Voor deze ’25 Jaar Gorki’ jubileumtour speelt de band uit Gent zowaar boven de rivieren, gisteren nog in het Utrechtse Tivoli de Helling, met ook daar Jeroen Kant als voorprogramma. We zagen de Tilburger al vaker in Breda, in Mezz en bij Rauw Hees Teder. Helaas voor Jeroen Kant wil het publiek nog niet helemaal luisteren, toch slaat hij zich door het geroezemoes heen. Met effectief gitaarspel en nog effectievere, Nederlandstalige teksten over verloren liefde, oprecht bescheiden helden en de waarde daarvan, zijn zeilboot en De Lafaardkapitein. Om te eindigen met 'Oh Mijn Liefste Noord-Brabant', een liedje op de wijs van Ryan Adams 'Oh My Sweet Carolina'. We gaan terecht nog veel horen van Kant, die vorig jaar al te zien was op tv bij 'De Beste Singer-songwriter van Nederland'. Bijvoorbeeld omdat hij één van de deelnemers is aan het project Proud Of The South, het nieuwe talentenprogramma waaraan zes Brabantse concertpodiums deelnemen. Flip Noorman en Fotosynthese zijn andere Breda-gezinde acts die meedoen aan de eerste editie.
25 jaar Gorki: geen poespas, gewoon een rockshow
Met ‘Proud Of The South’ Jeroen Kant vooraf
Vijfentwintig jaar Gorki. Dat is een verhaal van ongekende successen en wereldroem in Vlaanderen. Van voorzichtig proberen in "Holland", waardering vinden in het zuiden, met Breda voorop. En waar Luc de Vos en zijn vrienden uit Gent ook graag stoppen om hun humoristische en prachtig leuke liedjes te laten klinken. Zonder sentimenteel te worden over het zilveren jubileum. Nee, het werd gewoon een eerlijke rockshow met alles wat daarbij hoort. Jeroen Kant mocht openen, als act uit Proud Of The South.
De rockshow van Gorki begint met 'You'll Never Walk Alone', van 'Hij Leeft' uit 1993. Met ronkende gitaren en een nonchalante zanger is de sfeer meteen gemaakt. Het is geen 'Best of...' of chronologische reis door de tijd met verteller 'Vos', die wel degelijk een verhaal kan vertellen. De man schrijft en leest voor, zoals in oktober nog, solo in deze zelfde zaal. Wel lekker veel werk van debuut 'Gorky': 'Lieve Kleine Piranha', 'Wacht Niet Te Lang', 'Anja', 'Soms Vraagt Een Mens Zich Af' en de afsluiter der Gorki afsluiters. Maar geen zoetsappige verhalen dus. Wel de rock 'n' roll grapjes die we kennen van De Vos, de gebaartjes en het "Gorki from Belgium baby". Gitarist Thomas Vanelslander is gegroeid in zijn rol en ten opzichte van de vorige keer in Mezz niet meer de debutant maar veel op zijn gemak. Hij gebruikt ook veel effecten wat de sound iets rauwer maakt. Relatief nieuwe drummer Bert Huysentruyt doet het ook prima, met hier en daar droogkomische terzijdes. Bassist Erik van Biesen en toetsenist/harmonicaspeler Luc Heyvaerts zijn al jaren rotsen in de branding. Voor kenners die elders waren, met name 'Tijdbom', 'Monstertje' en 'Ooit Was Ik Een Soldaat' hadden uw extra aandacht verdiend.
De enkele bezoekers uit Tilburg krijgen wat aandacht en liefde van De Vos, hij draagt 'Ik Doe Mee' goedmoedig aan hen op. En speelt tijdens de toegift even gitaar met de kruk van een aanstaande vader die hem toefluistert zijn tweede zoon Luc te gaan noemen. De oudste heet Elvis. Dit Gorki kan nog jaren mee, zonder clichés, wel steeds stijlvast sympathiek en gelauwerd. En zoals heel Vlaanderen dat doet, in parochiezalen, jeugdgebouwen en feesttenten, zo zingt ook de zaal van Mezz mee met het onverslijtbare, schone 'Mia'. Van "sterren komen, sterren gaan, alleen Elvis blijft bestaan..." Enzovoort. Doe zo voort.
Gezien: Jeroen Kant, Gorki. Mezz, vrijdag 28 maart 2014.