Een warm welkom wacht vervolgens de vier Hagenaars: Bastiaan Paardekooper (gitaar, zang, compositie), Wouter Hoeks (toetsen, teksten, zang), André de Bruijn (basgitaar, zang) en Roel van Leeuwen (drums, zang), door Paardekooper in een recent interview omschreven als ‘een droomcombinatie’. Daarmee is geen woord te veel gezegd. De chemie op het podium oogt flitsend en soepel. Met overtuigend geloof in zichzelf geeft de band tot aan de pauze de volledige nieuwe CD ten beste. De ruige rock van de openingsnummers ‘Boogie woman’ en ‘Never enough’ zet de zaal voor zover nodig recht overeind, verrassend gevolgd door lekker vet aangezette blues van titelsong ‘Broken heart for sale.’ Blues right from the heart, die doordringt tot in de kleinste vezels van het centraal zenuwstelsel, vormt het handelsmerk van Paardekooper en zijn crew.
Bas Paardekooper & The Blew Crue presenteren nieuwe CD ‘Broken Heart for Sale’
Blues van de bovenste plank in Cultuurpodium Boerderij
Dat donderdag 20 december een mooie avond zal opleveren, hangt al de hele dag in de lucht. Voorafgaand aan de officiële release van de nieuwe symphonic bluesrock-CD ‘Broken Heart for Sale’ van Bas Paardekooper en zijn Blew Crue vallen de blues met literbakken tegelijk uit de hemel. Bij echte blues horen geen zonnestraaltjes, dus Zoetermeer, nee, heel Néderland is klaar voor de langverwachte nieuwe schijf. In de Boerderij zwelt een indringende bastoon zodanig stevig aan dat de met trouwe fans gevulde zaal direct verenigd is in één bonkende hartenklop achter vibrerende ribbenkasten.
Bas laat zijn Fender Gary Moore-achtig-verrukkelijk meehuilen terwijl hij liefdesverdriet bezingt. ‘Night time’ doet de zaal bijna wreed ontwaken en dan volgt de ballad ‘Jimi’ over Bas’ kleine zoon, waarvoor grootvader Paardekooper met accordeon eveneens het toneel betreedt. Het familiegevoel doet in de verte denken aan André Hazes’ ‘Kleine jongen’, maar dan op Eric Clapton-wijze. Na de introductie van de band weerklinkt ‘Confusion’, Bas & the Blew Crue zitten ijzersterk in hun ritme, er valt geen verkeerde toon, met ruimte voor alle vier: virtuoze Fender-staaltjes, het betere baswerk en uplifting percussie. ‘Breaking my heart’ wordt gezongen door Wouter Hoeks, die als toetsenist Whitesnake achtige dingen kan verrichten. De zaal laat zich tot meezingen verleiden. Dan is het tijd voor monumentaal, ruim tien minuten durend ‘Silent cries’ dat met een klassieke symfonische proloog vol rookwolken en onweersgeruis de invloed van Pink Floyd vormgeeft. De tekst van Hoeks klinkt als hoorspel over Bas en zijn Fender: een onlosmakelijk verbonden twee eenheid. Met het negende nummer ‘Hometown’ sluiten Bas Paardekooper & The Blew Crue het programma voor de pauze af: de CD is rond, maar het programma nog lang niet voorbij.
Na de pauze kondigt Paardekooper met gepaste trots twee speciale Haagse vrienden aan. Rinus Gerritsen (bassist Golden Earring) en Jaap de Jonckheere (Urban Heroes, gitarist/componist) zullen twee nummers meespelen, maar eerst overhandigt Gerritsen aan Paardekooper de CD waarvan de band zojuist alle nummers ten gehore heeft gebracht. Vervolgens spelen Bas en Crue een ‘ramvolle set’ met ouder eigen werk en een terecht tribute aan hun muzikale held Jimi Hendrix met ‘Little wing’. In een versie die het verdient in de U.S.A. ten gehore te worden gebracht. De avond kan helemaal niet meer stuk als vrienden Gerritsen en De Jonckheere hun oude-meesters-inbreng leveren in een puike ‘Purple Haze’ improvisatie en een geïnspireerd ‘Going down’.
Onvermoeibaar herenigen Bas en zijn mannen zich hierna voor nog een setje. De zaal krijgt maar liefst tweeënhalf uur muziek voorgeschoteld – pas om half twaalf kunnen Bas en zijn mannen hun gave ‘Broken Heart for Sale’ signeren.