and Juju brengen krakkemikkige stonerrock op het buitenpodium (Lava). Het luide volume imponeert, maar de riffs zijn niet van constante kwaliteit. Eerst intrigerend en later in de set wat langdradig. Een beetje sleutelen en FLOWERS kan zich makkelijk als voorprogramma van Neurosis melden. Een ander opvallende verschijning is Gaia Resonance in de bunkerzaal (Kern). Het duo bestaande uit Dewi de Vree en Margriet Kicks Ass produceren drone-ambient door middel van magneten, een waterbak en grafiet. Het is bijzonder om ze aan het werk te zien, als kunstenaars waarvan het werk zelf omgezet wordt in geluid. De geproduceerde ambient is niet noemenswaardig; het hypnotiseert of irriteert, afhankelijk van je persoonlijke grenzen. Bijzonder is het wel.
Submarine staat dit jaar in het teken van muzikale diversiteit. Een terugkerend genre is niet te ontdekken. Submarine is een de reis naar het middelpunt van de aarde om er een groots feest op te zetten. Een ware smeltpot van stijlen. Maar zijn die extreme tegenpolen wel een goede keuze?
Het feest in het middelpunt van de aarde
"We ontdekken een kikker die eruit ziet als hond."
Haärk @ Submarine 2018
Flowers @ Submarine 2018
Dat DJ Flugvél og Geimskip een vreemde act is was vooraf in te schatten, alleen om de naam al: DJ vliegtuig en ruimteschip. Waar Japanners het doen met gillende fans en glowsticks, besluit Sigurður Hólm Lárusson zelf de waanzin te besturen. Het fictieve ruimteschip wordt vandaag vervangen door een onderzeeër. Volgens Sigurður ontdekken we een kikker die zich vermomt heeft als hond, buitenaardse wezens en wordt de Krater (binnenpodium) omgetoverd tot een uitzinnige discoclub. De regenboogkleurige stroboscoop verblindt de bezoekers, terwijl onnavolgbare dansmuziek de zaal opzweept. Zang is niveautje krolse kat, maar dat deert niet. Ondanks de gestoordheid, lijkt alles in de puntjes te zijn ingestudeerd. De tempowisselingen volgen elkaar zo snel op, maar Sigurður weet het allemaal op tijd in te zetten. Bijzonder, vooral als je bedenkt hoeveel ze op en neer springt, beweegt en overkomt alsof de focus allang verdwenen is. Het is dan ook geen toeval dat Jules Verne IJsland uitkoos (Snæfellsjökull om exact te zijn) voor zijn Journey To The Centre Of The Earth.
Flowers @ Submarine 2018
Voor ieder wat wils
Voor bijna elke scene is er een artiest te vinden op Submarine. Zo staat de Haagse band The Hazzah in de krater, waarvan hun garagerock misschien wel de minst opvallende is van de avond. Die valt goed onder indieliefhebbers. Postpunk revivalact Lifeless Past daarentegen bespeelt weer ander publiek. De band is eigenlijk het verloren schoonzoontje van My Bloody Valentine en New Order. Het is noisy, dansbaar en intrigerend. Een minpunt is dat de heren lijden onder het slechte geluid van het buitenpodium. Er is interactie gitarist Injerreau Cijntje complimenteert het publiek: "jullie zijn dapper om naar voren te komen." Terwijl tegelijkertijd met Lifeless Past Kettel in het Paradijs vrolijke en dansbare IDM voorbrengt. Stijlen lopen ongetwijfeld door elkaar op Submarine, en zo ook het publiek zelf. Er zijn geen diehard fans van bijvoorbeeld Dodecahedron die amper van podium wisselen of hypothetisch gezien een groepje die zich beperkt tot de INDEx programmering.
"Jullie zijn dapper om naar voren te komen.”
