Als voorprogramma heeft Gavin landgenoot Craig Gallagher meegenomen. Deze singer-songwriter stond eerder dit jaar al op Eurosonic, terwijl toen zijn debuut-EP nog niet eens uit was. Gallagher staat verrassend genoeg al voor een bijna volle zaal en de meisjes vooraan laten voor het eerst – maar zeker niet voor het laatst – deze avond van zich horen.
Zwijmelen en meezingen bij Gavin James in Paard van Troje
Tussen gevoelige singer-songwriter songs zijn de covers het hoogtepunt
Ierse singer-songwriter Gavin James scoorde een megahit met zijn cover van ‘The book of love’ met als gevolg hordes vrouwen aan zijn voeten. Dat bleek ook 9 april in de grote zaal van het Paard van Troje in Den Haag. Bijna volledig uitverkocht was de zaal voornamelijk gevuld met jonge(re) en oude(re) vrouwen, flink wat stelletjes en hier en daar een verdwaalde (dronken) vriendengroep. James’ ontroerende gitaarliedjes werden afgewisseld met covers van onder meer Drake, Ray Charles en Louis Armstrong (inclusief trompet-imitatie) en dat bleek een goede zet.
Tussen de gevoelige nummers door kletst de Ier erop los, soms wat onverstaanbaar maar hij voelt zich duidelijk op zijn gemak. Zijn sound is niet erg vernieuwend, zijn nummers typisch voor een singer-songwriter. Single 'Without you' komt wel recht je hart binnen en maakt het meeste indruk, naast zijn cover van ‘Can’t help falling in love’ waarmee hij de hele zaal aan het zingen krijgt.
Wanneer het eenmaal tijd is voor het hoofdprogramma, mogen de oordoppen uit de tas. De zaal is voornamelijk gevuld met meisjes, vrouwen en stelletjes. Vooral vooraan komen de smartphones tevoorschijn en wordt er flink gegild wanneer Gavin James het podium bestijgt. Het lijkt erop dat hier sprake is van het Ed Sheeran-effect. James is een grote, niet bijzonder knappe redhead, een beetje een anti-held, maar zijn stem en gitaar doen de halve zaal zwijmelen. Dat hij tussen ieder nummer op een aandoenlijke manier ‘Den Haagggg!’ roept, helpt ook flink.
De set begint wat kabbelend met nummers als ‘For you’ en ‘Numbers’ maar komt meer op gang wanneer ‘Hotline bling’ van Drake wordt inzet. Het is een voorbode van wat eigenlijk de hele avond blijkt: de covers werken het best. Van luidkeels “You used to call me on my cellphone” tot direct daarna ‘Eye of the tiger’ meeblèren; het publiek heeft wel zin om mee te doen. Later plugt Gavin James zijn gitaar uit en komt aan de rand van het podium staan voor een cover van Ray Charles’ ‘You don’t know me’. De singer-songwriter bewijst een grote stem te hebben en krijgt de hele zaal stil.
Op het eerste gezicht lijkt James niet een heel vernieuwende artiest - een typische singer-songwriter - maar toch weet hij zich te onderscheiden. Zo heeft hij pianist Kieron McIntosh bij zich, die op de vleugel zorgt voor een extra dimensie. De gevoelige doch dynamische nummers van James krijgen zo wat meer diepte. Daarnaast speelt de Ier regelmatig op een hollow body gitaar (elektrisch maar met holle klankkast), wat zijn muziek een fijne, andere sound geeft dan we gewend zijn van de meeste singer-songwriters. Het mooiste voorbeeld daarvan is natuurlijk megahit ‘The book of love’. Zeker een hoogtepunt vanavond, want live zo mogelijk eigenlijk nog mooier dan op het album. En hoewel iedereen het nummer kent, houdt het publiek zich stil. Dit is te mooi om mee te zingen.
Al na drie kwartier wordt het laatste nummer aangekondigd, middels een bijna grappig verhaal over de theorie achter toegiften. Dat kletsen kan hij trouwens best goed, maar ook retesnel. Zijn Iers-Engels zelfspotgrappen rollen in rap tempo over de tong en zijn voor velen haast onverstaanbaar. Slechts vooraan wordt er gelachen; wellicht dat zij het wel verstonden of gewoon lachen om alles wat hij zegt. Om de set af te sluiten haalt James zijn buddy Craig Gallagher met twee verse biertjes erbij. De meligheid druipt van het podium en hun versie van Springsteens ‘Dancing in the dark’ is verrassend. Het is een passend einde van een avond waarop mooie nummers werden afgewisseld door covers, die eigenlijk het hoogtepunt van de avond waren. Het is echter de vraag of je daar als artiest blij mee moet zijn.