Rijzende technoster Chlär is een adrenaline-duivel, een dj die probeert de intensiteit in zijn sets non-stop hoog te houden. Hij valt zowel goed bij de puristische gatekeepers als de nieuwe generatie, en is altijd op zoek naar de grenzen van technologie. ‘Soms komt het allemaal perfect samen. Dan voelt het bijna alsof ik helderziend ben, alsof ik al weet wat er de komende 30 minuten gaat gebeuren.’ Vrijdag draait hij all night long in Amsterdam op uitnodiging van Intercell.

Jaiks, dat was even schrikken twee weken geleden: Elon Musk ging live op zijn platform X een nogal ontluisterend, kritiekloos en vaak feitenvrij gesprek aan met Alice Weidel, de leider van de extreemrechtse Duitse partij AfD. ‘Alleen AfD kan Duitsland redden’, zei-ie daar nog maar eens, in een gesprek dat 85 minuten zou duren, om zo de Duitse verkiezingen te beïnvloeden die volgende maand plaatsvinden.

Je zou zeggen: niet direct het eerste onderwerp om de volgende ochtend met een techno-producer te bespreken. Maar goed, Charles Accarisi (27) alias Chlär is niet zomaar een techno-producer. Hij is een rijzende ster, eentje waarbij vaak jubelende woorden vallen als ‘visionair’, ‘trendsetter’, ‘innovator’, ‘pionier’. Comments op zijn dj-sets zijn vaak een variant op ‘Chlär is het perfecte antwoord op de hardtechno-bullshit!1!!1!’. Als je ook maar een beetje een dansvloervreter bent, zag je hem afgelopen jaar vast ergens draaien. Op Awakenings bijvoorbeeld, op Wildeburg, Into The Woods, Onder de Radar of bij Intercell. Aanstaande vrijdag draait hij op uitnodiging van die laatste organisatie all night long in Amsterdam, in april staat-ie (als Funk Assault, samen met Alarico) op DGTL en dan zien we ‘m in de zomer weer terug op Drift Festival en 909 Festival. Hij is er eentje die het goed doet bij de oude garde liefhebbers en gatekeepers, maar ook bij de jonge generatie.

En Chlär is vooral een zeer welbespraakte gast die ook urenlang over politiek zou kunnen praten, blijkt deze druilerige ochtend in januari. Hij heeft een paar weken vrij genomen zodat hij met z’n lief kan gaan skiën in Zwitserland, maar daarvoor klapt hij gerust zijn laptop open om 85 minuten met een Nederlandse muziekjournalist te keuvelen over zijn virtuoze draaitechniek, zijn tergende perfectionisme en eh, dus ook over polarisatie in de maatschappij. ‘Ik heb veel respect voor het werk dat Elon Musk heeft verzet’, trapt hij af. ‘Hij is briljant. Maar wat hij met X heeft gedaan? Er is meer censuur dan ooit, en hij heeft een algoritme gecreëerd dat hem altijd aanbeveelt. Dus wanneer hij iets post, ziet iedereen op het platform hem. No matter what. De vraag is: is dit nog een platform waar je je eigen politieke mening kunt bevragen, of een platform dat één specifieke kant van het politieke spectrum uitvergroot?’

Het zijn thema’s die wel degelijk raken aan zijn muziek: eind vorig jaar bracht hij de pikzwarte plaat The Architects of Shadows uit vol stripped down keldertechno over opkomend nationalisme, digitale echokamers en onzichtbare architecten die angst uitbuiten om de maatschappij richting ideologische extremen te pushen. Inderdaad, zware kost. ‘Je ziet dat extreem-rechts op veel plekken oprukt, in Frankrijk, Oostenrijk, Hongarije. Veel ervan zal te maken hebben met de huidige economische situatie, mensen hebben steeds minder koopkracht. Het is heel gemakkelijk voor rechtse partijen om dat op immigranten af te schuiven. En het is heel gemakkelijk om op social media supercomplex problemen in twee of drie catchy zinnetjes samen te vatten en voor je eigen politieke agenda te gebruiken.’

