Mama & muzikant #2

Valerie & Jeannette

Tekst & Foto’s: Judith Zandwijk ,


Ze liken als eerste je updates op Facebook. Of erger nog, ze schrijven er iets ‘leuks’ bij. Ze applaudisseren net iets te hard bij een optreden en op den duur ga je ook nog eens op ze lijken. Moeders. Maar vaker nog dan gênant is mams voor veel muzikanten een inspiratiebron. In de aanloop naar Moederdag stelt 3voor12 Den Haag je voor aan een aantal moeders van Haagse muzikanten. Als klein, luchtig en liefdevol eerbetoon aan de Moeder. Deel twee: Valerie en haar moeder Jeannette.

Dochter zijn is misschien wel één van de belangrijkste rollen in een mensenleven. Maar daarnaast ben je natuurlijk nog veel meer. Valerie Scheffer is naast dochter ook zusje van Rosalie, vriendin, muzikant, theatermaker en zangdocent. Leuk weetje: ze heeft onder meer Justin van der Weijde-Estacio (die we vorige keer als ‘zoon’ langs zagen komen) zangles gegeven.

Ook Jeannette Scheffer-van Maren heeft Justin les gegeven (wat maar weer bewijst dat Den Haag net een dorp is), maar dan in tuinieren en het verzorgen van dieren. Naast moeder, echtgenote, zus en dochter is zij namelijk al ruim 20 jaar conciërge op basisschool Het Volle Leven. De dames hebben nog meer gezichten. Zelfs meerdere namen. Valerie Scheffer is namelijk ook Valerie Branoux op het podium. Branoux is een knipoog naar de naam die haar vader Walther gaf aan Literair Theater Branoul dat hij mede oprichtte. De naam Branoul is ontleend aan de olifant uit een dierenverhaal van Anton Koolhaas.

© Judith Zandwijk

Muzikaliteit

Jeannette is ook wel eens Coba, lichtekooi der zangkunst. Coba zingt Nederlandstalig en heeft een voorliefde voor geestige en openhartige teksten. Onderwerpen zijn uit het leven gegrepen, uit dat van Coba zelf en van de wereld om haar heen: de rosse Haagse binnenstad waarin haar café is gesitueerd.

Coba begon ooit in Literair Theater Branoul als zangeres bij trio In ’t Leven. Het repertoire bestond uit smartlappen en levensliederen. Jeannette studeerde de nummers in terwijl ze het huishouden deed. Het gevolg was dat kleutertje Valerie de nummers vol overgave kon meezingen.

Jeannette trad ook enige jaren op met oom en pianist Gerard Giezeman als het duo Coba en Geer. Valerie vroeg aan diezelfde Gerard: “Oom Geer, ik wil ook graag piano leren spelen.” En zo geschiedde. Op school leerde ze gitaarspelen. Elke week één greep, een methode die de leraar op deze school nog steeds hanteert. De muzikale en creatieve invloeden lagen letterlijk voor het opscheppen. De dochters van Jeanette/Coba kregen alle ruimte om zich hier aan te laven. Voor Valerie werd het de muziek, zus Rosalie is meer de kant van tekenen, schilderen en fotograferen opgegaan.

© Judith Zandwijk /

Aan literatuur was ook geen ontkomen aan in het ouderlijk huis. Hele muren verdwenen uit het zicht door de meters boeken. Nog voordat Valerie kon lezen ‘las’ ze deze literair verantwoorde boeken al en nog voordat ze de woorden kon begrijpen luisterde ze al naar de voorgedragen gedichten in het theater van haar vader.

Niet verwonderlijk dus dat Valerie dankzij die genen en invloeden zingt, schrijft, componeert en doceert. Steeds vaker wordt de taal een vertrekpunt voor haar artistieke uitingen.

Een mooi voorbeeld hiervan is haar recente samenwerking met troubadour Marcel de Graaf. Onlangs speelden zij de eerste try-outs voor het programma ‘Zandloper’ waarin poëzie en muziek samensmelten. Jeannette en haar alter ego Coba zitten ook bepaald niet stil en maakten verschillende voorstellingen: 'Verdriet van een Scheveningse meid’, 'Coba's Cabana' en eindejaarsvoorstellingen. Meest recent produceerde Jeannette een zeer succesvol evenement rond Marlène Dietrich naar aanleiding van haar 25e sterfdag.

© Judith Zandwijk

Inspiratie

Moeder en dochter vinden het beiden belangrijk om iets moois te maken en voor kwaliteit te gaan. Vader Walther is daarin voor beiden een klankbord. Ze stimuleren elkaar enorm en genieten van elkaars succes. Voor Valerie zijn Jeannette’s nuchterheid, zelfvertrouwen en oprechtheid een grote inspiratiebron.

Jeannette vindt het belangrijk, en geeft dat ook mee aan haar (school)kinderen, dat dingen niet altijd nuttig hoeven te zijn. Leuke dingen zijn ontzettend belangrijk. Kleine leuke dingetjes, je moet doen wat je leuk vind, ook met muziek maken. Wat je voelt is goed.

Dat blijkt wel als moeder en dochter met plezier en uit volle borst de slaapliedjes zingen als ‘Helder Water Bij de Bron’ uit Junglebook en ‘Donna’ van Joan Baez:

"How the winds are laughing
They laugh with all their might
Laugh and laugh the whole day through
And half the summer's night

Donna Donna Donna Donna
Donna Donna Donna Don"