“Rosalee you're on my mind
I will love you every day
Born in 1964
To me you are the Queen of Rock and Roll
You know I'll never let you fall
I'm a man but I'll never let you roll”
Op het podium stelt Justin van The Stangs zijn moeder Rosa Elena graag voor middels een speciaal voor haar geschreven lied Rosalee. Justin is enig kind en verloor zijn vader, Rudolf van der Weijde, toen hij pas 1,5 jaar oud was. Moeder en zoon wonen nog altijd samen in Scheveningen en zijn door het overlijden van Rudolf sterk op elkaar aangewezen. Als Justin aan derden over zijn moeder vertelt zijn de superlatieven dan ook niet van de lucht: “exotisch, feestbeest, enige vrouw die Scotch drinkt maar ook een harde werker, geen klager, sociaal, super attent en lief.”
Rosa is Filipijnse en door Justins vader (een Haagse diplomaat) zoals zij zelf zegt begin jaren negentig ‘gekidnapped’ naar Nederland. In 1995 gaf zij in Amerika het leven aan hun enig kind en zoon.
Mama & muzikant #1
Justin (The Stangs) & Rosa
Ze liken als eerste je updates op Facebook. Of erger nog, ze schrijven er iets ‘leuks’ bij. Ze applaudisseren net iets te hard bij een optreden en op den duur ga je ook nog eens op ze lijken. Moeders. Maar vaker nog dan gênant is mams voor veel muzikanten een inspiratiebron. In de aanloop naar Moederdag stelt 3voor12 Den Haag je voor aan een aantal moeders van Haagse muzikanten. Als klein, luchtig en liefdevol eerbetoon aan de Moeder. Deel één: Justin van der Weijde-Estacio (The Stangs) en zijn moeder Rosa Elena Pabingwit Estacio.
Muzikaliteit
Muzikale genen heeft Rosa niet door kunnen geven aan Justin. Simpelweg omdat ze die niet heeft. Noch de piano, noch de Spaanse bandurria hielden van Rosa en andersom. Groot was dan ook de vreugde toen haar 10-jarige oogappel om een gitaar vroeg. Rosa deed er meteen hoopvol een LOI-cursus Gitaarspelen bij. Justin keek één keer in het boek en ook Rosa, die normaliter toch de prestaties van haar zoon door een roze bril bezag, moest erkennen dat hij geen natuurtalent bleek.
Drie jaar later vroeg (nou ja, smeekte) Justin om een volgend verjaardagscadeautje. Ditmaal een basgitaar. Inmiddels had hij een passie ontwikkeld voor heavy metal en in het bijzonder Cliff Burton, de bassist van Metallica. “Ik was zo ongelooflijk onder de indruk dat je dat met een bas kon doen! Dat wilde ik ook.” Rosa kocht de meest eenvoudige basgitaar en een kleine oefenversterker voor hem. In eerste instantie werd ze gek van het monotone basgeluid maar nadat Justin zichzelf via Youtube-filmpjes en tablatuur had geleerd te spelen ging ze het meer en meer waarderen.
Invloeden
“Toen ik The Beatles ontdekte dacht ik, dit is het gewoon. Dit is het beste wat ik ooit heb gehoord en ooit zal horen. Ik heb nooit meer een artiest gevonden met een repertoire zoals dat van The Beatles.” aldus Justin.
In huize Van der Weijde-Estacio werd vaak, luid en met plezier meegezongen met een karaokeset waar alle favorieten van Rosa in zaten: Mariah Carey, Celine Dion, Whitney Houston en Tina Turner. Deze eighties pop queens waren niet zo zeer Justins inspiratiebronnen maar in de karaokeset kwamen ook de Backstreet Boys voorbij. De catchy refreintjes en poppy sound triggerde Justin op zoek te gaan naar de oorsprong hiervan. Zo stuitte hij op de helden van de popmuziek; The Beatles. Rosa gaf hem zijn eerste Beatlesplaat, Rubber Soul.
Rosa ziet in Justin zijn vader. Hij was een hele grote jazzliefhebber. Jaren geleden kreeg Justin een kist met cd’s die zijn vader had verzameld: Glenn Miller, Benny Goodman, Dave Brubeck. “Ik ben ze gaan luisteren en jazz is heel interessant, hoe vloeibaar dat is. Hoe ingetogen het kan zijn om vervolgens uit te barsten als een vulkaan. Zo leerde ik weer een ander aspect van mijn vader kennen. Het maakte het beeld compleet dat mijn moeder schetste. Mijn vader en moeder verliefd, samen in het Kurhaus luisterend naar de pianoguy genietend van een goed glas whisky.”
"Mijn vader en moeder verliefd, samen in het Kurhaus luisterend naar de pianoguy genietend van een goed glas whisky.”
Support en applaus
Rosa: “Hij is verwend, ik ben gefocust op hem. Dat heb ik mijn overleden man beloofd: dat ik altijd voor Justin zou zorgen. Ik ben een supporter, I listen to his music, maar ik geef ook kritiek. Als de sound niet goed is, of te luid, of als zijn stem niet goed uitkomt. In en om Den Haag ga ik altijd mee. De andere jongens van The Stangs zijn ook een beetje mijn kinderen. Het is fijn om met hen op stap te zijn. De tour met The Kik ben ik niet meegegaan. Ik houd niet van The Kik. In Paradiso Noord vroeg ik aan Dave von Raven hoe laat The Stangs begonnen zonder dat ik wist dat hij de leadzanger is van The Kik. Ik vind ze gewoon niet zo leuk. Achteraf zei iedereen ook dat het voorprogramma beter was (lacht).”
Wijze lessen
Naast oprichter/frontman van The Stangs en zijn studie International History aan de Erasmusuniversiteit, is Justin barista. Bang dat hij een onzeker bestaan in de muziek kiest is zijn moeder niet. Ze heeft hem geleerd verantwoordelijk te zijn, zijn eigen keuzes te maken en iets af te maken waaraan hij begint. “Zolang hij maar gelukkig is met de keuzes die hij maakt ben ik gelukkig.” Wat je ook doet, zorg dat je er van geniet, is het devies. Justin neemt de lessen van zijn moeder ook mee op het podium. “Hij gaat niet voor effectbejag, zijn teksten en optredens zijn oprecht.”
Slaapliedje
Rosa: Elke avond voor het slapen gaan zong ik liedjes voor hem en draaide hij krulletjes in mijn haar. Vooral Tagalog songs zoals Anak, dat was een wereldhit van de Filipijnse folkzanger Freddie Aguilar. Het gaat over een zoon die zijn ouders vergeet.
”Mijn moeder heeft mij gevraagd altijd voor haar te blijven zorgen” aldus Justin, maar Rosa vult daarop aan: “Als ik overtuigd ben dat hij op eigen benen kan staan verhuis ik naar mijn zusjes in Florida.” Tot Justin’s schrik is dat waarschijnlijk al volgend jaar.