Zo ziet hij Musk als de gevangenisbewaarder in een ‘Panopticum’, zoals een van de tracks heet. ‘De panopticum is een filosofisch principe van Jeremy Bentham. Hij had het over een ronde gevangenis met in het midden een bewaker in een toren die alle gevangenen kan zien. Omgekeerd zien zij hem níét. We zitten allemaal in die gevangenis, worden allemaal bekeken en geven zoveel van onze informatie door, zonder dat we het echt doorhebben. Als we het hebben over massasurveillance en gegevensverzameling, en hoe dat tegen ons wordt gebruikt: als iets gratis is, ben jij het product, hè?’

inhoud niet beschikbaar

We kunnen de inhoud van deze embed niet tonen, omdat deze strijdig is met de door jou gekozen cookiesettings.

cookiesettings aanpassen

Illegale raves in Zwitserland

Google Charles Accarisi en je komt inderdaad al gauw meer te weten dan hem lief is. Binnen drie kliks stuit je op de Twitter-account die hij ooit als veertienjarige bijhield (‘ik kan me niet eens herinneren dat ik die had!’), op de dubstep die hij in die tijd maakte onder het alterego Karl Vegas (‘oh jee, hoe heb je die nou weer gevonden?!’), maar ook de Linkedin-pagina waarop prijkt dat-ie een master internationaal management heeft, en het feit dat-ie opgroeide in Zwitserland, natuurlijk. ‘In de jaren negentig was Zwitserland een tijdje het epicentrum van techno’, vertelt hij, ‘maar in mijn jeugd was er veel vriendjespolitiek in de clubs, er kwam slechts een kleine poel aan dj’s aan bod. Dus ontstond er een grote illegale rave-scene. Op zo’n rave ontdekte ik: dít is mijn volk. Een echte gemeenschap was het, waar ego’s aan de kant werden geschoven ten behoeve van het feest. Ik bedoel: er stond een shitty geluidssysteem en een shitty dj-booth onder een brug, maar mensen waren er superblij mee. Ik begon ook mijn eigen raves te organiseren, het werd een enorme beweging, zo groot dat we gingen kannibaliseren op het publiek van de clubs.’

Vanuit de techno van Johannes Heil en de ravey platen die Shed maakte onder het alias Head High, raakte hij verslingerd aan het diepere werk a la Oscar Mulero. Hij bracht in 2022 en 2023 twee gevierde hardgroove-releases uit op het label Mutual Rytm en zijn werk is sindsdien wat kaler en duisterder geworden. Maar ondanks het succes worstelt hij nog altijd met de vooroordelen die heersen over techno-dj’s. ‘Veel mensen denken daarbij toch nog altijd aan iemand die handjes-in-de-lucht-platen draaien, die veel geld verdienen en geen echte maatschappelijke functie hebben. Ik groeide op in een tamelijk elitair milieu waar intellectuele prestaties ertoe doen. Dus dj’en, werken in de entertainmentindustrie, dat was niet zo sexy voor de mensen met wie ik ben opgegroeid. Het heeft mijn zelfbeeld behoorlijk beïnvloed. Lange tijd worstelde ik daarmee, ik leef nog steeds met een soort innerlijke dissonantie. In een utilitaire samenleving heb je muziek EIGENLIJK niet nodig. Maar… als we kijken naar de maatschappij zoals hij nu is, dan hebben we muziek nodig om te overleven. Mensen zouden gek worden zonder, toch? Mijn vader zei ooit iets dat me echt raakte, en ik probeer die uitspraak altijd te onthouden als ik in zo’n gedachtegang zit. Hij zei: “Kunst is nutteloos, maar essentieel.” Daarom benader ik mijn kunst heel diepgaand en conceptueel, dáárom wil ik zo graag met iets unieks komen en probeer ik innovatief te zijn. Het is mijn manier om mijn werk te legitimeren.’

