Moke kiest Bap Kennedy en good old Paul Weller
"Paul Weller doet al jaren hetzelfde, maar klinkt toch elke keer net anders"
Naast al het nieuws over bands, podia en festivals, vraagt 3voor12amsterdam in deze rubriek de artiesten zelf naar hun keuze voor de komende weken. Welke artiest treedt binnenkort op in Amsterdam en staat eigenlijk op het verlanglijstje van de industrie zelf? In deze aflevering Moke. Wij spraken met zanger Felix Maginn over Paul Weller, de dood en succes. Moke bracht afgelopen september hun derde album Collider uit. Donderdag staat de band in Paradiso.
Wat is jouw concerttip voor de komende weken?
"Ik heb twee tips. De eerste is een singer-songwriter uit Belfast genaamd Bap Kennedy. In de jaren tachtig speelde hij in het bandje Energy Orchard. Ze hebben een bescheiden hitje gehad in het Verenigd Koninkrijk en getourd in de Verenigde Staten met Steve Earle. Bap heeft nu een soloalbum uitgebracht. Het bijzondere aan die plaat is dat Mark Knopfler hem heeft geproduceerd. Bap Kennedy speelt op 9 december in de bovenzaal van Paradiso."
Wat is er zo goed aan Bap Kennedy?
"Het is vooral heel knap als je Mark Knopfler weet over te halen om je plaat te produceren. Knopfler heeft volgens mij niet zo veel geproduceerd naast zijn eigen werk en het is natuurlijk een gigantisch grote naam. Maar ik snap wel dat hij deze plaat wilde produceren. Je hoort in de muziek van Kennedy duidelijk dat zijn wortels in Ierland liggen en Knopfler houdt daar wel van."
En de tweede tip?
"Paul Weller speelt op 18 december in de Melkweg."
Moeten jullie eigenlijk niet in zijn voorprogramma spelen?
"Nee, dat hebben we al best veel gedaan dus dat hoeft in principe niet."
Zou je kunnen zeggen dat Paul Weller jullie inspireert?
"Zeker. Hij is één van de velen die ons inspireert. Het is knap dat hij na al die jaren nog steeds met zoveel energie goede platen maakt. Hij weet zichzelf telkens net iets anders in de markt te zetten. Paul doet eigenlijk al jaren gewoon hetzelfde, en dat vind ik best knap. Hij durft wel andere producties aan te gaan, waardoor hij toch net iets anders klinkt dan daarvoor. Daarnaast is het een onwijs goede songwriter, dus het is zeker iemand tegen wie je op kunt kijken."
Zijn er nog andere artiesten aan wie je de liefde verklaart?
"Dat verschilt natuurlijk per bandlid. Zelf ben ik groot fan van Echo & the Bunnymen, maar ik houd ook van sixties- en beatbandjes. Small Faces, The Beatles, The Who, The Rolling Stones en The Yardbirds vind ik allemaal te gek. Maar iets wat de hele band eigenlijk wel gemeen heeft is de liefde voor countrymuziek. Daarnaast zijn Phil (Tilli, gitarist - red.) en Rob (Klerkx, drummer - red.) groot fan van Black Crowes. Rob houdt samen met Eddy (Steeneken, toetsenist - red.) ook van Tool. Eddy luistert als toetsenman meer synthpop zoals Depeche Mode en Duran Duran. Ik denk dat al deze bands wel terug te horen zijn in wat wij doen."
Jullie tonen je heel tevreden over Collider. Op jullie site staat bijvoorbeeld dat de songs 'meer kleur uitstralen dan voorheen'. Betekent dat ook dat jullie met dit album meer tevreden zijn dan met de vorige twee?