Coco Bryce @ Submarine 2018
Over Dodecahedron gesproken, dit is één van de hoogtepunten van het festival. Black metal op zijn djents, de palm-muted gitaren vliegen om de oren. De hitte bereikt een kritiek punt en als bezoeker kun je alleen nog maar de krater in- en uitzweten. Een rode lamp verlicht de schimmen op het podium, en het imponeert aangezien de heren goed bij geluid zijn en de opvoering is smetloos. De melodieuze tussenstukken bieden rust tussendoor en geven ruimte voor bezinning, want dat is nodig na zo'n sterk optreden.
Dat andere hoogtepunt is Temple Fang. De band van ex-bassist Death Alley, Dennis Duijnhouwer die zonder poespas machtige riffs serveren. De band heeft de stevigheid van hardrock en is dynamisch als psychedelische rock. Het bluesrock randje komt naar voren in de solo's. Het is onverwacht hoe goed het samenspel klinkt. Dit is een act om in de gaten te houden!
Dead Neanderthals @ Submarine 2018
DODECAHEDRON @ Submarine 2018
INDEx
De programmering in het Paradijs is net als andere podia divers. De door INDEx uitgekozen act zijn vastgepind op één stijl: IDM. Toch zegt die term alleen maar dat de muziek afwijkt van de norm binnen de dansmuziek. Zo is de analoog sessie van Geenplatenlabel die rustige bliepjes tot kunst verheffen moeilijk te vergelijken met een Stellaria Nemorum die eerder de duistere kant van Autechre belicht. Veel dansbaarder dan eerder genoemde. Later op de avond horen we Amedium die op zijn beurt meer aan het snoeiharde kant zit van het IDM-spectrum. En zo kan er nog eindeloos gedebatteerd worden in welk subgenre de INDEx acts zich precies bevinden.
"We sturen je het bos in..." werd er aanvankelijk door de programmeurs gezegd. En dat was het, een zoektocht zonder zaklamp of richting. Misschien dat dit ook de reden is waarom er op het terrein geen nachtelijke versnaperingen of een foodtruck is geparkeerd. We moesten het zonder hulpmiddelen doorstaan. Een grote kunstinstallatie had ook niet misstaan. Maar eerlijk is eerlijk, dat was niet nodig geweest; de wazige wereld van Gaia Resonance en DJ. Flugvél Og Geimskip is genoeg verbeelding voor één avond. De afsluitende acts in de krater krijgen het voor elkaar om de laatste bezoekers aan het dansen te krijgen. En dat is niet zo vreemd, want Kimyan Law draait een set waar menig drum and bass act jaloers op kan zijn. De set is binnen de vastgestelde regels van drum-'n-bass en toch is er een subtiele saus overheen gegoten. Zelfs bij het rustigere tracks als Magic bleef de vaart erin. Een waardige afsluiter.
Wij kunnen het festival niet in een hokje stoppen en dat bleek precies de bedoeling. Een viering van de diversiteit, dat best naar een grote publiek vertaald mag worden. Want het publiek is net zo onvoorspelbaar als de muziek. De op metalhead lijkende bezoekers staan net zo vrolijk bij Synkro te dansen. Volgend jaar een après-ski tent met grindcore en dubstepbingo? Of is dat teveel?
"Volgend jaar een après-ski tent met grindcore en dubstepbingo?"
De redactie van 3voor12 Den Haag – hét online platform voor muziek uit Den Haag – breidt uit en is op zoek naar nieuw talent. Er is plek voor o.a (aspirant) journalisten, fotografen, interviewers, social media-redacteuren, planners, coördinatoren, filmers, radiomakers. Kortom: iedereen die vrijwillig een media-steentje bij wil dragen aan de Haagse muziekscene is welkom.
De eerste stappen van je (muziek-)journalistieke carrière zetten? Ervaring opdoen tijdens je studie? Altijd al willen schrijven voor een publiek? Op zoek naar een nieuwe uitdaging of hobby? Gewoon interesse? Stuur een mailtje naar vacature@3voor12denhaag.nl