3voor12 classic: CCC Inc. live op Piknik, Driebergen, 30-7-1970

Ernst Jansz: ‘Wat opvalt is het enthousiasme’

Robert Lagendijk ,

In 2011 verscheen de indrukwekkende documentaire "Terug Naar Neerkant" van Helmut Boeijen waarin het dagelijkse leven in een commune op een boerderij in Limburg prachtig wordt belicht. Centrale schakel van deze woongroep was de blues- en folkband CCC Inc. Zonder echte hits achter haar naam vervult de band inmiddels meer dan vijfenveertig jaar een cultrol in de Nederpopgeschiedenis. Vandaag haalt 3voor12 de legendarische opnames van de band op het Piknik festival in Driebergen uit het archief.

Popliefhebbers weten doorgaans drie feitjes over CCC Inc. op te lepelen. Een, de band leefde in een commune. Twee, Ernst Jansz van Doe Maar speelde toetsen en wasbord in de band en drie, het debuut "To Our Grandchildren" uit 1971 is een ondergewaardeerd meesterwerk. Alle drie zijn terug te horen op deze archiefopname. Een aanzienlijk deel van de set bestond al uit nummers die later op het debuut zouden verschijnen.

Ernst Jansz is blij de opnames terug te horen. ‘Aanvankelijk was ik bang dat het een zooitje was. Opvallend is het enthousiasme waarmee we ons in de muziek stortten. We waren niet echt goede muziekanten en moesten het van dat enthousiasme hebben. ’ CCC Inc. maakte - op de keper beschouwd - vreemde muziek. Invloeden van Woody Guthrie en The Band zijn weliswaar terug te horen, maar de Nederlanders wisten er altijd een eigen draai aan te geven. Jansz: ‘We zijn een commune begonnen om constant met muziek bezig te kunnen zijn. Daar hebben we ons eigenlijk in een vreemde richting ontwikkeld. We hadden overal lak aan.’

Jansz kan zich de mooie zomerdag van Piknik prima voor de geest halen. ‘We speelden op een groot weiland waar duizenden langharigen opeen zaten. Ik weet nog goed dat aan de rand van het terrein enorm veel kikkertjes rondsprongen. Wij waren echt een festivalband. Maar aan de andere kant waren dit soort festivals ook altijd lastig voor ons: als akoestische band klonken we altijd slecht op zo’n groot terrein.’

Jansz heeft eigenhandig een aantal stukken uit de tape geknipt. ‘Daar was de mix teveel uit balans. Ik zong tweede stem, maar op delen van de opnames kwam ik overal bovenuit. Het was in die tijd ook lastig om te zien wie er zong. Verder heb ik een aantal pauzes tussen de nummers ingekort. We speelden altijd zonder setlist en discussieerden op het podium welk liedje we gingen spelen. Dat kon soms erg lang duren. Leuk voor het publiek toen, maar vreemd om nu op een opname terug te horen.’

Een van de hoogtepunten van deze opname is het slotnummer Green Green Happy Home. Jansz: ‘Onze meisjes – zo noemden we ze toen – mochten op het podium komen en meezingen. Dat gaf helemaal een vrolijk festivalgevoel. Ook onze honden, twee kleine witte en een Duitse herder, sprongen dan op het podium.’ De honden zijn nog steeds prima op de opname terug te horen.

Op het ogenblik is Ernst Jansz te zien in het theater waar hij Boudewijn de Groot begeleidt op piano.