Papa & muzikant #1

Jason (The Howl Ensemble) en Nico van den Bergh

Tekst & foto's: Judith Zandwijk ,

Vaders, vol heimwee, jaloezie of trots zien ze hun muzikale zoons en dochters schitteren op het podium. Met Vaderdag voor de deur spreekt 3voor12 Den Haag een aantal muzikanten en hun papa’s. We trappen de serie af met Jason van den Bergh, bassist van de post-rock band The Howl Ensemble, en zijn vader Nico: “Geweldige muziek! Ik werd een soort roadie, ging altijd mee, soms kreeg ik zelfs benzinegeld.”

Op het eerste oog geen spitting image; vader en zoon Van den Bergh, maar beiden dragen met de borst vooruit en dezelfde lichte grijns een shirt van The Howl Ensemble. Het ensemble is een instrumentale post-rock formatie waar Jason sinds begin 2013 onderdeel van uitmaakt. Jason groeit op in Den Haag als enig kind en als hij vier jaar is scheiden zijn ouders. Vanaf dan woont hij deels bij zijn vader en deels bij zijn moeder. Nico haalt en brengt hem op de fiets. Veilig achterop, bij vader op de fiets, mag Jason naar de discman luisteren en daarvoor vooraf de muziek uitkiezen. De kleuter kiest vooral Philip Glass en Pink Floyd uit de cd-verzameling van zijn vader.

Later verschuiven zijn keuzes: naar The Back Street Boys maar ook hiphop als Eminem. Nico rolt met zijn ogen tijdens het opdissen van deze herinneringen. Niet helemaal zijn smaak. Nico: ”Ik ben opgegroeid met The Rolling Stones. Mijn broer leende mijn vaders LP van ‘Their Satanic Majesty’s Request’ een keer stiekem uit aan een buurjongen. Mijn vader kwam daar toevallig achter, verkocht die plaat aan die buurjongen en vroeg vervolgens heel schijnheilig aan mijn broer of die wist waar de plaat was gebleven? In de jaren ‘80 bezocht ik heel veel concerten. Nu ga ik vooral met Jason mee. Door hem leer ik ook nieuwe muziek kennen.”

© Judith Zandwijk

Jason en Bobby (de oom)

© Judith Zandwijk

Muzikaliteit

Nico is een liefhebber maar naar eigen zeggen niet muzikaal. Nico: ”Ik sta al 5 jaar ingeschreven voor saxofoonles in het Koorenhuis, wie weet ga ik het ooit eens doen. Mijn lievelingsnummer is Will You van Hazel O’Connor: prachtig gezongen en met mooie saxofoonpartijen.” Jason haast zich om te zeggen dat daar dus geen overlap zit, qua muzieksmaak.

Nico's broers zijn wel muzikaal, twee van hen spelen gitaar, de derde banjo. Toen Jason een jaar of 13 was woonde oom Bobby tijdelijk bij Nico in en bracht zijn snaren mee. Jason: “Ik was wel nieuwsgierig naar die instrumenten en mijn oom leerde me een beetje spelen.”

 Metallica staat naast Philip Glass in dezelfde platenkast. De vroegere bassist van die band – wijlen Cliff Burton – heeft een grote invloed gehad op Jasons keuze voor de basgitaar. Jason: ”Mijn leeftijdgenootjes waren vooral van de poprock, dat vond ik maar niks: muziek zonder ballen.” Nico: ”We zijn toen een basgitaar gaan kopen bij Feedback in Rotterdam en hij is lessen gaan volgen bij Roy Habieb.” Jason: “Ruim een jaar later ben ik met andere gasten van school in bandjes gaan spelen. We speelden covers van onder andere Black Sabbath, Deep Purple en Led Zeppelin. De docent Engels nam af en toe de zang voor zijn rekening. Hij komt nog steeds wel eens kijken bij The Howl.”

© Judith Zandwijk

© Judith Zandwijk

Prestatiedruk

De prestatiedruk die Jason op school ervaart valt hem zwaar. Zodanig dat hij er letterlijk ziek van werd. Uit een psychologische test blijkt dat hij naast hoogbegaafd ook zeer creatief is. Nico: “Voor mij aanleiding om hem te stimuleren die creatieve kant te ontwikkelen.” Hij kiest voor een andere schoolrichting. Jason: “Ik koos toen voor de Havo op de Populier omdat ik muziek als examenvak kon kiezen.” Na dat eindexamen belandde hij uiteindelijk op de Haagse Hogeschool voor de opleiding voedingsleer. Die keus werd mede ingegeven door zijn eigen gewichtsproblemen. Jason was als puber bijna 40 kilo te zwaar. Samen met zijn vader wordt een regime ingezet van veel bewegen en gezonder eten. De overtollige kilo’s verdwijnen en het zelfvertrouwen groeit.

Jason heeft in de gaten dat deze opleiding en het loopbaanperspectief toch niet bij hem past en de studiebegeleider adviseert hem zijn hart te volgen. Jason: “Ik ben na de middelbare school in meer metalbands gaan spelen: Zwartplaag, Gestalte en Celesterre. Nico knikt bevestigend en glimt van trots: “Geweldige muziek! In 2010 trad Zwartplaag onder andere op in Tilburg op het Incubate Festival.”

© Judith Zandwijk

Hierna volgt een mindere periode in het leven van de jonge muzikant. Naast de steun van Nico en andere familieleden is het de muziek die hem door deze tijd loodst. Muziek maken is een enorme uitlaatklep en houvast voor hem.  Jason: ”Ik ben op een zeker moment gitaarlessen gaan nemen bij Bart Schotman van Gitaarschool Den Haag. Ik ontwikkelde mij meer en meer en ging ook muziek schrijven. Voor Gestalte componeerde ik nummers voor een album en die zijn in 2012 door Lesley Strik opgenomen. Begin 2013 vragen Bart en Lesley mij om samen met hen een band te beginnen; The Howl Ensemble. 

Het werd een megadruk jaar qua optredens in meerdere bands met als hoogtepunt een tourtje in Finland met Gestalte. Ook hebben we tegen het einde van het jaar met The Howl ons debuutalbum Prooi opgenomen in de schuur van mijn stiefvader Simon. Zoveel bands en een fulltime baan was echt te druk. Ik ben in 2014 met gemengde gevoelens uit de andere bands gegaan. Ik heb voor The Howl gekozen omdat daar de ruimte voor experiment en de meeste uitdaging te vinden was gezien het niveau van Bart en Lesley.”

Nico: “Ik ben ervan overtuigd dat Jason ooit professioneel muzikant wordt. Ik zie hem continu ontwikkelen. Hij volgde in 2012 een cursus studiotechniek in Hilversum om zijn kennis te verbreden en beseft ook dat talent alleen niet voldoende is. Als ik vroeger ’s avonds thuis kwam zat hij nog te oefenen.” 

De afgelopen jaren verscheen The Howl Ensemble onder andere op State X New Forms, Parkpop, Submarine Festival en 3 juni j.l. op Kaderock. Nico: “Ik ben er uiteraard altijd bij en mijn broer Bobby is er ook vaak. Ik ben een soort roadie, sjouwen en ‘supporten’. Soms krijg ik zelfs benzinegeld” knipoogt de trotse vader.