"Nee, want elk album is een ander proces. Je kan niet zeggen dat je het ene album beter vindt dan het andere. Ik ben tevreden met alle drie. Dit was een heel spannend proces omdat we met iemand van buiten de band gingen werken (Moke werkte voor Collider samen met producer Gordon Groothedde - red.). Je hebt van tevoren geen idee hoe dat gaat uitpakken. Hij heeft ervoor gezorgd dat we met zijn allen veel meer zijn gaan zingen. Dit album bevat een veel bredere klank, en dat is wat we bedoelen met meer kleur uitstralen. Als je de drie albums naast elkaar legt, hoor je op eerste plaat Shorland heel erg een band in een oefenruimte. Wat op het album staat is min of meer hoe wij het in de oefenruimte hebben gespeeld. Op het volgende album The Long and Dangerous Sea is het geluid wat meer uitgearrangeerd. We hebben toen zelf gekeken hoe we dit het beste konden doen. Qua klank was dat album iets breder. Met Collider zijn we vervolgens nog een stapje verder gegaan in productiewijze."
Jullie hebben vorig jaar een theatertour gedaan met als thema de dood. Heeft deze tour invloed gehad op de totstandkoming van Collider?
"Ja, zeker. Het heeft ons de kans gegeven om iets anders te doen. Je kan in een theater heel klein spelen, maar ook best wel hard. Dat is niet iets wat je in de clubs kan doen. De dynamiek die we met de theatertour vonden, hebben we ook opgezocht bij het schrijf- en opnameproces van Collider. Daarnaast gaat de song 'Almost Home' over hoe je de dood voor je ziet. Dat is een directe link naar de theatertour."
Als succesvolle band krijgen jullie regelmatig kritiek. Hoe gaan jullie daarmee om? Raakt het jullie?
"Ik lees al heel lang geen recensies meer. Ik hoor het wel van andere mensen, maar ik ben gewoon alleen bezig met liedjes schrijven en met de band. Wij gaan uit van hoe iets klinkt en hoe we iets neerzetten. Als we daar tevreden mee zijn, dan is het voor mij gewoon goed. En als iemand achteraf zegt dat hij het niet zo goed vindt dan is dat ook prima. Ik heb allang besloten dat ik niet iedereen blij kan maken met wat ik doe. Gelukkig zijn er genoeg mensen die het wel leuk vinden. Kritiek hoort erbij: ik trek me er niet veel van aan."
Maar wat is dan precies de reden dat je geen recensies meer leest?
"Of een recensie nu goed of slecht is, het doet er niet zo heel veel toe. Je beslist zelf of je iets mooi vindt of niet. En daarom zet je het op een plaat. Ik hoef dus achteraf niet te horen of iets goed of slecht is. Ik bepaal zelf of ik iets goed of slecht vind. Voor sommige mensen maakt een positieve recensie hun dag. Ik heb besloten dat het me niet zo veel uitmaakt."
Is optreden in Paradiso iets speciaals voor jullie?
"Paradiso is natuurlijk wel een tent met heel veel historie, dus het is altijd leuk om in Paradiso te spelen. Vroeger liep je backstage via een heel klein draaitrapje omhoog, en je wist dat al je grote helden hetzelfde trappetje op zijn gelopen. Dat was heel erg mooi. Helaas is het trappetje nu verdwenen. Maar het heeft natuurlijk nog steeds onwijs veel charme. Daarnaast is het voor ons ook leuk om weer eens in onze thuisstad te spelen."
Jullie hebben al in het buitenland getourd en de Heineken Music Hall aangedaan. Is er nog een doel dat jullie als band willen bereiken?
"Wat je hebt gedaan wil je graag nog een keer doen. Met elk nieuw album begin je weer opnieuw. Je moet je telkens opnieuw weten te bewijzen. Dan moet je hopen dat je fans blijven plakken en dat je er nieuwe fans bij krijgt.
In januari komt onze single 'Burning the Ground' uit in Duitsland. Dan gaan we weer naar Duitsland voor promo, en dan komt het album daar uit in februari. We gaan dan weer touren in Duitsland, en hiervoor geldt hetzelfde verhaal: wat we daar in het verleden hebben gedaan, hopen we nog een keer te doen. Maar niets is vanzelfsprekend in deze business."