Virtuoos puzzels oplossen

Techno gaat voor hem dus nog altijd om het onderzoeken van de laatste technologische ontwikkelingen. ‘Ik zit de hele tijd op YouTube video’s te kijken, ik lees non-stop artikelen over muziek en tech, en ik probeer altijd nieuwe productietechnieken te verwerken in mijn muziek.’ En daarom werkt hij met specifieke AI-tools (‘waar ik niet zo veel over mag zeggen’), bijvoorbeeld om nieuwe ideeën te creëren en inspiratie op te doen.

En je hoeft maar eventjes op zijn vingers te kijken tijdens een gig, om te zien dat-ie ook een virtuoze en razendsnelle dj is die vaak wel vier tracks over elkaar stapelt en alle faders op zijn mixer open heeft staan. ‘Mijn handelsmerk is non-stop intensiteit: mijn sets zakken vrijwel nooit in qua spanning, waardoor mensen alsmaar niet van de dansvloer willen vertrekken. Mensen zeggen altijd dat ze nauwelijks doorhebben wanneer ik van track wissel. Dat komt doordat ik zoveel lagen over elkaar heen leg. Die vorm ik langzaam met de EQ, en soms creëer ik juist een keiharde overgang tussen twee nummers voor een explosieve impact. En ik creëer mijn eigen breakdowns, buildups en drops met hot cues en de beat jump-feature, en door de bas weg te halen, reverb toe te voegen, er een nieuwe track in te brengen en ze dan samen te laten droppen voor een maximaal effect.’

‘Vorig jaar had ik 150 gigs. Elke set weer voelt alsof ik een raadsel moet oplossen, een puzzel. Ik denk dan: oké, wat moet ik nu draaien om die spanning echt vast te houden? Elke zaal, elk publiek, elk geluidsysteem en elk moment is anders, ik moet daarop inspelen en heb het gevoel dat elke set perfect moet zijn. Als er íéts is waar ik een hekel aan heb, is dat het verliezen van die intensiteit. Soms gebeurt dat. De dansvloer beweegt minder, mensen juichen niet meer. Dan denk ik: fuck! Dat perfectionisme is ongelooflijk vermoeiend. Maar soms komt het allemaal perfect samen. Dan voelt het bijna alsof ik helderziend ben, alsof ik al weet wat er de komende 30 minuten gaat gebeuren. Dat gevoel krijg ik alleen als ik tijd heb om nieuwe muziek te ontdekken, aan nieuwe muziek kan werken en mezelf als artiest kan ontwikkelen. Dat is onmogelijk met zo’n intens schema, als je elk weekend minstens twee keer draait, dus ik probeer nu een stapje terug te doen.’

Broederschap met Stranger en Alarico

Voor een gast als Chlär zou je zeggen dat het een marteling is om samen met een ander te dj'en. Maar nee! Neem Alarico, met wie hij het duo Funk Assault vormt, of zijn Nederlandse held: Mitchel Polderman, ook wel bekend als Stranger en Tafkamp. Hij herinnert zich de legendarische b2b die ze een paar jaar geleden deden in de Amsterdamse club BRET, zes uur lang, tot diep in de maandagmiddag.

‘Mitchel is zó veelzijdig, zo openminded, ik vind hem zo inspirerend. Hij heeft heel veel muziek gemaakt onder allerlei aliassen die ik vast niet mag noemen, die allemaal superrelevant klinkt. En hij is de meest oprechte persoon die ik óóit heb ontmoet. Techno-mensen zijn vaak heel snobistisch, ze vinden dat er maar ruimte is voor een vorm van techno. Mitchel is het complete tegenovergestelde. Hij is een van de weinige dj’s met wie ik geen woord hoef te wisselen, we laten ons gewoon meevoeren met de flow. Ik ben in mijn leven voor 90 procent een control freak, maar als ik met hem draai? Dan kan ik eindelijk loslaten. Magisch!’

Intercell x Chlär All Night Long: vrijdag 31 januari in Warehouse Elementenstraat in Amsterdam

meer dance